سریال The White Queen

این مینی‌سریال به‌خوبی ساخته شده و به نقش سیاسی زنان در دوران پرچالش تاریخ می‌پردازد. من چندین سریال تاریخی را دیده‌ام و تقریباً همه آن‌ها به دلایل مشابهی به چشم می‌آیند و در دام‌های یکسانی گرفتار می‌شوند. به‌ویژه، سریال‌های مشهور و موفقی مانند «تودور‌ها» و سریال کم‌تر شناخته‌شده «بورژیا‌ها» را به خاطر دارم. بعد از تماشای این سریال‌ها، احساس می‌کنم که آن‌ها به‌نوعی به هم شباهت...

این مینی‌سریال به‌خوبی ساخته شده و به نقش سیاسی زنان در دوران پرچالش تاریخ می‌پردازد. من چندین سریال تاریخی را دیده‌ام و تقریباً همه آن‌ها به دلایل مشابهی به چشم می‌آیند و در دام‌های یکسانی گرفتار می‌شوند. به‌ویژه، سریال‌های مشهور و موفقی مانند «تودور‌ها» و سریال کم‌تر شناخته‌شده «بورژیا‌ها» را به خاطر دارم. بعد از تماشای این سریال‌ها، احساس می‌کنم که آن‌ها به‌نوعی به هم شباهت دارند، هرچند که به زمان‌ها، زمینه‌ها، شخصیت‌ها و جغرافیای متفاوتی می‌پردازند. برخی حتی می‌گویند که این مینی‌سریال (یک فصل، ده قسمت) پیش‌درآمدی بر «تودور‌ها» است. این‌طور نیست، چراکه بازیگران یا عوامل تولید متفاوتی دارد، اما می‌توانست باشد. دوره تاریخی پوشش داده‌شده، حدود سی سال است و با به‌تخت‌نشینی خاندان یورک به‌دست ادوارد چهارم آغاز می‌شود، پس از برکناری پادشاه ناپایدار هنری ششم و مرحله اول جنگ‌های گل‌سرخ. بخش عمده‌ای از سریال بر روی این پادشاه اراده‌مند و کاریزماتیک و رئیس نظامی او، ریچارد نویل، ارل واریگ تمرکز دارد. با این حال، محور اصلی سریال زنان و توانایی آن‌ها در تأثیرگذاری است: پادشاه یک ازدواج بحث‌برانگیز با ایزابل ریورز انجام می‌دهد که به منافع واریگ آسیب می‌زند و رقابتی بین خاندان نویل و ریورز ایجاد می‌کند. «پادشاه‌ساز» سپس به فرانسه می‌رود و در برابر یک زن قدرتمند دیگر، مارگارت آنژو، همسر پادشاه برکنار شده، زانو می‌زند؛ او از ارتباطاتش با سلطنت فرانسه برای جمع‌آوری پول، حامیان و نیروها برای خاندان لنگستر استفاده می‌کند. در زمانی که نجبا قدرت و پول لازم برای مسلح کردن نیروهای خود را داشتند، حمایت از نجبای بزرگ سرنوشت وقایع را تعیین می‌کرد. سریال این موضوع را از طریق خانواده استنلی (دو برادر که به‌طور استراتژیک در دو طرف این درگیری قرار می‌گیرند) و نویل‌ها نشان می‌دهد که به هنری ششم امکاناتی برای یک بازگشت کوتاه ارائه می‌دهند که به مرگ او در برج لندن و مرگ ریچارد نویل در نبرد بارنت منجر می‌شود. این امر قدرت این خانواده را بی‌اثر کرد، به‌طوری که دخترانشان با شاهزادگان یورک ازدواج کردند و ارث خانوادگی را تقسیم کردند و به دارایی‌های تاج واگذار کردند. با این حال، و با وفاداری به آثار رمان‌نویس فیلیپا گرگوری، سریال اهمیت بیشتری به این زنان، به‌ویژه آن نویل می‌دهد که با وارث لنگستر ازدواج کرده و پس از بیوه شدن، با ریچارد سوم آینده ازدواج می‌کند. شخصاً در اینجا تردیدهای زیادی دارم: همه شواهد نشان می‌دهد که آن، به‌دور از آن زن قوی و تأثیرگذار که نشان داده شده، تنها یک مهره در بازی‌ای بود که در آن نقش چندانی نداشت. سریال با شکست و مرگ ریچارد سوم به‌دست نیروهای هنری تودور به پایان می‌رسد. اگر تحلیل من از حقایق تاریخی اغراق‌آمیز بوده، عذرخواهی می‌کنم، اما به‌عنوان یک تاریخ‌نگار، فکر می‌کردم که صحبت درباره آن مناسب است. از سوی دیگر، احساس می‌کنم که چیزی نمی‌گویم که نتوان از اینترنت یا یک کتاب تاریخ خوب انگلیسی یاد گرفت. سریال خوب و جالب است، اگرچه به برخی اشتباهات غیرقابل درک نیز برخورد کرده‌ام: زنان با سرهای بدون پوشش، نجبا در حال نبرد با پای پیاده و بدون کلاه‌خود، نژادهای سگی که در آن زمان وجود نداشتند و غیره. این جزئیات است که ما را به توانایی یک سریال در وفاداری به حقیقت تاریخی آگاه می‌کند. با این حال، این سریال در این زمینه کمی بهتر از «تودور‌ها» عمل کرده است. بازیگران خوب هستند، اگرچه گاهی اوقات بازی‌ها دچار آنی‌کرونیزم می‌شوند (شخصیت‌ها مانند افراد زمان ما صحبت می‌کنند و رفتار می‌کنند) و گفت‌و‌گوها کلیشه‌ای هستند. ربکا فرگوسن به خاطر کار خوب و قابل‌قبولش شایسته تقدیر است، همچنین مکس آیرونز، انورین بارنارد، دیوید اوکس، تام مک‌کی، روپرت گریوز و جیمز فریین. بازیگران تمام تلاش خود را برای ارائه شخصیت‌ها انجام داده‌اند و سعی کرده‌اند که اصالت داشته باشند، هرچند که ممکن است همیشه بهترین متریال را دریافت نکرده باشند. از سوی دیگر، آماندا هیل به‌طرز اغراق‌آمیزی عمل می‌کند و شخصیتش را به فردی متعصب و نزدیک به جنون تبدیل می‌کند و فِی مارسای آنچه را که می‌تواند با شخصیتش انجام می‌دهد، اما به‌طور فزاینده‌ای رفتارها و حرکات معاصر را به خود می‌گیرد. من کار جانت مک‌تیر را دوست داشتم، اما ترجیح می‌دادم که بازیگری که به زبان فرانسوی تسلط دارد، در این نقش بازی کند، زیرا شخصیت مورد نظر اصالتاً فرانسوی بود. از نظر فنی، سریال بسیار با‌سلیقه است و بهترین استفاده را از لوکیشن‌های بلژیکی که در آن‌ها فیلم‌برداری شده، انجام می‌دهد، بین گنت، بروژ و ایپر. همچنین، لباس‌ها به‌خوبی ساخته شده‌اند و به زمان مناسب به نظر می‌رسند، به جز نبود بارز کلاه‌ها و پوشش‌های سر یا حجاب‌ها، که بخش ضروری از مد در آن زمان بودند، همان‌طور که نقاشی‌ها به‌روشنی به ما نشان می‌دهند. عکاسی و کار فیلم‌برداری بسیار خوب انجام شده است، جلوه‌ها به‌خوبی کار می‌کنند، طراحی تیتراژ افتتاحیه بسیار خوب است و موسیقی متن نیز به‌طرز معقولی خوب است.