سریال ترکی Olagan Supheliler

فیلم فوق‌العاده‌ای با بازی عالی کوین اسپیسی، که به خوبی همراهی می‌شود با باقی بازیگران. کیتون همیشه می‌گفت: "به خدا اعتقادی ندارم، اما از او می‌ترسم." خوب، من به خدا اعتقاد دارم و تنها چیزی که مرا می‌ترساند، کیزر سوزه است. «مظنونین همیشگی» به کارگردانی برایان سینگر و نوشته‌ی کریستوفر مک‌کوری است. این فیلم با بازی گابریل برن، کوین اسپیسی، کوین پولاک، استیفن بالدوین، بنیشیو دل...

فیلم فوق‌العاده‌ای با بازی عالی کوین اسپیسی، که به خوبی همراهی می‌شود با باقی بازیگران. کیتون همیشه می‌گفت: "به خدا اعتقادی ندارم، اما از او می‌ترسم." خوب، من به خدا اعتقاد دارم و تنها چیزی که مرا می‌ترساند، کیزر سوزه است. «مظنونین همیشگی» به کارگردانی برایان سینگر و نوشته‌ی کریستوفر مک‌کوری است. این فیلم با بازی گابریل برن، کوین اسپیسی، کوین پولاک، استیفن بالدوین، بنیشیو دل تورو، چاز پالمینتری، پیت پاستلویت و جیانکارلو اسپوزیتو همراه است. موسیقی این فیلم اثر جان اوتمن و فیلم‌برداری آن به عهده نیوتن توماس سیگل است. در یک اتاق بازجویی در لس آنجلس، ورال کینت (اسپیسی) تلاش می‌کند تا به مأموران فدرال ثابت کند که یک جنایتکار افسانه‌ای به نام کیزر سوزه نه تنها وجود دارد، بلکه مسئول کشاندن او و چهار شریکش به یک سرقت چند میلیون دلاری بوده که با انفجاری در بندر سن پدرو پایان یافت و تنها چند نفر از آن زنده ماندند. این فیلم در سال ۱۹۹۵ به آرامی به سینماها راه پیدا کرد بدون هیچ سر و صدایی. اما به زودی شایعاتی در مورد اینکه «مظنونین همیشگی» ممکن است فیلمی باشد که باید دید، پخش شد. کارگردان و نویسنده جوان - سینگر و مک‌کوری - یک کلاس درس از داستان‌سرایی جنایی/معمایی/نوآر را در میان پیچ و تاب‌های داستان و ترفندهای ماهرانه به نمایش می‌گذارند. هسته اصلی داستان ساده است: کیزر سوزه کیست؟ شهرت او ترس مطلق است و ممکن است او خود شیطان باشد. آنچه در طول فیلم اتفاق می‌افتد، تعدادی صحنه است که به صورت فلش‌بک روایت می‌شود و کینت در حالی که پلیس به او فشار می‌آورد، آن‌ها را روایت می‌کند. ما با پنج جنایتکاری که مظنونان عنوان فیلم را تشکیل می‌دهند، آشنا می‌شویم، جایی که دیالوگ‌ها با شوخ‌طبعی آمیخته به مردانگی پر می‌شود. اضافه کردن شخصیت کوبایاشی با بازی پستلوایت، یکی از پیام‌آوران سوزه، جذابیت داستان را افزایش می‌دهد. این همه در نهایت به اوجی منتهی می‌شود که شما را به فکر فرو می‌برد که چه چیزی را قبلاً دیده‌اید. اما این کلید ماجراست که چرا این فیلم همچنان با تماشای مجدد ارزشمند است؛ ما فریب خورده‌ایم، زیرا در حالی که به تماشای اجراهای فوق‌العاده می‌پردازیم، از تجربه‌ای بهره‌مند شده‌ایم که در آزمون زمان برای این ژانر باقی خواهد ماند. عامل تماشای مجدد، پس از چند دهه، همچنان قوی است. ظهور زمان و انتشار در فرمت‌های خانگی تنها وضعیت افسانه‌ای فیلم را بهبود بخشیده است. خودخواهی‌ها و نارضایتی‌های پشت صحنه تنها قدرت شخصیت‌ها را بیشتر کرده، به‌ویژه هنگامی که یک مرد فکر می‌کند خودش باید سوزه باشد در حالی که حقیقتاً در اشتباه است. در این فیلم نشانه‌هایی از هویت سوزه وجود دارد که شما را به تعجب وا می‌دارد - چه کسی می‌دانست؟ - و داستان ادامه دارد. «مظنونین همیشگی» هدیه‌ای سینمایی است که همچنان از آن بهره می‌بریم. ۱۰/۱۰ **چرخش هوشمندانه و حمایت شدید طرفداران تنها جنبه‌های برجسته این فیلم سرقت متوسط است.** بلاگرها، نقدها و دوستان سال‌ها «مظنونین همیشگی» را تبلیغ کردند تا اینکه من بالاخره آن را دیدم و خوب بود. فیلم چرخش داستانی جالبی داشت که از ابتدای فیلم به سمت آن پیش می‌رفت. متأسفانه، بدون این چرخش، فیلم متوسط است. خشونت ویژه‌ای بر سرقت‌ها حاکم بود و برنامه‌ریزی هوشمندانه‌ای در کار نبود. مانورهای فوق‌العاده کیزر سوزه بر روی شخصیت‌های اطرافش بیشتر به نظر می‌رسید که از جنایتکارانی که تیزهوش‌ترین نیستند، سوءاستفاده می‌کند. بسیاری با من موافق نخواهند بود، اما «مظنونین همیشگی» برای من در بهترین حالت متوسط است. **فیلمی که شایسته بازبینی و به یادآوری است.** فکر می‌کنم ناعادلانه است که این فیلم به نظر فراموش‌شده می‌آید، اما شاید به خاطر ساختار پیچیده‌اش باشد که پر از فلش‌بک است. می‌توانم این را درک کنم، اما فکر می‌کنم فیلم‌های گیج‌کننده‌تری وجود دارند که هرگز از مد نمی‌افتند. به هر حال، این یک فیلم با کیفیت است، با بازیگران خوب و داستانی که به هر حال جذاب است. نکته کوچک: این فیلم هر دو اسکار را که برای آن نامزد شده بود (بهترین فیلمنامه اصلی و بهترین بازیگر نقش مکمل) برده است. همه چیز از زمانی شروع می‌شود که گروهی از مردان، که ظاهراً تصادفی هستند، توسط پلیس برای شرکت در یک خط‌چینی به مرجع قانونی آورده می‌شوند. آنچه در ابتدا بسیار عادی به نظر می‌رسد، نیست: همه آن‌ها جنایتکارانی هستند که به خوبی برای مقامات شناخته شده‌اند و به‌ویژه یکی از آن‌ها که پلیس هم بوده و به نظر می‌رسد از جنایت کناره‌گیری کرده و در حال زندگی صادقانه‌ای است. بعد از این صحنه افتتاحیه، فیلم تلاش‌های پلیس برای دستگیری مسئولان یک تیراندازی در یک قایق را نشان می‌دهد، با چندین کشته و یک بازمانده که همه چیز را خواهد گفت. و بیشتر نمی‌گویم زیرا این فیلمنامه یکی از آن‌هایی است که هرچه کمتر بدانید، بهتر می‌شود. بازیگران فیلم شامل دو بازیگر بزرگ: گابریل برن و کوین اسپیسی است. هر یک در شخصیت‌های خود، اما هر دو به شدت متعهد به کار خود، توجه عموم را به خود جلب می‌کنند و در نوعی مکمل یکدیگر می‌شوند: اسپیسی به زندگی مردی ظاهراً ضعیف و بیمار می‌بخشد که غیرمحتمل‌ترین مظنون است، در حالی که برن نقش "مرد سخت" را ایفا می‌کند. نمی‌دانم آیا می‌توانم بگویم این فیلم بهترین کار اسپیسی تا به