انیمه Terminator Zero

سریال انیمیشنی "ترمیناتور زیرو" که به‌خوبی نام‌گذاری شده، برای طرفداران این فرانچایز، هیچ چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد. این سریال، مهندسی اجتماعی معاصر را با یک گروه بازیگری به شدت زنانه ترکیب کرده و در کنار داستانی بی‌روح قرار داده که فقط کلیشه‌ها را دوباره تصور می‌کند، کلیشه‌هایی که در تولیدات مختلف ترمیناتور به کار رفته‌اند. تا پایان قسمت سوم، کاملاً احساس خستگی و بی‌علاقگی کردم. به‌طور خلاصه، داستان‌گویی...

سریال انیمیشنی "ترمیناتور زیرو" که به‌خوبی نام‌گذاری شده، برای طرفداران این فرانچایز، هیچ چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد. این سریال، مهندسی اجتماعی معاصر را با یک گروه بازیگری به شدت زنانه ترکیب کرده و در کنار داستانی بی‌روح قرار داده که فقط کلیشه‌ها را دوباره تصور می‌کند، کلیشه‌هایی که در تولیدات مختلف ترمیناتور به کار رفته‌اند. تا پایان قسمت سوم، کاملاً احساس خستگی و بی‌علاقگی کردم. به‌طور خلاصه، داستان‌گویی نوآورانه باید در مرکز توجه قرار گیرد. فقط قرار دادن داستان ترمیناتور در یک زمینه ژاپنی بدون هیچ چیز جدید یا جالب، کافی نیست. نکته: لطفاً هرگونه توهین به نظرات من را نادیده بگیرید. من هرگز نیازی به تخریب نظرات دیگران حس نکرده‌ام زیرا به نظرات خودم اطمینان دارم و اجازه می‌دهم نظراتم بر اساس شایستگی خودشان بایستند یا سقوط کنند. از همه ممنونم. نیمه‌ای از بیانیه فوق درست است و نیمه دیگر آن، بزرگ‌نمایی نژادپرستانه است. سریال‌های انیمه موفق و مورد تحسین با شخصیت‌های زنانه وجود دارند که به دهه‌ها قبل برمی‌گردند. به عنوان مثال، "روح درون پوسته" که در سال 1995 منتشر شد. این ویروس فکری نژادپرستانه واقعی است و ذهن مردم را فاسد می‌کند. من واقعاً برای آینده نوع بشر نگرانم. اما درباره "ترمیناتور زیرو" - این سریال خسته‌کننده، تصنعی، کشدار و بی‌معنی است. بعد از آخرین تجربه‌ام با رسانه‌های آسیایی (آلیس در سرزمین مرزی)، تصمیم گرفتم نسخه انگلیسی را تماشا کنم، اما حتی صدای نرم تیموتی اولیفانت هم نمی‌تواند این بی‌معنی را نجات دهد. گاهی اوقات زیرنویس‌ها حتی با انگلیسی هم مطابقت ندارند! زیرو ما را به یک واقعیت جایگزین ترمیناتور می‌برد که در آن یک هوش مصنوعی ژاپنی به طور مخفیانه برای مقابله با تهدید جهانی نابودی توسط اسکای‌نت ساخته شده است. پس از پنج قسمت، هنوز نمی‌دانم مالکم لی چگونه این "کابوس‌های پیشگویی" را تجربه می‌کند. بله، این به همان اندازه احمقانه است که در DCEU بود. تا جایی که من می‌دانم، ترمیناتور هرگز پیچش ماورایی یا شبه‌علمی نداشته است. حتی هوش مصنوعی مالکم، ککورو، نمی‌تواند بینش‌های پیشگویانه او را درک کند. بهترین چیزی که این فصل تا کنون ارائه داده، نوشتن ککورو است