فیلم The Babysitter 2017

به نظر می‌رسد که با سامارا ویوینگ مشکل دارم، اما یک فیلم سرگرم‌کننده همیشه یک فیلم سرگرم‌کننده است. همین! از اینکه چقدر از «بابی‌سیتر» لذت بردم شگفت‌زده شدم، به خصوص از بازی Robbie Amell که در گذشته همیشه مرا ناامید کرده بود. با این حال، این فیلم دقیقاً سینمایی نوآورانه نیست و اگرچه به‌طور نسبی از تماشای آن لذت بردم، اما نتوانستم بگویم که ارزش...

به نظر می‌رسد که با سامارا ویوینگ مشکل دارم، اما یک فیلم سرگرم‌کننده همیشه یک فیلم سرگرم‌کننده است. همین! از اینکه چقدر از «بابی‌سیتر» لذت بردم شگفت‌زده شدم، به خصوص از بازی Robbie Amell که در گذشته همیشه مرا ناامید کرده بود. با این حال، این فیلم دقیقاً سینمایی نوآورانه نیست و اگرچه به‌طور نسبی از تماشای آن لذت بردم، اما نتوانستم بگویم که ارزش وقت شما را دارد. امتیاز نهایی: ★★½ - چیزهای زیادی داشت که به من جذاب بود، اما به‌عنوان یک کل چندان کارساز نبود. «بابی‌سیتر» یک فیلم ترسناک/کمدی سرگرم‌کننده و اغراق‌آمیز است که نظرات به شدت متفاوتی را به خود جلب خواهد کرد، بسته به بیننده. قطعاً «بابی‌سیتر» برخی نقص‌های عمیق دارد. مسلماً مشکلاتی در منطق وجود دارد. شاید شخصیت‌ها کمی تک‌بعدی باشند. اما نکته این است که من خیلی سرگرم‌کننده بودم که اهمیتی ندهم. از متن‌های کمیک‌بوکی و پیچش‌ها و نبوغ کودکانه تا شوخی و خونریزی، واقعاً از این فیلم لذت بردم. آغاز فیلم به‌عنوان یک کمدی/داستان بلوغ شروع شد، اما وقتی وارد ژانر ترسناک شد، واقعاً وارد آن شد. برخی از عناصر کمدی و بلوغ را حفظ کرد، اما از اولین صحنه ترس، بدون شک یک فیلم ترسناک بود، فقط یک فیلم واقعاً سرگرم‌کننده. فکر می‌کنم این فیلم نظرات بسیار متفاوتی را به خود جلب می‌کند. یا برخی از افراد از دیوانگی‌های آن لذت می‌برند یا احساس می‌کنند که این موارد مانع از آن می‌شود که «بابی‌سیتر» چیزی باشد که می‌تواند باشد. از برخی افراد، ممکن است چشمانشان را بچرخانند و بخندند و از دیگران، ممکن است خنده‌های دل‌پذیر و لبخندهای بزرگ بگیرند. به شدت توصیه می‌کنم آن را تماشا کنید، اما انتظار یک فیلم جدی را نداشته باشید، وگرنه ناامید خواهید شد. تماشای عالی، دوباره می‌خواهم ببینمش و توصیه می‌کنم. این فیلم به طرز شگفت‌انگیزی خشن و خودآگاه است و پر از لحظات عجیب و سرگرم‌کننده در سراسر فیلم است. آن‌ها کار فوق‌العاده‌ای در ایجاد جو در طول فیلم انجام می‌دهند، عمدتاً شدت هر وضعیتی که در حال وقوع است. همچنین شوخی‌های زیادی در آن وجود دارد و داستان خوبی دارد. پایان فیلم به‌طور قابل توجهی کمی مشکوک است، اما به وضوح نوعی برنامه در ذهن دارند. داستان به نظر عالی می‌رسید و مفهوم آن نیز به شدت سرگرم‌کننده بود. به نظر می‌رسید که فیلم مناسب برای لذت بی‌دغدغه هالووین باشد. حتی برخی از دیالوگ‌ها به گونه‌ای عالی بودند که به طور کامل با لذت بی‌دغدغه هالووین هماهنگ بودند. اما باز هم، طعم بدی در دهانم باقی گذاشت. واقعاً وحشتناک بود. سپس متوجه شدم کارگردان، McG است. همه چیز واضح شد. این فیلم به حدی پیش رفت که نه به گونه‌ای عالی و شگفت‌انگیز که مرزها را جابجا کند، بلکه به گونه‌ای دوستانه و ترس از گرفتن یک چرخش جدی یا کمدی، به نوعی به سمت سطحی‌گرایی رفت. هر نقطه‌ای که داستان می‌توانست به چیزی بزرگ تبدیل شود، هر بخش کوچکی که می‌توانست خونریزی واقعی باشد، هر جایی که می‌توانست خنده‌دار باشد... به نظر می‌رسد کارگردان عقب‌نشینی کرد. او از ترس چرخش کرد و نتیجه این شد... معمولی. فقط "معمولی" با حروف بزرگ. متأسفم، این می‌توانست یک لذت بی‌دغدغه هالووینی فوق‌العاده باشد. می‌توانست یک «جیغ» ارزان یا یک «مرد مرده» گران‌قیمت باشد. در عوض، فقط... معمولی است. و بدتر از آن، این معمولی به خاطر عدم اراده است. «بابی‌سیتر» یک فیلم ترسناک/کمدی خونین و شیک است که با یک مقدمه عالی آغاز می‌شود. کار دوربین در صحنه‌های ابتدایی هوشمندانه است و به آرامی زاویه دید را تغییر می‌دهد تا ما را به دنیای کول نزدیک‌تر کند، که این کار به داستان‌گویی زیبایی می‌بخشد. شخصیت‌سازی کول محکم است و به فیلم پایه‌ای قوی می‌دهد. با این حال، احساس کردم که تمرکز تقریباً کامل بر کول و عدم پرداختن عمیق‌تر به شخصیت بی یک فرصت از دست رفته بود. برای فیلمی که نامش به‌خاطر اوست، بی نیاز به داستان‌پردازی بیشتر یا عمق احساسی بود تا داستان را متعادل کند. سرعت در بخش دوم خوب پیش می‌رود و ترکیبی از مرگ‌های غیرمعمول، اکشن سریع و شوخی‌های عجیب را ارائه می‌دهد که هم هرج و مرج و هم سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. اوج داستان کار خود را در پیوند دادن خط داستانی کول به پایان می‌رساند، اما نادیده گرفتن حفره‌های داستانی که در طول مسیر ایجاد می‌شود دشوار است. با این حال، پایان به اندازه کافی خوب است که احساس رضایت را در شما ایجاد کند. کارگردانی قابل قبول است و تصویربرداری با جلوه‌های بصری زنده و ویرایش تند خود جلب توجه می‌کند. موسیقی یک نکته قوت است و به‌خوبی با لحن فیلم هماهنگ است، هرچند که نتوانستم احساس نکنم که داشتن یک موسیقی مناسب می‌توانست در برخی لحظات تأثیر بیشتری داشته باشد. در کل، این فیلم یک تماشا سرگرم‌کننده و سبک از انرژی بالا است. به خود جدی نمی‌گیرد که این به نفعش است، اما از کمال دور است. اگر بتوانید عدم منطقی گاه‌به‌گاه را نادیده بگیرید و به طبیعت اغراق‌آمیز آن بپردازید، وقت خوبی خواهید داشت. این یک سفر سرگرم‌کننده است اما می‌توانست با کمی عمق و لطافت بهتر شود.