سریال The Mandalorian

این برنامه عالی است! وای! فقط وای! «ماندلورین» تنها یک اثر علمی تخیلی نیست، بلکه یک وسترن هم هست. پدرو پاسکال به عنوان شخصیت اصلی فوق‌العاده بود، اما بچه یودا کسی بود که تمام توجه‌ها را به خود جلب کرد! بازیگران عالی، جلوه‌های ویژه فوق‌العاده و به طور کلی بسیار خوب! اگر از خواندن نظرات بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً...

این برنامه عالی است! وای! فقط وای! «ماندلورین» تنها یک اثر علمی تخیلی نیست، بلکه یک وسترن هم هست. پدرو پاسکال به عنوان شخصیت اصلی فوق‌العاده بود، اما بچه یودا کسی بود که تمام توجه‌ها را به خود جلب کرد! بازیگران عالی، جلوه‌های ویژه فوق‌العاده و به طور کلی بسیار خوب! اگر از خواندن نظرات بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگم را دنبال کنید. «جنگ ستارگان» برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان، از جمله خودم، یک فرانشیز بسیار ویژه است. به یاد دارم زمانی که «نیروی بیداری» اعلام شد و همه excited و خوشحال بودند که دوباره این جهان زیبا را تجربه کنند. اما با تأثیر عظیم رسانه‌های اجتماعی، طرفداران به چیزی بی‌احترام و نفرت‌آمیز تبدیل شدند که دیگر نمی‌توانستم با دیگر علاقه‌مندان درباره این داستان صحبت کنم... به جز «ماندلورین». اگر مجبور بودم شرط ببندم که جان فاورو چنین سریالی شگفت‌انگیز از «جنگ ستارگان» ایجاد خواهد کرد که تمام طرفداران به طور یکسان آن را دوست داشته باشند، قطعاً پول زیادی از دست می‌دادم، زیرا به این نتیجه نمی‌رسیدم. نمی‌توان انکار کرد که جدیدترین سه‌گانه سینمایی یکی از تقسیم‌کننده‌ترین‌ها در تاریخ سینماست. اما همچنین نمی‌توان انکار کرد که «ماندلورین» به یکی از آثار محبوب این داستان تعلق دارد. این برنامه تصویری نزدیک به کمال از آنچه که جهان پس از امپراتوری به نظر می‌رسد، ارائه می‌دهد. برخی به دنبال تکه‌هایی از جنگ هستند تا کسب درآمد کنند، در حالی که دیگران سعی دارند مجرمان را شکار کنند تا پاداش جمع‌آوری کنند، مانند «ماندلورین» یا «ماندو» به اختصار. پیروی از شخصیت اصلی پدرو پاسکال، که در طول فصل نام و چهره‌ای ندارد، می‌تواند چالشی باشد زیرا سخت است که با کسی که نمی‌توانیم او را در خیابان‌ها شناسایی کنیم، ارتباط عاطفی برقرار کنیم. اما ما این کار را می‌کنیم. عملکرد چهره پاسکال ممکن است غیرقابل ارزیابی باشد، اما حرکات بدن و نگرش او آنقدر منحصر به فرد است که ماندو به راحتی از دیگر اعضای گیلد خود متمایز می‌شود. البته، لباس او نیز به تمایز او از دیگر ماندلوری‌ها کمک می‌کند. اما آنچه که مرا شگفت‌زده می‌کند، نویسندگی غنی و هوشمندانه است. بعد از چند قسمت، حس می‌کنم ماندو را می‌شناسم، حتی اگر او خیلی صحبت نکند. اصول زندگی‌اش را درک می‌کنم، چه کسی را می‌شناسد و به چه کسی اعتماد ندارد... بله، ماجراهای گذشته‌اش او را به آنچه که هست شکل داده است. اما یک عمل ساده، مانند عدم فروش چیزی یا عدم کشتن کسی، یا فقط چرخاندن کلاه‌خود به سمت چپ یا راست، می‌تواند به خوبی نشان دهد که ما باید از چه کسی حمایت کنیم. هر قسمت پر از سرگرمی است. همیشه یک اکشن وجود دارد و همیشه چیزی جدید به ارمغان می‌آورد. این می‌تواند یک ترفند نوآورانه، یک مکان متفاوت یا شخصیت‌های جدیدی مانند بچه یودا باشد که بی‌تردید ستاره‌ی نمایش می‌شود. نمی‌خواهم بیشتر از این درباره‌ی شخصیت‌ها صحبت کنم، اما باید به جینا کارانو و کارل ودرز اشاره کنم که هر دو به داستان کمک کرده و بازی‌های فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهند. اگر کمی شک در مورد تعهد دیزنی به این برنامه وجود داشت، سطح تولید شگفت‌انگیز هر سوالی را در این زمینه از بین می‌برد. این سریال تنها شبیه «جنگ ستارگان» نیست، بلکه *احساس* می‌شود که «جنگ ستارگان» است. کل فصل به طرز خیره‌کننده‌ای زیبا به نظر می‌رسد! فیلم‌برداری خیره‌کننده، طراحی صحنه‌های فوق‌العاده و حتی لباس‌های هر گونه نیز شگفت‌انگیز است. از نظر فنی، یکی از بهترین نمایش‌های تلویزیونی دهه است و هر کارگردان کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. یک جنبه دیگر که من دوست دارم این است که هر قسمت احساس متفاوتی دارد. هر کارگردان سبک شخصی خود را به فیلم‌سازی می‌آورد که باعث می‌شود هر فصل جدید احساس تازگی کند. دیو فیلونی که طرفداران او را از سریال‌های انیمیشنی «جنگ ستارگان» می‌شناسند، کار خوبی در قسمت اول انجام می‌دهد. دبرا چاو که تنها کارگردان سری «اوبی‌وان» است، اکشن‌های درخشان و ریتمی سریع ارائه می‌دهد. ریک فامویوا حال و هوای وحشت را به صحنه‌های خود می‌آورد. و تایکا وایتیتی (که همچنین صدای یک ربات به نام IG-11 را ایفا می‌کند) فصل را با فینالی پرشور به پایان می‌رساند. اما این به خاطر فیلمنامه جان فاورو است که همه چیز را به طور یکپارچه به هم پیوند می‌دهد. نوشتن بی‌نقص، به ویژه در مورد قهرمان داستان. تنها یک مشکل با فصل اول دارم که مربوط به داستان کلی است. برای مدت طولانی، احساس نمی‌شود که داستانی وجود دارد. به نظر می‌رسد که صرفاً سرگرمی برای سرگرمی است، فقط با شخصیت‌های جذاب. پیروی از ماندو از سیاره‌ای به سیاره دیگر و از مأموریتی به مأموریت دیگر می‌تواند بسیار سرگرم‌کننده باشد، اما اگر تنها چیزی که فصل ارائه می‌دهد همین باشد، آنگاه آن سرگرمی می‌تواند به زودی به یکنواختی تبدیل شود (فصل پنجم قطعاً بدترین قسمت فصل است). سوالات زیادی درباره‌ی گذشته ماندو مطرح می‌شود و در حالی که می‌دانم این سریال باید چیزی برای فصل دوم داشته باشد، همچنین احساس می‌کنم که چند پاسخ می‌توانست به داستان کمک کند. اگر یک چیز وجود داشته باشد که «ماندلورین» ثابت می‌کند، این است که دیزنی به اندازه کافی توانایی برای تولید یک اثر عالی از «جنگ ستارگان» دارد... به شرطی که کسی با برنامه و ساختار واضحی بر آن نظارت کند، که در سه‌گانه دنباله این اتفاق نیفتاد. این تصادفی نیست که دو قسمت که فاورو در نوشتن آن‌ها دخالت نداشته است، بدترین قسمت‌های فصل هستند. عدم وجود یک طرح مرکزی می‌تواند مضر باشد، اما به اندازه‌ای نیست که تاج «بهترین سریال تلویزیونی جنگ ستارگان» را از آن بگیرد. با یک بازیگر فوق‌العاده و کارگردانان با استعداد، جان فاورو فرصتی را به جهان می‌دهد تا در دنیای «جنگ ستارگان» زندگی کند و شخصیت پدرو پاسکال را در برخی از سرگرم‌کننده‌ترین ماجراجویی‌هایی که این داستان تاکنون شاهد بوده، دنبال کند. از نظر فنی بی‌نقص، با فیلم‌برداری خیره‌کننده، ویرایش عالی، موسیقی معتادکننده (در ابتدا ممکن است عجیب به نظر برسد، اما بعداً به آن عادت می‌کنید) و کارگردانی فوق‌العاده از همه‌ی افراد درگیر. با این حال، نوشتن فاورو و ساختار خوب برنامه‌ریزی شده‌ی فصل است که این آغاز را به یک موفقیت بزرگ تبدیل می‌کند. بدون شک یکی از بهترین نمایش‌های سال است. امتیاز: A این فیلم را دوست دارم. فوق‌العاده است. با ورود به فصل سوم، واضح است که شخصیت زن قوی قرار است جای ماندو را بگیرد. یعنی آن‌ها هیچ فرصتی را برای به دام انداختن او و در نهایت نجات او توسط این شخصیت قوی از دست نداده‌اند. و این منطقی است. تمام نمایش‌های دیزنی یک فریب و تغییر هستند تا شخصیت محبوب را با شخصیت‌های زن قوی جایگزین کنند. این واقعاً تاسف‌بار است. این... خوب نبود، اما همچنین بد هم نبود و برای «جنگ ستارگان» دیزنی، بد نبودن برنامه را فوق‌العاده می‌کند. نمی‌خواهم بگویم که پتانسیل عظیمی برای بزرگ شدن داشت، اما همچنین به طور مستقیم به طرفداران حمله نکرد، بنابراین این بهترین بخش «جنگ ستارگان» دیزنی بود.