و شاید این همان "مهندسی اجتماعی" باشد که MovieGuy به آن اعتراض می‌کند، زیرا امروزه، اذعان به گذشته و اینکه چیزهایی مانند فقر و جرم و جامعه طبقاتی ما همه توسط ما برای تبعیض علیه کسانی که کمتر از خود می‌دانیم مهندسی شده‌اند، برای برخی خیلی سخت است. آن‌ها ترجیح می‌دهند به مفاهیم خدایی و برتری خود نسبت به زنان و افرادی که به شکل یا رفتار آن‌ها نیستند، بچسبند. من از "ترمیناتور: نجات" و "ترمیناتور: سرنوشت تاریک" لذت بردم. "نجات" به ما نگاهی به آینده می‌دهد که به ندرت در رسانه‌های ترمیناتور مشاهده می‌شود و "سرنوشت تاریک" مک‌کنزی دیویس، یک جان کانر مرده، و اینترنتی پر از طرفداران عصبانی را به ما معرفی کرد که نمی‌توانستند این را به عنوان یک داستان جایگزین بپذیرند. همچنین دیالوگ‌های خجالت‌آور و ناتالیا ریاس را به ما داد که در سخنرانی بزرگش درباره جنگ آینده به خوبی عمل نکرد، اما می‌توانم این را بدون توسل به نژادپرستی و زن‌ستیزی بگویم. اگر بخواهم مقایسه کنم - در مقایسه با این دو، زیرو واقعاً خسته‌کننده است. بیشترین لذتی که از زیرو بردم، گربه رباتی بود و سپس تماشای نابودی همه در آغاز قسمت پنجم. این 20 ثانیه طول کشید که 10 ثانیه‌اش هم زیاد بود، اما به آن می‌گذرم. آن‌ها واقعاً می‌خواستند شما برای آن بچه‌های پیکسلی احساسی داشته باشید. _چه روزهایی را که درک می‌کردیم نیاز به سانسور در برابر سخنان نفرت‌آمیز غیرمنطقی داشتیم، واقعاً دلم تنگ شده._ --- من با یک به‌روزرسانی بازگشتم! دو قسمت پایانی سرانجام به سوالات داغ ما پاسخ می‌دهند و برخی پیچش‌های جالب را ارائه می‌دهند، که یکی از آن‌ها را امیدوارم بیشتر بررسی نکنند چون هیچ معنی ندارد. قسمت 7 داستان‌پیشینه‌ای را به ما می‌دهد که باید 4 قسمت قبل‌تر به آن می‌رسیدیم. نویسندگان می‌توانستند از این داستان چرخشی بزنند و چیزی بسیار بهتر از آنچه ارائه داده‌اند، به ما بدهند. همچنین، توضیح زمان‌سفر MCU به شدت پیچیده بود. پتانسیل هدر رفته و زمان هدر رفته. این است وضعیت فصل اول "ترمیناتور زیرو". به عنوان یک داستان ترمیناتور، وضعیت موجود. یک تکامل پایه. به عنوان انیمیشن 2024، محکم و تمیز، اما قطعاً از نظر خلاقیت در سطح بالایی نیست. اما مشکل اصلی آن، تصمیم نوشتن بود که پدر را تقریباً تمام داستان در یک اتاق بی‌نام با هوش مصنوعی قرار دهد. اینقدر توضیحات بیهوده؛ داستان‌گویی تنبل، خسته‌کننده و بی‌حوصله. اگر به IP ترمیناتور علاقه‌مند هستید و نتفلیکس دارید، ارزش دارد که آن را ببینید، با محتوای کمتر از 3 ساعت، اما من برای تماشای آن زحمت نمی‌کشیدم. صدای اثرات صوتی عجیب و کم‌رمق. باز هم، این یکی از آن نمایش‌هایی است که انگیزه‌های شخصیت‌ها طولانی، خسته‌کننده و با ایده‌های فلسفی تصنعی است. آیا شخصیت اصلی (آنکه از آینده است) مرد بود یا زن؟