سریال Echo

اکو (Echo) جرات‌مندترین حرکت مارول در دنیای تلویزیون است و از قالب‌های مرسوم ابرقهرمانان که تا به حال شاهدش بودیم، فاصله می‌گیرد. این سریال دارای فضایی خشن و بی‌پرده است و به داستان‌گویی در سطح خیابان‌ها می‌پردازد که باعث محبوبیت _دردویل_ و سایر سریال‌های مارول در نتفلیکس شده است. اگر به دنبال چیزی هستید که کمتر به جلوه‌های ویژه وابسته باشد و بیشتر به واقعیت...

اکو (Echo) جرات‌مندترین حرکت مارول در دنیای تلویزیون است و از قالب‌های مرسوم ابرقهرمانان که تا به حال شاهدش بودیم، فاصله می‌گیرد. این سریال دارای فضایی خشن و بی‌پرده است و به داستان‌گویی در سطح خیابان‌ها می‌پردازد که باعث محبوبیت _دردویل_ و سایر سریال‌های مارول در نتفلیکس شده است. اگر به دنبال چیزی هستید که کمتر به جلوه‌های ویژه وابسته باشد و بیشتر به واقعیت نزدیک باشد، _اکو_ ممکن است همان چیزی باشد که منتظرش بودید. آلاکوآ ککس، قلب تپنده‌ی _اکو_ است و انتخاب مارول برای بازی او در نقش اصلی، بردی بزرگ به شمار می‌رود. بازی ککس در نقش مایا لوپز تماماً حول حضور او می‌چرخد؛ فیزیک بدنی‌اش، استفاده از زبان اشاره و آن بی‌نظمی‌های ظریف در حالت چهره، به شخصیت عمق و اصالت می‌بخشد که در دنیای سینمایی مارول به ندرت دیده می‌شود. این که او یک بازیگر بومی آمریکایی ناشنوا است که نقش یک قهرمان بومی آمریکایی ناشنوا را ایفا می‌کند، گامی بزرگ به سوی نمایندگی است و دیدن این داستان‌ها در کانون توجه مارول، تازگی خاصی دارد. خود سریال؟ بدون تردید با کندی آغاز می‌شود. چند قسمت ابتدایی واقعاً بر بازگشت مایا به اوکلاهما، ارتباط با ریشه‌های چاکتاو و بهبودی از تمام آسیب‌هایی که از زمان حضورش در نیویورک با ویلسون فیسک به دوش کشیده، تأکید دارد. اما به محض اینکه _اکو_ به ثبات می‌رسد، به ویژه در قسمت چهارم، به عمق روان مایا و جستجوی او برای رستگاری به شیوه‌ای عمیق و شخصی می‌پردازد. این فقط داستانی درباره‌ی ضرب و شتم بدکاران نیست؛ بلکه درباره‌ی مواجهه با گذشته، یافتن هویت و تصمیم‌گیری در مورد نوع ارثی است که می‌خواهید از خود به جا بگذارید. این را هم باید در نظر بگیریم که این سریال، فیسک را به صحنه بازمی‌گرداند. ویسن دِنوفر با ایفای نقش فیسک یکی از بهترین بدمن‌های دنیای مارول را به نمایش گذاشته و همان قدرت را به اینجا نیز می‌آورد. حضور او، خطرات را برای مایا افزایش می‌دهد و تاریخچه آن‌ها؟ پیچیده و در عین حال جذاب است. تنش میان آن‌ها—به‌ویژه با دانستن اینکه او در پایان _هاکای_ به او شلیک کرده—چیزی است که به وضوح حس می‌شود. اما انتظار نداشته باشید که _اکو_ نوعی نبرد حماسی را ارائه دهد. رویارویی نهایی بین فیسک و مایا به طرز قابل توجهی به آن شدت نمی‌رسد که کمی ناامیدکننده است. شما می‌خواهید که بزرگ‌تر شود، اما زیرمحتوای احساسی همچنان موجود است و همین آن را نجات می‌دهد. آنچه _اکو_ را از دیگر سریال‌های دنیای سینمایی مارول متمایز