فیلم Drop 2025

فیلم «Drop» اثر کارگردان کریستوفر لندون (کارگردان فیلم‌های «Happy Death Day» و «Freaky») و نویسندگان جیلین جیکوبز و کریس روچ، یک تریلر معمایی است که بیشتر درگیر یک معما اجباری می‌شود تا اینکه بتواند هیجان واقعی را ارائه دهد. ویولت (با بازی مگان فاهی) بیوه‌ای است که از سوء‌استفاده خانگی رنج برده و برای مدت طولانی فرزندش را در اولویت قرار داده است، تا جایی که...

فیلم «Drop» اثر کارگردان کریستوفر لندون (کارگردان فیلم‌های «Happy Death Day» و «Freaky») و نویسندگان جیلین جیکوبز و کریس روچ، یک تریلر معمایی است که بیشتر درگیر یک معما اجباری می‌شود تا اینکه بتواند هیجان واقعی را ارائه دهد. ویولت (با بازی مگان فاهی) بیوه‌ای است که از سوء‌استفاده خانگی رنج برده و برای مدت طولانی فرزندش را در اولویت قرار داده است، تا جایی که فراموش کرده چگونه با کسی آشنا شود. پس از استفاده از یک اپلیکیشن دوستیابی و پیدا کردن شخصی که احساس ارتباط می‌کند، ویولت تصمیم می‌گیرد با هنری (براندون اسکلنار) که با او در حال گفتگو بوده، برای یک قرار ملاقات ملاقات کند. این قرار ملاقات به خوبی آغاز می‌شود، اما به تدریج ویولت پیام‌های عجیبی به‌صورت AirDrop به آیفونش دریافت می‌کند. او در ابتدا توجهی نمی‌کند، اما فرستنده (که ما او را «دراپر» می‌نامیم) به زودی افشا می‌کند که نام او را می‌داند و یک فرد ماسک‌دار در خانه‌اش حضور دارد که به خواهر کوچک‌ترش جن (ویولت بین) و پسرش تهدید می‌کند اگر درباره وضعیتش به کسی بگوید، آسیب خواهد دید. با وجود بازیگران شناخته‌شده، «Drop» شامل اجراهای نسبتا قوی است. مگان فاهی در طول فیلم به وضوح در آستانه گریه است، اما این احساس را به خوبی پنهان می‌کند. او با متن‌هایی بمباران می‌شود که مجبورش می‌کند کارهای غیرقابل قبولی انجام دهد، اما باید وانمود کند که دارد لحظات خوبی را سپری می‌کند. براندون اسکلنار به‌عنوان یک مرد خوب با انتخاب شغلی مشکوک به نظر می‌رسد. او عکاسی است که برای شهردار کار می‌کند و رفتار مهربانش ممکن است گمراه‌کننده باشد. مانند مگان فاهی، اجرای اسکلنار نیز در چشمانش نهفته است که همواره پر از نگرانی واقعی به نظر می‌رسند. فیلم دقایق پایانی دیوانه‌واری دارد. «Drop» عمدتاً در یک رستوران لوکس و بسیار گران به نام «Palate» که در چند طبقه بالاتر واقع شده، می‌گذرد. ویولت مجبور است در این رستوران بماند، بنابراین بیشتر فیلم در بار، در میز آنها یا در دستشویی می‌گذرد. پایان فیلم همه چیز را به هم می‌ریزد، زیرا افراد مورد هدف قرار می‌گیرند و از پنجره‌ها پرتاب می‌شوند، و در نهایت مهاجم به خواهر و پسر ویولت حمله می‌کند و همه چیز به دایره‌ای کامل از ابتدای فیلم برمی‌گردد که به سو استفاده‌ای که ویولت تجربه کرده، اشاره دارد. بقیه «Drop» یک کشمکش خسته‌کننده است. فیلم تلاش می‌کند تماشاگران را در یک دریای رمز و راز غوطه‌ور کند و افراد مختلفی را در رستوران معرفی کند که ممکن است «دراپر» باشند. فیلم اشاره می‌کند که کسی باید در فاصله 50 فوتی باشد تا بتواند AirDrop ارسال کند و حداقل نصف دوجین نفر در آن شب با ویولت ملاقات می‌کنند که می‌توانند مظنون باشند. ویولت مرزهای زیادی را در یک قرار ملاقات اول زیر پا می‌گذارد و زنگ خطرهای زیادی را به صدا درمی‌آورد. اینکه هنری در تمام طول فیلم با او می‌ماند، معجزه‌ای است. «دراپر» ویولت را مجبور به انجام کارهایی می‌کند که نمی‌خواهد، مانند دزدیدن کارت حافظه دوربین هنری و تلاش برای کشتن او. اما او همچنین مانند یک شخص دیوانه عمل می‌کند و مدام دروغ می‌گوید و لاحقاً لو می‌رود، میزها را تغییر می‌دهد و بار دیگر به میز قبلی برمی‌گردد، و همیشه در حال استفاده از تلفن همراهش است. مشکل «Drop» این است که هرگز درگیر نمی‌شوید که «دراپر» کیست. این یک فیلم معما است که شما اهمیتی به این نمی‌دهید که چه کسی این کار را انجام داده و حتی پس از اینکه می‌فهمید چه کسی است، کمتر اهمیت می‌دهید. تریلر طوری به نظر می‌رسید که بیشتر از مهاجم در خانه ویولت صحبت خواهد شد، اما فیلم عمدتاً با ویولت که بر روی تلفن همراهش پیامک می‌زند و بی‌هدف در «Palate» پرسه می‌زند، پیش می‌رود. «Drop» فراتر از حد و مرزهای خود تلاش می‌کند و بازی معمایی خود را به طور غیرمنطقی کش می‌آورد. اجراها به طرز شگفت‌انگیزی قوی هستند و پایان فیلم کاملاً دیوانه‌وار است. اما فیلمی که توسط پیام‌های اضطراب‌آور و رفتارهای عجیب ثروتمندان در یک رستوران لوکس هدایت می‌شود، تنها می‌تواند تا حد معینی پیش برود.