فیلم Matthias & Maxime 2019

بسیار سخت است که تحت تأثیر فیلم «متیاس و مکسی» قرار نگیریم. این فیلم با عشق و دقت، صداقت و ظرافت ساخته شده و همه چیزهایی را که داولان را به یک کارگردان جذاب تبدیل می‌کند، به خالص‌ترین شکل خود نمایش می‌دهد. آنچه قلب من را به تپش می‌اندازد، این است که چقدر روابط انسانی پیچیده‌اند، چقدر دوگانگی‌هایی مانند جنسیت و گرایش جنسی بی‌معنا هستند...

بسیار سخت است که تحت تأثیر فیلم «متیاس و مکسی» قرار نگیریم. این فیلم با عشق و دقت، صداقت و ظرافت ساخته شده و همه چیزهایی را که داولان را به یک کارگردان جذاب تبدیل می‌کند، به خالص‌ترین شکل خود نمایش می‌دهد. آنچه قلب من را به تپش می‌اندازد، این است که چقدر روابط انسانی پیچیده‌اند، چقدر دوگانگی‌هایی مانند جنسیت و گرایش جنسی بی‌معنا هستند و اینکه عشق بین دو نفر فراتر از تعاریف ساده‌ای مانند دوستی یا رومنس است. «متیاس و مکسی» از قرار دادن شخصیت‌ها در دسته‌بندی‌های ساده سر باز می‌زند و به جای آن، شگفتی عشق و ارتباط انسانی را بدون نیاز به این دسته‌بندی‌ها جشن می‌گیرد. شاید برخی بینندگان تلاش کنند تا شخصیت‌های اصلی را به عنوان «همجنس‌گرا» دسته‌بندی کنند تا خود را راحت‌تر کنند، مشابه با حذف هویت‌های دوگانه در بسیاری از واکنش‌ها به «مرا با نامت صدا کن»، زیرا ما به برچسب‌های قدیمی و بی‌فایده وسواس داریم، اما این کار می‌تواند تجربه غنی این فیلم را از دست بدهد. «متیاس و مکسی» یک پیروزی آرام است، داستان عاشقانه‌ای ملایم که به زیبایی روایت شده و یادآور این است که چقدر عمق عشق می‌تواند عمیق باشد، چقدر سفر در آن می‌تواند خشن باشد و چقدر سفرش ارزشمند است. - دانیل لمین --- من از این تلاش داولان ناامید شدم. شاید نوشتن، تدوین و بازی در فیلم باعث شد که او در تماشای این داستان غیرجذاب، از بی‌طرفی خارج شود. او شخصیت «مکس»، یک مرد جوان فرانسوی-کانادایی را به تصویر می‌کشد که قرار است به استرالیا مهاجرت کند. در یک مهمانی با دوستان دوران کودکی‌اش، او و بهترین دوستش مت (گابریل دالمدیا فریتاس) مجبور به بازی در ویدیویی می‌شوند که یکی از خواهران جوان یکی از دوستانشان می‌سازد. صحنه شامل بوسه بین این دو نفر است - که هیچ‌کدام از آن‌ها قبل از این (به عنوان بزرگسال) با مردی این کار را نکرده‌اند. آنچه در ادامه می‌آید، نمایش آهسته و عمدی پیچیدگی‌هایی است که این بوسه بر رابطه آن‌ها تأثیر می‌گذارد. «مت» یک دوست‌دختر بلندمدت دارد، بنابراین سازگاری او با احساسات «جدید» نسبت به دوستش شکل متفاوتی به خود می‌گیرد نسبت به «مکس» که با مشکلات مادرش که از اعتیاد بهبود می‌یابد، دست و پنجه نرم می‌کند. متأسفانه، بسیاری از این عواقب به ما توسط کارگردان تحمیل می‌شود و به طور واقعی به تماشاگر نشان داده نمی‌شود. نیازی نیست که این یک رومنس سنتی یا جشن سکس باشد، اما ما مجبوریم تصور کنیم یا تصور کنیم که آن‌ها یکدیگر را می‌خواهند فقط به این دلیل که می‌دانیم موضوع فیلم این است - نه به این دلیل که حس قابل لمسی از تمایل به ما ارائه شده باشد. در واقع، دیگران در گروه آن‌ها بیشتر از دو نفر عنوان، flirting و شوخی می‌کنند. فیلم نه شروع دارد نه پایان - فقط یک میانه دارد. میانه‌ای که به طرز جالبی فیلمبرداری شده و به خوبی کنار هم قرار گرفته، اما در نهایت فقط یک میانه است. مطمئناً ارزش تماشا دارد - من فکر می‌کنم داولان چیزی در خود دارد - اما من از شخصیت‌ها و داستان بیشتر می‌خواستم - در حال حاضر، فقط احساس می‌کردم که یک تماشاگر نسبتا ناخشنود هستم.