سریال ترکی Hotel Del Luna

داستانی درباره‌ی بهبود، پیشرفت، بخشش و دوباره عاشق شدن در ابتدا، ممکن است تصور کنید که این یک کمدی رمانتیک معمولی است درباره‌ی یک زوج که یکدیگر را پیدا می‌کنند، انکار می‌کنند که عاشق شده‌اند و در نهایت به خوشبختی می‌رسند. اما به زودی خواهید فهمید که این داستانی است درباره‌ی بهبود، پیشرفت، بخشش و دوباره عاشق شدن. IU، در نقش جانگ من ول، صاحب هتل دلونا،...

داستانی درباره‌ی بهبود، پیشرفت، بخشش و دوباره عاشق شدن در ابتدا، ممکن است تصور کنید که این یک کمدی رمانتیک معمولی است درباره‌ی یک زوج که یکدیگر را پیدا می‌کنند، انکار می‌کنند که عاشق شده‌اند و در نهایت به خوشبختی می‌رسند. اما به زودی خواهید فهمید که این داستانی است درباره‌ی بهبود، پیشرفت، بخشش و دوباره عاشق شدن. IU، در نقش جانگ من ول، صاحب هتل دلونا، به زیبایی شخصیت خود را به تصویر کشید. او با بازی فوق‌العاده‌اش توانست تصویر خود به عنوان "ملکه پاپ" جهان را پنهان کند. از یک IU دوستانه و خوش‌رو، به شخصیتی تلخ، زود رنج و سختگیر تبدیل شد که جانگ من ول است. با توجه به اینکه این داستان به مدت هزار سال ادامه دارد، استعداد IU در بازیگری در این سریال با ایفای نقش‌های مختلف و در ژانرهای گوناگون به خوبی درخشان شد. شاید بسیاری تصور کنند که هتل دلونا یک نمایش IU است، به‌خصوص با توجه به اینکه او در هر قسمت ۱.۵ ساعته تعداد زیادی لباس پوشیده است، که می‌تواند از هزار سال پیش تا حال حاضر متفاوت باشد. من می‌گویم او احتمالاً در این زمینه از لوسی لیو در سریال Elementary پیشی گرفته و این سریال را به یک نمایش مد ظریف تبدیل کرده است. با این حال، یئو جین گو نیز این سریال را به نمایش خود تبدیل کرد، او بازیگری با تجربه است که نقش‌های چالش‌برانگیزی را ایفا کرده و به عنوان مدیر هتل، گو چان سونگ، توازن بین دو بازیگر و شخصیت‌هایشان را برقرار کرد. موسیقی نیز فوق‌العاده بود. بازی یئو جین گو و IU به تنهایی کافی بود، اما موسیقی مناسب در زمان مناسب، ارتباط عاطفی با صحنه‌های مهم را عمیق‌تر کرد. از صحنه‌های اکشن تا لحظه‌های دل‌خراش، موسیقی این سریال را به یادماندنی و تأثیرگذار کرده بود، به‌ویژه برای کسانی که در حال گذر از چالش‌های مشابهی در زندگی خود هستند. نویسندگان نیز کار خوبی انجام دادند. در حالی که هتل دلونا هتلی برای ارواح و روح‌ها بود، هیچ چیز بیش از حد ترسناک نبود و من حتی این نمایش را به عنوان "وحشت" دسته‌بندی نمی‌کنم. در هر قسمت، به موضوعات مختلفی درباره‌ی مرگ، قتل، تصادف، بخشش و جدایی از عزیزان پرداخته شد، و آرزوی شدید برای بودن با آن‌ها حتی پس از پایان زندگی. آن‌ها به دقت داستان را هدایت کردند تا به "وحشت" تبدیل نشود—چیزی که نویسندگان آماتور ممکن است به آن دچار شوند و داستان را به هر سمتی ببرند—با همیشه وارد کردن کمدی سبک یئو جین گو و IU. در نهایت، داستان کلی درباره‌ی بهبود، پیشرفت، بخشش و دوباره عاشق شدن به طور کامل در ۱۶ قسمت با میانگین ۱ ساعت و ۲۰ دقیقه هر قسمت روایت شد. این برای کسانی که به تازگی دچار شکست عمیق شده‌اند، کسانی که انکار می‌کنند که تلخی در قلبشان باقی مانده، و کسانی که در بخشیدن و پیشرفت مشکل دارند، بسیار آموزنده بود. گو چان سونگ و جانگ من ول به ما نشان دادند چگونه و چرا باید بهبود یابیم، پیشرفت کنیم، ببخشیم و دوباره عشق بورزیم. گو چان سونگ به ما آموخت که چگونه باید اجازه دهیم کسی ابتدا بهبود یابد قبل از اینکه وارد رابطه‌ای با او شویم، و چگونه می‌توانیم حمایت مورد نیاز آن‌ها باشیم و به همه خواسته‌هایشان پاسخ ندهیم فقط به این دلیل که آن‌ها به شدت آسیب دیده‌اند. در حالی که جانگ من ول به ما نشان داد که چگونه تلخی و قلبی که نمی‌بخشد می‌تواند به زندگی غم‌انگیز، بی‌فایده و بی‌معنا منجر شود و چگونه می‌توانیم دوباره عشق بورزیم با بهبود خودمان در ابتدا. از تمام تیم برای ارائه یک تولید شگفت‌انگیز و داستانی با معنا سپاسگزارم. اگر روزی "هتل آبی ماه" ساخته شود، امیدوارم داستان‌های معناداری مانند هتل دلونا را بگوید و دنباله‌اش به "فقط یک نمایش سرگرم‌کننده دیگر" تبدیل نشود—چیزی که یک تله رایج در دنباله‌ها است. هتل دلونا: ۱۰۰ از ۱۰ ستاره!