سریال کره ای Vagabond

**آیا واقعاً یک سریال واقعی را تماشا کردم؟** **اخطار**: ممکن است برخی از اطلاعات ذکر شده حاوی **اسپویل** باشد. **I. داستان** در کل، داستان فوق‌العاده بود. تعداد پیچش‌ها و افشاگری‌های غیرمنتظره، بازی‌های سیاسی در سطح بالا و لایه‌های متعددی که در این سریال وجود داشت، آن را به یکی از بهترین درام‌های جنایی این دهه تبدیل کرد. با این حال، در پایان داستان به درستی جمع‌بندی نشد. در آخرین...

**آیا واقعاً یک سریال واقعی را تماشا کردم؟** **اخطار**: ممکن است برخی از اطلاعات ذکر شده حاوی **اسپویل** باشد. **I. داستان** در کل، داستان فوق‌العاده بود. تعداد پیچش‌ها و افشاگری‌های غیرمنتظره، بازی‌های سیاسی در سطح بالا و لایه‌های متعددی که در این سریال وجود داشت، آن را به یکی از بهترین درام‌های جنایی این دهه تبدیل کرد. با این حال، در پایان داستان به درستی جمع‌بندی نشد. در آخرین قسمت (قسمت ۱۶)، به وضوح rushed (شتاب‌زده) بود. هیچ‌گونه جهت‌گیری وجود نداشت. همه چیزهایی که سریال از قسمت ۱ تا ۱۵ بنا کرده بود، ناپدید شد. شروعش عالی بود، سپس به خوبی ادامه پیدا کرد و در نهایت بد تمام شد. این که نویسندگان داستانی با پایان باز داشته باشند، معمول است، اما در این مورد پایان داستان، پایان باز نبود، بلکه یک cliffhanger (پایان معلق) بود که به‌عنوان مقدمه‌ای برای فصل دوم در نظر گرفته شده بود. اگر هدف این بود که پایان باز باشد، باید با آن‌ها در حال رانندگی به سمت فرودگاه تمام می‌شد. هر چیز دیگری بعد از آن صحنه، آنچه را که آن را عالی کرده بود، نابود کرد. با وجود فاجعه بعد از صحنه "رانندگی به فرودگاه"، به داستان ۸ از ۱۰ ستاره می‌دهم. همچنین از نویسندگان و کارگردان به خاطر عدم وارد کردن صحنه‌های عاشقانه فقط به خاطر معروف بودن بازیگر زن اصلی، قدردانی می‌کنم. **II. بازیگری** سوزی در ایفای نقش یک افسر اطلاعاتی خوب عمل کرد. این تغییر بزرگی از نقش‌های عاشقانه معمولش بود و انتظار نداشتم که بتواند آن را به خوبی اجرا کند. با این حال، در دو قسمت اول، او در نقش خود درخشید که این نشانه‌ای از یک بازیگر بااستعداد است. بازیگری سایر بازیگران نیز فوق‌العاده بود. معمولاً آن‌ها را در درام‌های خانوادگی و روابط می‌بینم، دیدن آن‌ها در نقش‌های سیاسی و اطلاعاتی تازه و هیجان‌انگیز بود و آن‌ها به خوبی شخصیت‌هایی که در سریال ایفا می‌کردند را به تصویر کشیدند. در مجموع، بازیگری آن‌ها به قدری باورپذیر بود که مدام فکر می‌کردم یک داستان واقعی را تماشا می‌کنم. شخصیت‌ها به قدری واقعی بودند که تمام اینها به خاطر بازیگری و هم‌افزایی آن‌ها بود. **III. تولید** آیا واقعاً یک فیلم ۱۶ قسمتی (۱۶ ساعت) تماشا کردم؟ واضح بود که برای "وگابوند" هزینه زیادی صرف کرده‌اند تا همه چیز به درستی انجام شود. اما در آخرین قسمت، انفجارها بسیار ضعیف بودند. این یکی از دلایلی بود که قبلاً گفتم هر چیزی بعد از صحنه "رانندگی به فرودگاه" نباید گنجانده می‌شد. **IV. نمره کلی** با در نظر گرفتن همه چیز، به این سریال ۸ از ۱۰ ستاره می‌دهم. بازیگری فوق‌العاده و تولید با کیفیت، عواملی بودند که آن را به این نمره رساندند و همچنین به خاطر جلوگیری از ایجاد صحنه‌های عاشقانه فقط به این دلیل که بازیگر زن اصلی در ژانر عاشقانه مشهور است. این سریالی است که در آینده دوباره تماشا خواهم کرد اما نه صحنه‌هایی که قبلاً ذکر کردم. معمولاً چنین درام‌هایی با لوکیشن‌های خارجی و بودجه‌های کلان شروع می‌شوند و بعداً به ما هر چیزی ارائه می‌دهند. در حالی که درام در ادامه دارای صحنه‌های اکشن بود، اما در سطح قسمت‌های اولیه نبود. خود داستان نمی‌توانست این کمبود را جبران کند. یک سطح خاصی از بی‌دقتی و مضحک بودن در یک زمینه غیرکمدی از سوی کارگردان وجود داشت که توضیح آن غیرممکن است جز اینکه عمدی بوده تا حس اکشن احمقانه مانند یک فیلم اکشن با درجه B را حفظ کند. تحمل آن به تدریج دشوارتر شد، صرف‌نظر از ارزش "ادعایی" سرگرمی آن. بعد از آنچه در این ۱۶ قسمت انجام دادند، جسارت داشتند که همه خطوط داستانی را تا حد امکان باز نگه دارند برای دنباله‌ای مستقیم که هرگز اتفاق نخواهد افتاد! آیا این نوعی شوخی عملی بود؟ به جز برخی از صحنه‌های اکشن و چند لحظه منتخب، نمی‌توانم ارزش زیادی برای این درام ببینم.