فیلم Victoria & Abdul 2017

این فیلم تاریخی را نمی‌توان به عنوان یک اثر به یاد ماندنی معرفی کرد، اما به اندازه کافی جالب و سرگرم‌کننده بود که توجه من را جلب کند. من کمی درباره‌ی زمینه‌ی داستان تحقیق کردم و مطمئن نیستم که چرا برخی از تغییرات در نحوه‌ی وقوع دوستی غیرمنتظره در فیلم اعمال شده است. فرض می‌کنم که این تغییرات به منظور سادگی داستان بوده است. به نظر...

این فیلم تاریخی را نمی‌توان به عنوان یک اثر به یاد ماندنی معرفی کرد، اما به اندازه کافی جالب و سرگرم‌کننده بود که توجه من را جلب کند. من کمی درباره‌ی زمینه‌ی داستان تحقیق کردم و مطمئن نیستم که چرا برخی از تغییرات در نحوه‌ی وقوع دوستی غیرمنتظره در فیلم اعمال شده است. فرض می‌کنم که این تغییرات به منظور سادگی داستان بوده است. به نظر می‌رسد که این داستان به خودی خود هم شگفت‌انگیز است. ظاهراً پس از مرگ ملکه ویکتوریا، اقدامات شدیدی از سوی خاندان سلطنتی برای محو هرگونه یادداشت از این دوستی غیرمنتظره انجام شده است. هر کسی که درباره‌ی تاریخ پادشاهان بریتانیا مطالعه کرده باشد، این تلاش برای کنترل روایت را که در آن خاندان سلطنتی مرزهای جانشینی را حفظ می‌کنند، خواهد شناخت. با این حال، تماشای فیلم صرف‌نظر از دقت جزئیات آن ارزشمند است. تاریخ توسط افرادی که در قدرت هستند نوشته می‌شود و این فیلم یک استثنای جالب است. **این فیلم در تقریباً تمام سطوح خوب است.** من واقعاً فیلم‌هایی با زمینه تاریخی یا مرتبط با سلطنت را دوست دارم، که این موضوع به زندگی شخصی، خانواده‌ی زادگاه و همچنین کارم به عنوان تاریخ‌نگار مربوط می‌شود. بسیار کنجکاو بودم که این فیلم را ببینم و امروز سرانجام موفق به تماشای آن شدم. می‌توانم بگویم که واقعاً خوب بود. نمی‌توانم بگویم که همه چیز عالی است، زیرا چندین صحنه و لحظه وجود دارد که به نظر می‌رسد بیش از حد تخیلی هستند و واقعاً اتفاق نیفتاده‌اند، اما تصویر کلی کاملاً مثبت است. رابطه بین ملکه‌ی قدرتمند ویکتوریا و این خدمتکار شخصی‌اش قطعاً موضوع انتقادات شدید و سوءتفاهم‌های فراوانی بوده است. در آن زمان، دربار بریتانیا مانند بیشتر نقاط اروپا، به شدت متعصب، نژادپرست و اروپامحور بود. واقعاً اعتقادی وجود داشت که اروپا تمدن است و تلاش‌های استعماری و امپریالیستی قدرت‌های اروپایی برخی از آن تمدن را به دنیای بربرانه‌ای با آداب و رسوم عجیب و بدون دین مسیحی، آموزش، آداب و ساختارهای مدرن که فقط اروپایی‌های سفید می‌توانستند مدیریت کنند، می‌برد. این رویکرد بریتانیا در هند و سایر نقاط امپراتوری‌اش بود. برای ما این ممکن است شوکه‌کننده باشد و ما شاهد موجی از تخریب مجسمه‌ها و بناهای مرتبط با گذشته‌ی استعماری اروپا به خاطر این احساس عمومی شوک و رد هستیم... اما تاریخ به سادگی ناپدید نخواهد شد زیرا آن را زیر فرش می‌زنیم. با