سریال کره ای My Liberation notes

تصویربرداری و جلوه‌های بصری بسیار خوب بودند، هرچند که استفاده از زاویه‌های مایل و Shots نامتعارف بیش از حد بود و از حد خلاقیت فراتر رفت. موسیقی متن درام ملودیک و قابل قبولی داشت که با صحنه‌ها به خوبی ترکیب می‌شد، اما هیچ قطعه خاصی برجسته نبود. از نظر فنی، هر چقدر هم که به آن نگاه کنم، این درام در نهایت ترکیبی ارزان‌قیمت از...

تصویربرداری و جلوه‌های بصری بسیار خوب بودند، هرچند که استفاده از زاویه‌های مایل و Shots نامتعارف بیش از حد بود و از حد خلاقیت فراتر رفت. موسیقی متن درام ملودیک و قابل قبولی داشت که با صحنه‌ها به خوبی ترکیب می‌شد، اما هیچ قطعه خاصی برجسته نبود. از نظر فنی، هر چقدر هم که به آن نگاه کنم، این درام در نهایت ترکیبی ارزان‌قیمت از "سی و نه" (2022) و "آقای من" (2018) بود که فاقد روح و هویت خاصی بود. بخش‌های خودگویی درام بعضی اوقات خوب و بعضی اوقات ناموفق بودند؛ برخی خطوط درخشان و متناسب با حال و هوا بودند، در حالی که دیگر خطوط فقط نوشته‌های بی‌معنا و تصنعی به نظر می‌رسیدند. فرصتی خوب برای دادن این روایت‌ها به شخصیت‌های دیگر وجود داشت، اما بیشتر این بخش‌ها توسط یوم می‌جونگ انجام شد. پایان قسمت دوم نشان می‌داد که این نمایش در حالی که در بسته‌بندی شیکی قرار دارد، در واقع نمایش بی‌محتوایی است که نمی‌تواند به زمین بچسبد و برای پیشبرد داستان به حرکات غیرعملی متوسل می‌شود. این یکی از نکاتی بود که درام به طور مداوم با آن تناقض داشت. رویکرد آنها برای پایان‌بندی را دوست نداشتم؛ باید به سادگی داستان را جمع‌بندی می‌کردند به جای اینکه به طور غیرمستقیم و به مدت طولانی دورش بچرخند. نباید کمبودهایش را با نامیدن آن به عنوان یک نمایش کند توجیه کرد. هم نویسنده و هم کارگردان قبلاً در ایجاد نمایش‌های کند موفق بوده‌اند، اما این یکی از هدفش دور شد و عناصر مهم دیگری را در این مسیر قربانی کرد. حتی با وجود 16 قسمت بسیار آرام، بیشتر شخصیت‌ها توسعه‌ای که شایسته‌اش بودند را دریافت نکردند، اما به نظر می‌رسد برخی صحنه‌های زندگی روزمره مهم‌تر بودند. آن انتقال بزرگ در حدود قسمت 13-14 به طرز شرم‌آوری ضعیف انجام شد و این واقعاً یک حرکت بزدلانه از سوی نویسنده برای فرار از بن‌بست نویسندگی بود. این موضوع لکه‌ای غیرقابل‌حذف بر آنچه می‌توانست یک نمایش قابل قبول باشد، باقی گذاشت. هرچند که جنبه‌های مثبتی وجود داشت که می‌توان به آنها اشاره کرد و قدردانی کرد، اما درام به پتانسیل خود نرسید.