سریال The Book of Boba Fett

بعد از یک شروع کند، به طور کلی از فصل اول لذت بردم. زمان او با مردم شن‌نشین جالب بود. بازگشت ماندالوریایی و گروگو خوشایند بود. لوج اسکای‌واکر جدید هم به خوبی اجرا شد. بازی بوبا در تمام طول سریال خوب بود. هیولای رنکوری در قسمت پایانی هیجان‌انگیز بود. دیزنی تا کنون در ساخت سریال‌های تلویزیونی خود کار خوبی انجام داده، اما برای دنیای سینمایی...

بعد از یک شروع کند، به طور کلی از فصل اول لذت بردم. زمان او با مردم شن‌نشین جالب بود. بازگشت ماندالوریایی و گروگو خوشایند بود. لوج اسکای‌واکر جدید هم به خوبی اجرا شد. بازی بوبا در تمام طول سریال خوب بود. هیولای رنکوری در قسمت پایانی هیجان‌انگیز بود. دیزنی تا کنون در ساخت سریال‌های تلویزیونی خود کار خوبی انجام داده، اما برای دنیای سینمایی جنگ ستارگان باید داستان‌های جدید و هیجان‌انگیزی ارائه دهد! امیدوارم که بتوانند این کار را انجام دهند! امتیاز: 6.5 از 10. این سریال واقعاً ناامیدکننده بود، اما با فضای تاریک جنگ ستارگان هماهنگ است و از استقلال ماندالوریایی فاصله گرفته است. به طور کلی، این یک کپی‌برداری است. برخی از قسمت‌ها درباره بوبا فِت نیستند یا حتی او را شامل نمی‌شوند. و سریال پر از اشتباهات و مشکلات پیوستگی است. مثلاً در قسمت آخر، زن در گاراژ و دستیار شهردار در مقابل رنکور در حال آغوش گرفتن هستند وقتی از جلو فیلمبرداری می‌شود، اما وقتی از عقب فیلمبرداری می‌شود، به وضوح در فاصله یک دست از هم هستند و این دو صحنه چندین بار به عقب و جلو می‌چرخد. از طرف مثبت، داستانی درباره باندهای قدرتمند و فرقه‌های قاتل است، و تنها امید در سرزمین، دولت "شورشی" و جدای‌های مرگبار است. و بله، در دهه 80 لوک آخرین جدای بود، فقط برای اینکه بفهمد که جمعیت زیادی وجود دارد، از جمله زنی با سه دم و گروگو. این نشان می‌دهد که چگونه سوءاستفاده برای آموزش کودکان به نفع فاورو است: گروگو "نمی‌خواهد" به اندازه‌ای که لوک آرزو دارد بپرد، اما ببینید چقدر چابک می‌شود وقتی که پهپاد به او آسیب جدی می‌زند! این داستان ارزش‌های جنگ با مواد مخدر را به تصویر می‌کشد. اینکه مردم باید بدون مزد کار کنند، و "خوب برای کسب و کار" چیزی است که تنها ممکن است برای دزدان مواد مخدر ضروری باشد. و در حالی که سریال ماندالوریایی برخی از اصول اقتصادی را حفظ می‌کند، این سریال یک یوتوپیا کمونیستی است: شخصیت ماندالوریایی هرگز پول نمی‌گیرد، اما در هر جایی که می‌رود خوب هزینه می‌کند، سوخت و مهمات نامحدود است. در سریال ماندالوریایی، ماندو به یک کشتی بزرگ‌تر برای حمل بار و جایزه‌ها نیاز داشت، اما اکنون به نظر می‌رسد که او با یک کشتی سریع که نمی‌تواند بار یا زندانی حمل کند، راضی است. هوشمندانه. به طعنه آخرین قسمت خندیدم، جایی که فاورو دوباره به قدرت دولت اشاره می‌کند: دو باند بسیار خشن که انتخاب می‌کنند آخرین ایستادگی خود را در وسط شهر داشته باشند. مرگ. ویرانی. خسارت‌های مادی وحشتناک. و همه این‌ها "برای حفاظت از شهروندان" انجام می‌شود. این مرا به یاد دو جنگ جهانی، دو جنگ ویتنام و بسیاری دیگر می‌اندازد. و مانند پروپاگاندای نازی، یا پروپاگاندای شوروی، یا پروپاگاندای ایالات متحده، غیرنظامیان با خوشحالی بابت نیاز خانه‌هایشان به سال‌ها تعمیر و از دست دادن نزدیکانشان لبخند می‌زنند، در حالی که قاتل خیرخواه با کمال میل هدیه‌ای از میوه قبول می‌کند. مانند 1984 گفت: جنگ، صلح است. آزادی، بردگی است.