حال است، شاید زود باشد، اما مطمئناً کار او در اینجا درهای بیشتری را برای او باز کرد. چهار سال بعد، او برنده اسکار بهترین بازیگر با «زیبایی آمریکایی» شد. برن، از سوی دیگر، یکی از آن بازیگران با استعداد است که به نظر می‌رسد هرگز لحظه بزرگ خود را در سینما پیدا نکرده است. همچنین می‌خواهم کار خوب پیت پستلوایت را در یک شخصیت فرعی با اهمیت بالا، دو سال بعد از دریافت نامزدی (تنها نامزدی‌اش تا به حال) برجسته کنم. از نظر فنی، به نظر می‌رسد کارگردانی برایان سینگر شایسته ستایش باشد، که به تنش داستان وفادار مانده و از وسوسه پر کردن فیلم با صحنه‌های اکشن پر سر و صدا که واقعاً ضروری نبودند، خودداری کرده است. بهترین چیز در مورد فیلم، محیط تنش‌زایی است که ایجاد می‌کند، روش مرموز و رازآلودی که داستان خود را روایت می‌کند و این جزئیاتی است که اگر کارگردان فیلمش را با تیراندازی‌ها و تعقیب‌های تصادفی پر می‌کرد، بخشی از آن از دست می‌رفت. نکته دیگری که شایسته ستایش است، موسیقی متن، و به‌ویژه تم اصلی است که در افتتاحیه و پایان‌بندی استفاده می‌شود و کاملاً جو را ایجاد می‌کند. بقیه متوسط است، اما بدون خطاهای چشمگیر انجام شده است. تنها نکته‌ای که فکر می‌کنم باید به طور منفی انتقاد کنم، گرافیک تیتراژ ابتدایی است که اکنون بسیار قدیمی به نظر می‌رسد. در حین تماشای «مظنونین همیشگی»، در ابتدا هیجان‌زده بودم که ببینم چه چیزی این همه سر و صدا دارد، اما متوجه شدم که فیلم کمی ناامیدکننده است. با این حال، فکر می‌کنم جنبه‌های قوی‌ای در این فیلم وجود داشت. از نظر فنی، «مظنونین همیشگی» واقعاً قابل توجه بود. کارگردانی دوربین توسط برایان سینگر به‌طور خاص قابل توجه بود، به‌ویژه که این تنها دومین فیلم بلند او بود. جایی که فیلم برای من کم آورد، در نوشتار بود. در حالی که دیالوگ‌ها و داستان کلی جذاب بودند، نحوه اجرای آن‌ها بسیار قابل انتقاد بود. به‌ویژه، عمل اول فیلم بی‌نظم و پیگیری آن دشوار بود. تماشاگران بلافاصله به وسط داستان با جنایتکاران مظنون پرتاب می‌شوند، بدون اینکه اطلاعات چندانی در مورد پیشینه‌های آن‌ها یا ارتباطاتشان با یکدیگر داده شود. با معرفی شخصیت‌های جدید، داستان حتی پیچیده‌تر و نامفهموم‌تر می‌شود و پیگیری تمام جزئیات دشوار است. وقتی فیلم به پایان عمل دوم نزدیک می‌شود، جزئیات کمی منسجم‌تر می‌شوند که نیمه دوم فیلم را بسیار لذت‌بخش‌تر می‌کند. از نظر بازیگری، اجراها کمی متناقض بودند. برخی از بازیگران، مانند کوین اسپیسی و گابریل برن، اجراهای قوی و قابل توجهی ارائه دادند. با این حال، سایر شخصیت‌ها بیشتر شبیه کاریکاتورهای بیش از حد بازیگر از جنایتکاران غریب به نظر می‌رسیدند، مانند شخصیت بنیشیو دل تورو. یکی از نکات اصلی فروش «مظنونین همیشگی» پایان چرخش فوق‌العاده‌اش است. با این حال، من شخصاً آن را از مایل‌ها دور دیدم که کمی ناامیدکننده