استفاده از آموزه‌های تاریخ، چه در کلاس و چه خارج از آن، یاد می‌گیریم و پاک کردن ردپاهای قابل مشاهده‌ی گذشته‌ای که ما را آزرده می‌کند (یا دیگر ملت‌ها را ناراحت می‌کند) بی‌فایده است. فکر می‌کنم نباید از امپراتور بودن و حضور در کشورهای دیگر یا تسلط بر دیگر ملت‌ها شرمنده باشیم. چه خوب و چه بد، این بر هر دو طرف (سلطه‌گران و مغلوبان) تأثیر گذاشته و تبادل‌های فرهنگی که صورت گرفته، به شکل‌گیری کشورهای کنونی و ملت‌ها کمک کرده است. به نظرم بسیار مفیدتر است که از همه‌ی این‌ها بیاموزیم: یاد بگیریم که همان اشتباهات را تکرار نکنیم و از طرف دیگر، بهترین استفاده را از پل‌ها و ارتباطاتی که این گذشته‌ی مشترک بین ملت‌های مختلف از نقاط مختلف جهان برقرار کرده، بکنیم. عذرخواهی می‌کنم که اینقدر طولانی صحبت کردم، اما فکر می‌کنم مفید است. همان‌طور که خواننده‌ی محترم متوجه شده است، فیلم به بررسی رابطه‌ی دو انسان بسیار متفاوت می‌پردازد: ملکه‌ی بزرگ‌ترین امپراتوری زمانش و یک کارمند ساده که به طور تصادفی به او خدمت کرده و یکی از موردعلاقه‌هایش شده و دربار نژادپرست و بی‌فایده را شوکه کرده است. بخش عمده‌ای از آنچه درباره‌ی این ارتباط می‌دانیم به خاطر سوزاندن نامه‌ها و اسناد پس از مرگ ویکتوریا از بین رفته است، اما فکر می‌کنم فیلم واقعاً جوهره‌ی آنچه در آنجا اتفاق افتاده را به خوبی به تصویر کشیده است. جودی دنچ بازیگر فوق‌العاده‌ای است که به طرز جالبی قبلاً در یک فیلم قدیمی‌تر نقش ویکتوریا را ایفا کرده و به خوبی برای این نقش مناسب است و توانسته شیمی بسیار مثبتی با علی فضال برقرار کند که کاریزما، دوستی و جذابیت او توجه و علاقه‌ی ما را جلب می‌کند. چندین شخصیت در فیلم وجود دارند که به نظر می‌رسد سطحی و غیرجذاب هستند و بیشتر شخصیت‌های دربار سلطنتی در این گروه قرار می‌گیرند. با این حال، من از بازی مایکل گامبون، تیم پیگوت اسمیت و ادی ایزارد لذت بردم. پایان فیلم به‌ویژه احساسی و تأثیرگذار است. از نظر فنی، باید به انتخاب هوشمندانه و دقیق لوکیشن‌های فیلم‌برداری اشاره کنم، به‌ویژه اوسبورن هاوس، یک اقامتگاه سلطنتی که به شدت با این پادشاه مرتبط است. فیلم به خوبی از این تصاویر استفاده می‌کند، رنگ و نور را به خوبی ضبط می‌کند و یک سینماتوگرافی زیبا و گرم را ایجاد می‌کند که برای چشم دلپذیر و بسیار جذاب است. به عنوان یک فیلم تاریخی، تلاش اضافی برای طراحی صحنه‌ها و لباس‌ها انجام شده و می‌توانم بگویم که هیچ خطا یا مشکلی عمده‌ای در این زمینه مشاهده نکردم. بزرگ‌ترین انتقادی که می‌توانم داشته باشم، دشواری در درک گذر زمان است: برای کسی که داستان را به خوبی نمی‌شناسد، دشوار خواهد بود که بگوید آیا عمل فیلم در طی چند روز یا چندین سال اتفاق می‌افتد. همچنین، موسیقی متن اثر توماس نیومن که برای فیلم نوشته شده، واقعاً عالی است.