انیمیشن X-Men 97

عوامل نوستالژی در این سریال انیمیشنی واقعاً قابل توجه است. سازندگان کار فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن جوهره شخصیت‌های اصلی دهه 90 انجام داده‌اند. با این حال، یک ایراد قابل توجه در زمینه انتخاب صدا وجود دارد. برخی از صداها، مانند شخصیت‌های روگ و ولورین، گوش‌خراش به نظر می‌رسند. با وجود این نقص، کار صداپیشگی سایر شخصیت‌ها ستودنی است و باعث می‌شود تماشای سریال لذت‌بخش...

عوامل نوستالژی در این سریال انیمیشنی واقعاً قابل توجه است. سازندگان کار فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن جوهره شخصیت‌های اصلی دهه 90 انجام داده‌اند. با این حال، یک ایراد قابل توجه در زمینه انتخاب صدا وجود دارد. برخی از صداها، مانند شخصیت‌های روگ و ولورین، گوش‌خراش به نظر می‌رسند. با وجود این نقص، کار صداپیشگی سایر شخصیت‌ها ستودنی است و باعث می‌شود تماشای سریال لذت‌بخش باشد. پس از پایان سریال و اندیشیدن به نقد اولیه‌ام، تصمیم گرفتم امتیازم را از ۴.۵ ستاره به ۳.۵ ستاره کاهش دهم. هرچند سریال در نوستالژی و خلاقیت شخصیت‌ها موفق است، برخی جنبه‌ها از تجربه کلی کاسته است. معرفی کیبل به‌عنوان فرزند اسکات و ژان، یک نکته داستانی که از کامیک‌ها خوشم نمی‌آمد، ناامیدکننده بود. تصویرسازی کیبل به‌عنوان شخصیتی تندخو و تا حدودی خودخواه، احساس می‌شد که از مفهوم اصلی فاصله گرفته و این موضوع ناامیدکننده بود. در حالی که من به تنوع در داستان‌گویی اهمیت می‌دهم، در برخی مواقع این موضوع در سریال به‌صورت تحمیلی به نظر می‌رسید. تأکید مداوم بر نمایندگی، مانند شخصیت غیرباینری مورف، به‌خصوص در کارتون‌هایی که به سمت مخاطبان جوان‌تر هدایت شده، کمی خسته‌کننده به نظر می‌رسید. در حالی که من از تنوع حمایت می‌کنم، معتقدم که باید به‌طور منطقی ادغام شود و نباید روایت را تحت‌الشعاع قرار دهد. در پایان، با وجود نگرانی‌ام درباره برخی جنبه‌های سریال، هنوز هم توصیه می‌کنم که آن را تماشا کنید. ایکس‌من همیشه یکی از فرانچایزهای ابرقهرمانی مورد علاقه من بوده و این سریال مزایای خاص خود را دارد. ممکن است کامل نباشد، اما برای طرفداران دنیای ایکس‌من ارزش بررسی دارد.