می‌کند، این است که چگونه میراث بومی آمریکایی مایا را در داستان intertwines می‌کند. این فقط داستانی نیست درباره‌ی از بین بردن فیسک و کارتل چاقوهای سیاه—بلکه درباره‌ی اتصال مایا به ریشه‌هایش و کشف ارتباطش با داستان‌های چاکتاو است که از طریق خانواده‌اش منتقل شده‌اند. این سریال به خوبی عناصر عرفانی فرهنگ او را با مبارزات فیزیکی‌اش ترکیب می‌کند، و سفر او را به روشی معنوی و عمیق‌تر جلوه می‌دهد. دیدن این نوع نمایندگی در یک سریال مارول نادر است و آن را با دقت و احترام به نمایش درآورده‌اند. با این حال، _اکو_ بدون مشکلات خود نیست. ریتم آن؟ بله، در برخی مواقع کشیده می‌شود. صحنه‌های اکشن، هرچند محکم، به آن سطح بودجه یا زیبایی که از یک تولید مارولی انتظار دارید، نمی‌رسند. اما می‌دانید چه؟ این تقریباً به نفعش تمام می‌شود. این سریال را به زمین می‌چسباند و به شخصیت‌ها اجازه می‌دهد که نفس بکشند. شما این سریال را برای نبردهای دیوانه‌وار CGI یا حرکات اغراق‌آمیز تماشا نمی‌کنید—شما آن را برای عمق احساساتی که مایا به تصویر می‌کشد، تماشا می‌کنید. به نیمه‌ی دوم فصل که برسید، اما _اکو_ بالاخره به اوج خود می‌رسد. قسمت‌های چهار و پنج جایی هستند که واقعاً شروع به پیشرفت می‌کند و به تعارضات داخلی مایا، قدرت‌های در حال رشد او و دینامیک‌های خانوادگی پیچیده‌اش می‌پردازد. بیت‌های احساسی به شدت تأثیرگذار هستند و صحنه‌های مبارزه، هرچند که چشم‌نوازترین نیستند، حس واقعی و عمیق دارند. مایا به شدت قدرتمند است، اما سریال همچنین اطمینان حاصل می‌کند که آسیب‌پذیری او را نیز ببینیم که به شخصیت او عمق بیشتری می‌بخشد. این درجه‌ی TV-MA؟ تغییر دهنده بازی است. _اکو_ در زمینه‌ی خشونت یا شدت خود کم نمی‌آورد و لحن تاریک‌تری را در آغوش می‌کشد که در دیزنی+ کمتر دیده‌ایم. این مارول است که از منطقه‌ی راحتی خود خارج می‌شود و به شکلی بزرگ زمینه‌ساز _دردویل: متولد دوباره_ می‌شود. اکشن در سطح خیابان، خطرات شخصی خام—همه چیز درست پیش می‌رود و به شیوه‌ای کار می‌کند که انتظارش را نداشتیم. در پایان، _اکو_ دنباله‌ای کندتر از آنچه که انتظار دارید است، اما این بخشی از جذابیت آن است. این سریال محور شخصیت‌هاست، بر روی زمین قرار دارد و به ما جنبه‌ای از دنیای سینمایی مارول را ارائه می‌دهد که به ندرت می‌بینیم. آلاکوآ ککس درخشان است و عمق فرهنگی که سریال به آن می‌پردازد، تازگی و ضرورت خاصی دارد. آیا این سریال بی‌نقص است؟ نه. آیا در برخی نقاط لنگ می‌زند؟ قطعاً. اما همچنین ریسک می‌کند و به همین خاطر، _اکو_ گامی در مسیر درست است. اگر از داستان‌های واقعی و خشن دنیای سینمایی مارول مانند _دردویل_ یا _مجازاتگر_ لذت می‌برید، در _اکو_ چیزهای زیادی برای دوست داشتن پیدا خواهید کرد. این یک سوزن‌سوزن است، اما با آن همراه باشید. در لحظات آرام آن قدرت خاصی وجود دارد و در انتها، خوشحال خواهید بود که در این سفر با مایا لوپز همراه بوده‌اید.