فیلم The Amazing Spider-Man 2 2014

دومین فیلم از سری جدید «مرد عنکبوتی» که توسط مارک وب کارگردانی شده است. بعد از دیدن این فیلم در مورد توانایی‌های او تردید دارم. به نظرم کسی باید قبل از اینکه دیر شود، جای او را بگیرد. در تاریخ فیلم‌های مرد عنکبوتی، از بین ۶ فیلم، این یکی بدترین است. از نظر تجاری عملکرد خوبی داشت و حدود ۸۰۰ میلیون دلار در سراسر جهان...

دومین فیلم از سری جدید «مرد عنکبوتی» که توسط مارک وب کارگردانی شده است. بعد از دیدن این فیلم در مورد توانایی‌های او تردید دارم. به نظرم کسی باید قبل از اینکه دیر شود، جای او را بگیرد. در تاریخ فیلم‌های مرد عنکبوتی، از بین ۶ فیلم، این یکی بدترین است. از نظر تجاری عملکرد خوبی داشت و حدود ۸۰۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد، اما نتوانست یک فیلم با کیفیت دیگر برای طرفداران ارائه دهد. فیلم با شخصیت‌ها و زیرنقش‌های زیادی درگیر است. زیرنقش‌ها در مکان‌های مناسبی قرار نگرفته‌اند و ظهور تصادفی آن‌ها باعث ایجاد هرج و مرج در درک داستان شده است. من امید زیادی به این فیلم داشتم و آن را برآورده نکرد. صادقانه بگویم، به نوعی علاقه‌ام به مرد عنکبوتی کم شده است. شاید چون خیلی زود بود که دوباره reboot شود. فیلم اول یک شروع خوب برای سری جدید مرد عنکبوتی بود. اما آنچه در این قسمت دوم اتفاق افتاد، یک فاجعه بود. ابتدا، این فیلم نزدیک به ۲ ساعت و نیم طول کشید و من را به شدت خسته کرد. در واقع، این فیلم ۱۰ دقیقه کوتاه‌تر از آنچه که اکنون هست بود، اما در نهایت کمی طولانی‌تر شد تا صحنه افتتاحیه فیلم سوم را نشان دهد. زمانی که یک فیلم یک قهرمان قدرتمند دارد، باید آنتاگونیست برابر با آن نیز داشته باشد. اگر آن‌ها برابر باشند، پس نبرد بین آن‌ها می‌تواند بهترین نتیجه را به ارمغان بیاورد. به نظر من Electro به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت تأثیرگذار نبود، حداقل برای من. قدرت او چیزی فراتر از مرد عنکبوتی بود، اما به طرز مناسبی از آن استفاده نشد. اگرچه جیمی فاکس در این نقش بد نبود، اما فیلم‌سازان به نوعی حضور او را در صحنه‌های نه چندان خوب هدر دادند. به یاد داشته باشید که مرد عنکبوتی اصلی، مدرن‌ترین فیلم‌های ابرقهرمانی بود، یعنی با استفاده از گرافیک کامپیوتری ساخته شده بود. بعد از آن، «بتمن»، «آیرون من»، «ثور» و همه آن‌ها دنبال شدند. من نسخه‌ای که با توبی مگوایر بود را دوست دارم، هرچند که امتیاز من به تدریج با هر فیلم در این سه‌گانه کاهش یافت. این سری reboot با یک شروع خوب همراه بود اما نتوانست شتاب خود را حفظ کند. به ویژه، همه احساسات به نظر ساختگی آمدند و جذابیت فیلم‌های اصلی را نداشتند. بله، باکس آفیس فوق‌العاده‌ای داشت و این به معنای خوب بودن فیلم نیست. اما انتظار داشتم کمی بهتر باشد، به ویژه در شخصیت‌های منفی. اندرو گارفیلد خوب بود، نه فوق‌العاده، زیرا بیشتر بخش‌های او با ماسک CGI بودند. اما اما استون نیز ناامیدکننده بود و نمی‌توانستم او را با کریستن دانست