فیلم Plan 75 2022

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت سالمندان و فشار زیادی که بر منابع دولت ژاپن وارد می‌کند، قوانین جدیدی به تصویب رسیده است که به هر شهروند بالای ۷۵ سال اجازه می‌دهد تا برای برنامه‌ای تحت عنوان «خودکشی تحت حمایت» درخواست دهد. این افراد مبلغ ۱۰۰۰ دلار و یک مراسم سوزاندن گروهی با هزینه‌های تمام‌عیار را دریافت خواهند کرد. «هیروما اوکابه» (با بازی هایاتو ایزومورا)...

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت سالمندان و فشار زیادی که بر منابع دولت ژاپن وارد می‌کند، قوانین جدیدی به تصویب رسیده است که به هر شهروند بالای ۷۵ سال اجازه می‌دهد تا برای برنامه‌ای تحت عنوان «خودکشی تحت حمایت» درخواست دهد. این افراد مبلغ ۱۰۰۰ دلار و یک مراسم سوزاندن گروهی با هزینه‌های تمام‌عیار را دریافت خواهند کرد. «هیروما اوکابه» (با بازی هایاتو ایزومورا) جوانی است که مسئولیت بررسی درخواست‌ها را بر عهده دارد و با «مچی» (با بازی چیِکو بایشو) مواجه می‌شود. او زنی است که هنوز از نظر ذهنی و جسمی سالم است، اما به تنهایی زندگی می‌کند و احساس می‌کند وجودش باری بر دوش دیگران است. خانه‌اش در حال تخریب است و به طور کلی، چندان دلیلی برای ادامه زندگی نمی‌بیند. او همچنین با «یوکیو» (با بازی تاکه تاکائو) که عمویش است و او هم در شرایط مشابهی به سر می‌برد، روبرو می‌شود. هرچند او نمی‌تواند مستقیماً به این پرونده رسیدگی کند، اما این سه شخصیت به‌عنوان یک کانال قوی برای سینمایی تفکر برانگیز عمل می‌کنند. «هیروما» «طرح ۷۵» (جالب است که این عنوان به زبان انگلیسی انتخاب شده) را به‌عنوان یک شغل می‌بیند و سرمایه شخصی کمی در کارهایش دارد تا اینکه با یک تعارض شخصی مواجه می‌شود. در این میان، «مچی» با یک دختر جوان که در حال تماس تلفنی برای حمایت است، گفت‌وگو می‌کند و به تدریج این ارتباط به ایجاد دوستی منجر می‌شود و شاید او نیز شروع به تردید کند. با نزدیک شدن این داستان‌ها به هم، فیلم به طور خفیفی احمقانه می‌شود و پایان آن از نظر من به چندین جنبه ناقص است - هم از نظر عملی و هم فلسفی - اما این داستان هنوز هم غذا برای فکر کردن به ما ارائه می‌دهد. ما در ارزیابی مناسب بودن افراد برای فعالیت‌ها، به سادگی به سن افراد نگاه می‌کنیم و هیچ‌گاه به جزئیات فردی توجه نمی‌کنیم. این فیلم تا حدی در چالش با این دیدگاه موفق است و هرچند که از نظر تمرکز و روایت کمی نا مرتب ناامید شدم، بازی‌های بایشو و ایزومورا خوب بود و قطعاً موضوعی برای فکر کردن است. مفهوم خوبی دارد، اما اجرا ضعیف است. تصاویر به خوبی تهیه شده و رنگ‌ها به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که حس ناامیدی را از شخصیت‌های اصلی منتقل کنند. با این حال، داستان بسیار کند پیش می‌رود. در واقع، داستان واقعی وجود ندارد. این فیلم به نوعی یک «برش از زندگی» است که به نظر می‌رسد با سرعت زندگی پیش می‌رود. مشخص نیست که آیا این سرعت و فیلمنامه انتخاب شده به دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای بوده است یا خیر، اما مانند بسیاری از «برندگان جشنواره فیلم کن»، این یک ایده عالی است که منتظر یک بازسازی بهتر می‌باشد. بسیاری از موضوعات می‌توانستند بررسی شوند، مانند رویدادهای پرتنشی که منجر به تصویب این قانون شدند، داستانی از افرادی که به تصویب این قانون اعتراض می‌کنند و در نهایت شکست می‌خورند، یا یک پرش به یک دهه یا بیشتر به جلو که در آن استفاده از طرح ۷۵ عادی شده است، یا یک مستند شبیه واقعیت تلویزیونی درباره اولین ۷۵ ساله‌ای که با پول دریافتی از این طرح زندگی می‌کند و غیره. اگر کار بهتری برای انجام ندارید، این فیلم را تماشا کنید، در غیر این صورت منتظر بازسازی آن باشید.