بود. ممکن است امتیاز فیلم در تماشای دوم بهتر شود، اما در حال حاضر، نمی‌توانم بیشتر از سه ستاره بدهم. این امتیاز عمدتاً به دلیل جنبه‌های فنی قوی فیلم است، زیرا بدون آن‌ها، احتمالاً فقط دو و نیم ستاره می‌گرفت. امتیاز: ۵۶٪ ⚠️ نظر: متوسط **هیجان‌انگیز ماورایی** کارگردان سینگر و نویسنده مک‌کوری اعتراف نمی‌کنند که این یک هیجان‌انگیز ماورایی است و اصرار دارند که این فقط یک فیلم خنده‌دار هالیوودی است که در ابتدا به نظر می‌رسد، اما چند بار تماشا کردن به شما نشان می‌دهد که این واقعاً یک هیجان‌انگیز ماورایی است. داستان حول پنج جنایتکار می‌چرخد که فکر می‌کنند خدایان هستند و در اینجا اولین نشانه این است که این یک هیجان‌انگیز ماورایی است. همچنین، یکی از مردان، کیتون، که به وسیله یک بازیگر شبیه جود هیرش به نام گابریل برن بازی می‌شود، در حال انجام معامله‌ای، همراه با دوست دختر وکیلش، با مردانی در یک رستوران سطح بالا است. بعد از چند بار تماشا، متوجه می‌شوید که این مردان آنچه به نظر می‌رسند نیستند، زیرا وکیل خانم در نهایت در حال انجام "معامله با شیطان" دیده می‌شود. شیطان به پنج مرد به عنوان شخصیتی به نام "کایزر" شناخته می‌شود. ارجاعات به سزار (که کلمه "کایزر" از آن می‌آید) یک اشاره کتاب مقدسی به یک شر ماورایی است. شما متوجه خواهید شد که شیطان کیست وقتی که بفهمید شیطان کتاب مقدسی نمی‌تواند حقیقت را بگوید و بنابراین هر آنچه می‌گوید دروغ است. پنج جنایتکار همه فکر می‌کنند می‌توانند "شیطان بهتری" باشند. یکی از پنج نفر در واقع یک جایگزین برای وکیل خانم است، به دلایلی که اگر فیلم را تماشا کنید، خواهید فهمید. یک شاهکار واقعی از ژانر جنایی! پنج مظنون معمولی توسط پلیس برای شرکت در یک نمایش هویت بعد از یک سرقت در نیویورک جمع‌آوری می‌شوند. روشن است که آن‌ها هیچ ارتباطی با آن ندارند، اما وقتی کنار هم قرار می‌گیرند تصمیم می‌گیرند که از پلیس انتقام بگیرند. طرح آن‌ها به خوبی پیش می‌رود تا اینکه مداخله جنایتکار بین‌المللی "کایزر سوزه" به وسیله نماینده جذاب اما تهدیدآمیزش "آقای کوبایاشی" (یک پستلوایت فوق‌العاده) رخ می‌دهد و به زودی مشخص می‌شود که پلیس تنها هدف نیست. این داستان به صورت هوشمندانه و روایتی بازگشتی تعریف می‌شود و اجراهای فوق‌العاده‌ای از کوین اسپیسی و گابریل برن دارد که ما را به فکر فرو می‌برد که کیست "سوزه" و با پایانی که هرگز فراموش نخواهید کرد، روبرو می‌شوید! یک شاهکار در فرهنگ سینما 🕵️‍♂️🕵️‍♂️🕵️‍♂️ **_کیست کیزر سوزه؟ چه کسی واقعاً اهمیت می‌دهد؟_** این فیلم در سال ۱۹۹۵ منتشر شد و به کارگردانی برایان سینگر، «مظنونین همیشگی» یک درام جنایی/معمایی است درباره پنج جنایتکار که تصمیم می‌گیرند با هم متحد شوند و از پلیس انتقام بگیرند (کوین اسپیسی، گابریل برن، استیفن بالدوین، کوین پولاک و بنیشیو دل تورو). پس از عملیات موفقیت‌آمیز آن‌ها، پنج نفر توسط جنایتکار افسانه‌ای کیزر سوزه به انجام کار خطرناک‌تری وادار می‌شوند. یکی از آن‌ها دستگیر می‌شود و توسط پلیس (چاز پالمینتری و جیانکارلو اسپوزیتو) مورد بازجویی قرار می‌گیرد. سوال بزرگ این است: کیست کیزر سوزه؟ پیت پستلوایت به عنوان دست راست سوزه حاضر است در حالی که سوزی آمیس نقش دوست دختر یکی از جنایتکاران را بازی می‌کند. این یک فیلم با "پایان چرخشی" است و راستش، فیلم به شدت به آن وابسته است. تمام فیلم فقط "منتظر چرخش باشید" است، واقعاً نشستن تا آن را تماشا کردن آنچنان سرگرم‌کننده نیست. در واقع، اکثر دیالوگ‌ها بسیار خسته‌کننده هستند و تنها در پایان مقداری ارزش دارند. علاوه بر این، شخصیت‌های اصلی فقط آدم‌های بی‌ادب و سخت‌گیر هستند، هرچند شخصیت اسپیسی کمی جالب است. لذا، تقریباً غیرممکن است که به آن‌ها اهمیت دهید. بگذارید همه‌شان یکدیگر را بکشند، برای من اهمیتی ندارد. بله، پایان در برخی جهات هوشمندانه است، اما هر آنچه تا آن نقطه پیش می‌رود واقعاً ارزش تحمل کردن ندارد. از نظر چرخش، من توانستم هویت فرد مرموز را به دو نفر محدود کنم و درست بودم. اما برخی جزئیات جالب در چرخش وجود دارد که شک دارم کسی بتواند بدون دانستن ابتدا پایان و سپس تماشای دوباره فیلم بفهمد. اما، بعد از تماشا، تمایلی به دیدن دوباره‌اش ندارم. داستان و شخصیت‌ها ارزشش را ندارند. فیلم آنقدر مرا جذب نکرد که بخواهم دوباره ببینم. سازندگان فیلم باید درک کنند که برای یک فیلم که بخواهد ماندگار باشد، باید درباره سفر باشد نه مقصد. و برای من، سفر پیچیده در «مظنونین همیشگی» فقط خسته‌کننده و طاقت‌فرسا است. اگر شخصیت‌ها شایسته بودند و به آن‌ها اهمیت می‌دادم، ممکن بود بیشتر علاقه‌مند شوم، اما اینطور نیست. سپس، چیزی وجود دارد که چند بار در حین مشاهده پنج شخصیت اصلی در حال گفتگو تجربه کردم: احساس شدیدی داشتم که این‌ها فقط بازیگرانی هستند که در حال بازی کردن "مردان سخت" به سبک مدرن هستند و نه شخصیت‌هایی که باید باشند. این هرگز نشانه خوبی نیست. نمی‌توانم بگویم که چرا این فیلم اینقدر در IMDb امتیاز بالایی دارد؛ واقعاً بیش از حد مورد توجه قرار گرفته است. این فیلم ۱۰۶ دقیقه طول می‌کشد و در ناحیه لس آنجلس و شهر نیویورک فیلمبرداری شده است. امتیاز: C- ***هشدار اسپویلر*** می‌خواهم تأکید کنم که این نقد فیلم را به خاطر ادعای "دانستن چرخش از قبل" مورد انتقاد قرار نمی‌دهد (همانطور که در بالا ذکر شد، توانستم بفهمم که احتمالاً فرد مرموز کیست، اما نه جزئیات دیگر). مشکل این است که تمام فیلم بر اساس گوش دادن به مردی است که در حال ساختن یک سری چیزهاست. اوه، پس تمام چیزی که واقعاً می‌دانیم این است که یک کشتی وجود داشت که سوزانده شد و شخصیت کوین اسپیسی واقعاً لنگ نمی‌زند. خوب، متشکرم که زمانم را با بقیه هدر دادید. داستان‌سرایی عالی (چشمانم را غلتاندم).