انیمیشن Star Trek: Lower Decks

به عنوان یک طرفدار، سریال Star Trek همواره به خاطر داشتن پیامی عمیق و ایده‌ای فراتر از هر قسمت شناخته شده است. این سریال نیز در همین راستا عمل می‌کند، اما در عین حال فرمول آن را بهبود می‌بخشد. این سریال (برخلاف نمونه‌های قبلی) تمام قدرت داستانی خود را بر روی یک نقطه متمرکز می‌کند: "کار کردن احمقانه است، فقط خودت باش و خوش بگذران!"...

به عنوان یک طرفدار، سریال Star Trek همواره به خاطر داشتن پیامی عمیق و ایده‌ای فراتر از هر قسمت شناخته شده است. این سریال نیز در همین راستا عمل می‌کند، اما در عین حال فرمول آن را بهبود می‌بخشد. این سریال (برخلاف نمونه‌های قبلی) تمام قدرت داستانی خود را بر روی یک نقطه متمرکز می‌کند: "کار کردن احمقانه است، فقط خودت باش و خوش بگذران!" این پیام به‌خوبی انتخاب شده است. در دنیایی که خودسازی به نظر کار دشواری می‌آید و کار همیشه بی‌فایده به نظر می‌رسد، پیام‌هایی از این دست برای نمایندگی از مخاطب مدرن ضروری هستند. و اگر نتوانید برای یک بار خود را رها کرده و از سرگرمی‌های بی‌معنا لذت ببرید، طنز زیرپوستی به شما کمک می‌کند تا آخرین نشانه‌های احترام به نفس را نیز کنار بگذارید. شما هم‌اکنون کامل هستید. پس خوش بگذرانید! با جریان پیش بروید! در نهایت چیزی مهم نیست! **این یک Star Trek متفاوت است، اما در نهایت Star Trek است.** زمانی که Lower Decks برای اولین بار منتشر شد، من نقد بدی به آن دادم و حالا می‌خواهم بابت آن عذرخواهی کنم. نه اینکه با نقدهای قبلی‌ام مخالف باشم، آن‌ها در مورد قسمت‌ها در آن زمان دقیق بودند. اما احساس می‌کنم که از آن زمان و به‌ویژه در فصل سوم، این سریال به مراتب بیشتر از یک انیمیشن کمدی ساده یا یک پارودی دیگر از Star Trek شده است. اکنون واقعاً شروع به حس کردن Star Trek واقعی می‌کند، که بالاترین تحسینی است که یک طرفدار می‌تواند به آن بدهد - به‌ویژه با توجه به اینکه اکنون برنامه‌های "NuTrek" زیادی وجود دارد، اما هیچ یک از دیگر برنامه‌ها - از جمله و به‌ویژه نمایش‌های زنده - واقعاً حس Star Trek را منتقل نمی‌کنند. مشکل این بود که در ابتدا، من و بسیاری دیگر از طرفداران نتوانستیم درک کنیم که چگونه یک پارودی انیمیشنی افراطی می‌تواند بیشتر شبیه Star Trek باشد تا مثلاً آن برنامه دیگر درباره‌ی تاکستان‌ها. اما واقعاً این‌گونه است و این بیشتر از یک پارودی است. رودن‌بری Star Trek را به عنوان "سفرهای گالیور در فضا" توصیف کرد. و البته سفرهای گالیور همیشه یک sátیر و پارودی بوده است - هرچند پارودی از جامعه آن زمان. و اگر شما جامعه معاصر خود را نقد کنید، باید راهی برای دور زدن سانسور پیدا کنید. و البته ترفند کلاسیک این است که فقط تظاهر کنید که این نقد به جامعه کنونی نیست، بلکه به جزیره یا سیاره‌ای دوردست اشاره دارد که به طرز عجیبی دقیقاً شبیه جامعه معاصر نویسنده است. اما به لطف جاناتان و جین، این ترفند اکنون به قدری قدیمی و شناخته شده است که هیچ مدیر استودیویی در جهان دیگر فریب آن را نخواهد خورد، که دقیقاً به همین دلیل است که دیگر برنامه‌های NuTrek حس Star Trek را منتقل نمی‌کنند. از طرف دیگر، Lower Decks از این واقعیت استفاده می‌کند که به عنوان یک پارودی انیمیشنی، کمتر جدی گرفته می‌شود و بنابراین برای آن‌ها آسان‌تر است که زیر رادار پرواز کنند و نقدهای خود را درباره مسائل معاصر (حتی اگر عمدتاً نقدی بر NuTrek باشد) در میان انبوهی از جوک‌ها، تخم‌مرغ‌های عید پاک و شکستن دیوار چهارم پنهان کنند. این واقعاً "Lower Decks" است و این قسمت‌ها در میان بسیاری از دیگر برنامه‌ها با بودجه‌های بالاتر و ستاره‌های بزرگتر برجسته نمی‌شوند و واقعاً بر همین اساس حساب می‌کنند و به همین دلیل است که وقتی متوجه شدم، اکنون واقعاً آن‌ها را دوست دارم و تحسین می‌کنم. این توضیح می‌دهد که چرا در ابتدا بیشتر پارودی بودند، اما از این قسمت و این فصل به بعد، به طور فزاینده‌ای نقاب را کنار می‌زنند و داستان‌ها و پیام‌های واقعی زیر تمام خنده‌های آشکار را ارائه می‌دهند.