فیلم Ash 2025

فیلم "Ash" هیچ چیز جدیدی به ژانرهایی که ترکیب کرده اضافه نمی‌کند و همچنین به موضوعاتش به‌طرز قابل‌تأملی نمی‌پردازد، اما هنوز هم تجربه‌ای جذاب ارائه می‌دهد که به‌واسطه‌ی فضای غوطه‌ورکننده و بازی واقعاً جذاب بازیگر اصلی‌اش، جلب توجه می‌کند. حضور مغناطیسی ایزا گونزالز به‌تنهایی این فیلم را تماشا کردنی می‌کند و جنبه‌های فنی‌ای که شایسته‌ی تقدیر هستند به ایجاد تجربه‌ای جذاب کمک می‌کنند. این فیلم در...

فیلم "Ash" هیچ چیز جدیدی به ژانرهایی که ترکیب کرده اضافه نمی‌کند و همچنین به موضوعاتش به‌طرز قابل‌تأملی نمی‌پردازد، اما هنوز هم تجربه‌ای جذاب ارائه می‌دهد که به‌واسطه‌ی فضای غوطه‌ورکننده و بازی واقعاً جذاب بازیگر اصلی‌اش، جلب توجه می‌کند. حضور مغناطیسی ایزا گونزالز به‌تنهایی این فیلم را تماشا کردنی می‌کند و جنبه‌های فنی‌ای که شایسته‌ی تقدیر هستند به ایجاد تجربه‌ای جذاب کمک می‌کنند. این فیلم در عین حال که لحظات برترش به اندازه‌ی معایبش درخشان است، در نهایت شایسته‌ی توصیه است. نمره: B- اکتشاف مناطق وسیع و ناشناخته‌ی فضا ممکن است وقتی که تمام حواسمان جمع است چالش برانگیز باشد، اما تصور کنید چقدر سخت‌تر خواهد بود اگر بخواهیم این کار را بدون هیچ‌گونه یادآوری از اینکه کجا هستیم یا چگونه به آنجا رسیده‌ایم انجام دهیم. این وضعیت برای ریا (ایزا گونزالز) که یک فضانورد است به‌وجود آمده، او بر روی یک سیاره‌ی مرموز و پوشیده از خاکستر بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که تنها بازمانده‌ی تیمش است. در حالی که در سفینه‌ی خود حرکت می‌کند، متوجه می‌شود که سایرین کشته شده‌اند و او هیچ خاطره‌ای از چگونگی این اتفاق ندارد. در واقع، او به نظر نمی‌رسد کسی را به راحتی بشناسد و واکنش او بیشتر از اینکه شوکه یا وحشت‌زده باشد، کنجکاوی و سردرگمی است. بنابراین او بی‌هدف در سفینه‌ای که پر از جسد است سرگردان می‌شود تا وضعیتش را درک کند، وقتی که شخصی ناگهان در خارج از ایستگاه هوایی سفینه ظاهر می‌شود. و وقتی آن غریبه به داخل سفینه می‌آید، او به سمتش حمله می‌کند تا از خود دفاع کند و فقط متوجه می‌شود که این فرد، هم‌تیمی‌اش، بریون (آرون پل) است که به‌نظر می‌رسد در زمان وقوع کشتار در حال انجام مأموریت شناسایی بوده و حالا، به جز ریا، تنها بازمانده‌ی این مأموریت است. اما مانند سایر اعضای کشته شده‌ی تیم، ریا نیز بریون را نمی‌شناسد – تا زمانی که تکه‌هایی از حافظه‌اش کم‌کم به یادش برگردد. با این حال، حتی با این یادآوری‌ها، او هنوز هم نمی‌تواند به درک کاملی از اینکه کیست، چرا آنجاست و ماهیت مأموریت تیم برسد. اگر بخواهم بیشتر درباره‌ی آن مأموریت بگویم، بیش از حد افشاگری خواهد بود، اما به‌طور خلاصه، فهمیدن آن زیاد دشوار نیست، به‌ویژه برای کسانی که آثار در فرانچایز "بیگانه" (به‌ویژه "پرومتئوس" (2012) و دنباله‌اش "بیگانه: عهد" (2017)) را دیده‌اند. و اینجا همان مشکلی است که فیلم سوم کارگردان فلایینگ لوتوس با آن مواجه است: پیش‌بینی‌پذیری ذاتی‌اش (برای من، بزرگ‌ترین گناه در فیلم‌سازی) با روایت تکراری و غیر اصلی‌اش. به اعتبارش، در تلاش برای تمایز از این پیشینیان سینمایی، فیلم سعی دارد تا با افزایش جنبه‌ی ترسناک با تصاویری گرافیکی و بصری خلاقانه این نقص ذاتی را جبران کند (هرچند که خوشبختانه فیلم به اندازه‌ای خود را کنترل کرده تا از تبدیل شدن به زشت یا غیرضروری جلوگیری کند) و همچنین لمسی از کمدی سبک (هرچند این فیلم می‌توانست از این بعد بیشتر استفاده کند اگر واقعاً می‌خواست تأثیرگذار باشد). با این حال، با وجود قدرت این ویژگی‌ها و برخی جلوه‌های ویژه‌ی نسبتاً چشمگیر، "Ash" به سادگی آنقدر که نیاز است تا به‌عنوان سینمای علمی تخیلی پیشگام شناخته شود، متمایز نیست. در نهایت، اگر آماده‌اید تا با یک فیلم ترسناک فضایی نسبتاً خوب که یادآور مواد مشابهی است که احتمالاً قبلاً دیده‌اید، کنار بیایید، ممکن است بخواهید این فیلم را زمانی که برای تماشا در دسترس قرار گرفت، ببینید تا در یک بعدازظهر تنبل آخر هفته وقتتان را بگذرانید. اما اگر مانند من هستید و انتظار بیشتری از فیلم‌ها در این ژانر دارید، احتمالاً بهتر است این یکی را رد کنید و با اطمینان خاطر بدانید که احتمالاً چیز زیادی را از دست نداده‌اید.