فیلم Scrooge 1970

آهنگ‌های بسیار جذابی دارد. آلبرت فینی در نقش شخصیت اصلی فوق‌العاده بود. این یکی از آن فیلم‌های کریسمس است که در حین خوردن تویگلت‌ها و نوشیدن کوکاکولا می‌بینم! یک اقتباس کلاسیک از **'داستان کریسمس'** که با حفظ و دوری از سنت‌ها به طرز شگفت‌انگیزی تعادل برقرار می‌کند. سینماتوگرافی ساده به روایت کمک می‌کند، اما بازی‌ها به صورت نامناسبی اجرا شده و دیالوگ‌ها awkward هستند. با این...

آهنگ‌های بسیار جذابی دارد. آلبرت فینی در نقش شخصیت اصلی فوق‌العاده بود. این یکی از آن فیلم‌های کریسمس است که در حین خوردن تویگلت‌ها و نوشیدن کوکاکولا می‌بینم! یک اقتباس کلاسیک از **'داستان کریسمس'** که با حفظ و دوری از سنت‌ها به طرز شگفت‌انگیزی تعادل برقرار می‌کند. سینماتوگرافی ساده به روایت کمک می‌کند، اما بازی‌ها به صورت نامناسبی اجرا شده و دیالوگ‌ها awkward هستند. با این حال، همه این‌ها به خاطر ویژگی‌های محیط و گرانش سینمایی فیلم‌های دهه ۱۹۷۰ فراموش می‌شود. این فیلم قابل مشاهده است، اما فقط همین. شخصیت «اسکروژ» کمی بی‌ثبات و متناقض به نظر می‌رسد و در مسیری تحریف شده نسبت به توسعه‌ای که در منبع اصلی نشان داده شده، پیش می‌رود. در کل، این فیلم برای تماشای سبک سرگرم‌کننده است، اما همین‌قدر است که می‌تواند پیش برود. به اندازه کافی وفادار به داستان دیکنز نیست تا برای اهداف علمی مورد مطالعه قرار گیرد، اما ممکن است برای کسانی که به تفاوت‌های خلاقانه در متن و تفسیرهای هنری علاقه‌مندند، جالب باشد. متاسفم، اما این فیلم باید برای هر "با-همه-چیز-مخالف" اجباری باشد. از کاریکاتورهای فوق‌العاده رونالد سیرل که فیلم را آغاز می‌کند تا اجراهای فوق‌العاده لذت‌بخش آلبرت فینی (که برنده جایزه گلدن گلوب شد)، سر الک گینس، دیم ایدیت اوانز، کنت مور و بسیاری دیگر از چهره‌های صحنه و صفحه بریتانیا، این فیلم به معنای واقعی کلمه "کریسمس" را به من القا می‌کند. آهنگ‌ها و موسیقی لزلی بریکوس به اندازه‌ای به نیت‌های چارلز دیکنز نزدیک است که تصور می‌کنم دیکنز خود نیز می‌توانست آن‌ها را بنویسد. رونالد نیام در اوج خود است. این فیلم حتماً باید با یک لیوان شراب گرم و یک پای مینس تماشا شود...