سریال کره ای Save Me

در مورد فصل اول: این فصل از همه جهات دارای نقص‌های زیادی بود و تنها به عنوان یک تجربه یادگیری برای کسانی که به فصل دوم ادامه دادند، عمل کرد. نمایش یک فرقه در آن، فاقد بنیاد تماتیک جذاب بود و به جای آن، از فیلم‌های ارزان و بی‌کیفیت با موضوع فرقه‌ها الهام گرفت. فرقه‌ها به شدت دراماتیزه شده بودند تا جایی که به...

در مورد فصل اول: این فصل از همه جهات دارای نقص‌های زیادی بود و تنها به عنوان یک تجربه یادگیری برای کسانی که به فصل دوم ادامه دادند، عمل کرد. نمایش یک فرقه در آن، فاقد بنیاد تماتیک جذاب بود و به جای آن، از فیلم‌های ارزان و بی‌کیفیت با موضوع فرقه‌ها الهام گرفت. فرقه‌ها به شدت دراماتیزه شده بودند تا جایی که به حوزه ماوراء طبیعی نزدیک شدند. به نظر می‌رسید که فرقه دارای قدرت‌های فوق‌العاده‌ای از قبیل هیپنوتیزم با تنها چند کلمه صحبت کردن بود، حتی نسبت به افرادی که به باورهای مذهبی و معنوی حساس نبودند. همه چیز مرتبط با فرقه به صورت کارتونی و غیرواقعی به نظر می‌رسید حتی در زمینه یک "درام". داستان خود نیز نتوانست بار خود را تحمل کند، به ویژه که عمدتاً بر دیدگاه‌های خارجی‌ها متمرکز بود. همیشه حس می‌شد که به سمت چیزی بزرگ‌تر در حال حرکت است اما هرگز به آن نرسید. برای یک مجموعه 16 قسمتی، نیاز به ایجاد دنیای مناسب و بنیانی برای فرقه بود. ایجاد یک "شخصیت" متمایز برای فرقه می‌توانست هویت قوی‌تری به آن بدهد. بازگشت به خارجی‌ها، رهبری درام توسط شخصیت‌های نوجوان، یکی دیگر از جنبه‌های ضعیف آن بود. شخصیت‌ها بی‌روح و کلیشه‌ای بودند. عنصر معما بخشی حیاتی از درام بود اما در این زمینه کمبود و نارسایی داشت. فصل اول بهتر بود به عنوان یک فیلم مستقل و یک‌باره ارائه می‌شد تا یک درام. به هیچ وجه منطقی نیست که چرا این درام به این اندازه بالا ارزیابی شده است، به ویژه زمانی که فصل دوم به طور مؤثری به بیشتر مشکلات فرقه پاسخ داد و یک بسته کلی بهتر ارائه داد! در مورد فصل دوم: این فصل توانست بسته‌ای بسیار جذاب‌تر از فصل اول ارائه دهد. مهم‌ترین نکته این است که موضوع فرقه را به درستی مدیریت کرد. شخصیت‌ها و بازیگران بسیار جذاب‌تر از فصل اول بودند. داشتن شخصیت‌های بزرگسال به جای نوجوانان یک امتیاز بود. اوه‌م تائه گو انتخاب بازیگری مناسبی برای شخصیت خود بود. داستان پیشرفت بهتری و طبیعی‌تری نسبت به فصل اول داشت. با این حال، به تدریج به پایان نزدیک‌تر شد، کمی بی‌نظم‌تر شد. درباره پایان، کمی ناامیدکننده و نه به آن بزرگی که امیدوار بودم، بود. فصل دوم باید یک درام مستقل و غیرمرتبط با فصل اول باشد، حتی در نام. اگر نمی‌خواهید دو فصل را تماشا کنید، می‌توانید فصل اول را نادیده بگیرید و فقط فصل دوم را ببینید.