سریال Altered Carbon

این نمایش تلویزیونی دارای choreographی مبارزاتی قابل قبولی است و داستان جالبی را روایت می‌کند، اما اجرا به شدت ضعیف است. به این معنا که شخصیت‌ها در سیارات مختلف پراکنده هستند، می‌توانند تجربیات را از یک بدن به بدن دیگر منتقل کنند، و در نهایت تنها با صفحاتی منحنی، تبلت‌ها و تغییرات جزئی در طراحی متریال گوگل مواجه می‌شویم؟ ترجیح می‌دادم که بخش‌های مبارزه از...

این نمایش تلویزیونی دارای choreographی مبارزاتی قابل قبولی است و داستان جالبی را روایت می‌کند، اما اجرا به شدت ضعیف است. به این معنا که شخصیت‌ها در سیارات مختلف پراکنده هستند، می‌توانند تجربیات را از یک بدن به بدن دیگر منتقل کنند، و در نهایت تنها با صفحاتی منحنی، تبلت‌ها و تغییرات جزئی در طراحی متریال گوگل مواجه می‌شویم؟ ترجیح می‌دادم که بخش‌های مبارزه از نمایش حذف شود و هزینه‌ها صرف طراحی آینده‌نگرانه و مناسب‌تری شود. یا شاید به همین دلیل است که یک نفر می‌شود کوبریک و این‌ها فقط افرادی هستند که برنامه‌ای از نتفلیکسشان لغو شده است. و البته، تنها تمایلات جنسی که در نمایش وجود دارد، هتروsexual است. زنان هم به نظر می‌رسد چیزی بیشتر از یک اکسسوری ساده نیستند، مگر اینکه برای "برادر بزرگ" کار کنند و مسئول ایمنی افرادی باشند که در سیستم هستند. درباره شخصیت‌های منفی: روس‌ها. می‌دانید، حداقل ادب سفید که به شما یک فرد رنگین‌پوست نمی‌فرستد. من همچنین از کمتر بودن مارکسیسم قدردانی می‌کردم، اما این یک نویسنده بریتانیایی است و در آنجا دیدگاه متفاوتی نسبت به جهان دارند. در نهایت، مشکل اصلی پایان‌بندی است. این پایان به شدت بد اجرا شده است. هر شخصیت شرور قرار است نقشه‌هایش را مانند فیلم‌های مسخره هالیوود فاش کند و agenda سیاسی به وضوح تنها انگیزه برای این سریال می‌شود. می‌گویم که دو قسمت آخر را رد کنید، اما این به معنای از دست دادن نقطه تماشای بقیه سریال خواهد بود. این تنها سریالی است که از زمان پخش آن، حداقل سه بار در سال دیده‌ام. این بخشی به این دلیل است که فقط دو فصل دارد، اما بیشتر به خاطر این است که از سایبرپانک و علمی تخیلی لذت می‌برم، جزئیاتی که هر بار مشاهده می‌کنم، داستان‌هایی که به شرایط انسانی پرداخته‌اند و ایده کلی پشت داستان. این به هیچ وجه یک نقد عمیق نیست، حتی بعد از سال‌ها تماشا و انتشار آن، اما اگر به هر یک از دلایل ذکر شده برای تماشای مکرر این سریال علاقه دارید، از اکثریت فصل اول لذت خواهید برد. و اگر یک رمانتیک بی‌امید هستید، از بیشتر فصل دوم نیز لذت خواهید برد. شما ممکن است نظرات و نقدهایی را در اینترنت ببینید که افراد به فصل دوم به خاطر ناسازگاری‌های رفتار شخصیت اصلی نفرت دارند. اما پس از تماشای این سریال چندین بار، می‌توانم بدون شک بگویم که شخصیت او از فصل اول به گونه‌ای طراحی شده بود که به یک رمانتیک بی‌امید تبدیل شود. حتی یکی از آهنگ‌های تِم به شدت رمانتیک است. و در نهایت، یک پرش زمانی 30 ساله بین فصل‌های اول و دوم وجود دارد – شخصیت، رفتارها، کد اخلاقی و غیره یک فرد می‌تواند در 30 سال تغییر کند، به ویژه وقتی که آن‌ها برای 30 سال شکست خورده‌اند. چندین بار تماشا کردن این سریال به من زمان برد تا این را ببینم، اما حالا که می‌بینم، نقد من را از 9 به 10 ارتقا داده‌ام. این فوق‌العاده است. به قدری از این سریال لذت برده‌ام که اکنون در حال خواندن کتاب‌هایی هستم که داستان‌ها و زمان‌بندی‌های بسیار متفاوتی دارند و در حال حاضر از هر دو به یک اندازه لذت می‌برم.