مقایسه نکنم، زیرا اصلاً به او نزدیک نبود. نقش داین د هان نیز همین مشکل را داشت و نمی‌دانم چرا مردم نتوانستند در فیلمی که ۱۴۰ دقیقه طول کشید، فضا بهتری داشته باشند. همان‌طور که گفتم، زیرنقش‌ها همه چیز را خراب کردند. جلوه‌های دیجیتال ۳D و حرکات اکشن ضعیف بودند. بله، چیزهای زیادی برای شکایت وجود دارد تا ستایش، اما همه پاسخ‌ها باید در دنباله بعدی بیایند. اگر آن دنباله بزرگتر باشد، نه از نظر تجاری، بلکه از نظر داستان خوب، گرافیک و اجراها، هیچ مشکلی نخواهد بود. اما اگر شکست بخورد، باید بگویم «قسمت چهارم سری اصلی را برگردانید». قطعاً ارزش دیدن ندارد، اما به هر حال اکثر مردم به تماشای آن خواهند رفت یا قبلاً آن را دیده‌اند. به نظر می‌رسد که مرد عنکبوتی محکوم به دریافت اجراهای متوسط تا ضعیف بر روی پرده بزرگ است. خوب، حداقل به نظر من. «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز ۲» در حال حاضر امتیاز ۷.۱ دارد که برایم تعجب‌آور است. این بدترین فیلم مرد عنکبوتی نبود. قسمت دوم، «مرد عنکبوتی ۲»، در سری اول با توبی مگوایر هنوز هم آن عنوان را به طور محکمی در اختیار دارد. برخی از جلوه‌های ویژه جالب وجود دارد و چند لحظه خنده‌دار زمانی که پیتر پارکر ماسک را به سر می‌گذارد و به عمل می‌رود، اما به جز آن، فیلم را بی‌الهام یافتم، با یک طرح متوسط و گاهی کاملاً کسل‌کننده. داستان شاید مناسب یک مجله کمیک باشد با مجموعه‌ای از رویدادهای غیرمحتمل، خیانت کارکنان بزرگ‌شرکت و دانشمندان ناراضی که به ابرشرور تبدیل می‌شوند، اما بر روی پرده بزرگ انتظار می‌رود که مقداری تلاش بیشتری برای داستان انجام شود. شخصیت اصلی شرور، الکترو، واقعاً تأثیرگذار نبود. او هرگز از آن دانشمند احمق که به همه اجازه می‌دهد بر او تسلط داشته باشند و کارهای واقعاً احمقانه‌ای مثل تلاش برای اتصال دو کابل با ولتاژ بالا بدون خاموش کردن برق انجام دهد، فراتر نرفت. مطمئناً او سعی کرد در انتها ظاهری تهدیدآمیز به خود بگیرد، اما به نظر من هرگز نتوانست به یک ابرشرور واقعی تبدیل شود. تقریباً به نظر می‌رسید که کارگردان واقعاً متوجه شد که الکترو به اندازه کافی خوب نیست و بنابراین تصمیم گرفت یک طرح پیچیده برای معرفی گرین گابلین در انتها ارائه کند. هیچ‌یک از این شرورها واقعاً بد نیستند، فقط متوسط هستند. و البته، شخصیت پیتر پارکر که دائماً در حال غم و اندوه است، در هر فیلمی که هر کارگردانی به نوعی باید در آن گنجانده شود. این نه خنده‌دار است و نه جذاب. و برای پایان فیلم، گرین گابلین را به عنوان یک احمق در یک لباس مکانیکی مضحک معرفی می‌کنند. واقعاً چه خبر است؟ گرین گابلین قرار است پلیمر به پوستش متصل باشد و قدرت و سرعت افزایش‌یافته‌ای داشته باشد. نه این که در یک اسباب‌بازی مکانیکی گرین گابلین بچرخد! عوامل سرگرمی این فیلم تقریباً به طور کامل از اکشن SFX و چند صحنه انتخابی ناشی می‌شود. در غیر این صورت، فیلم از نظر من نسبتاً (خواب‌آور) متوسط بود. با این حال، با توجه به اینکه من طرفدار علمی‌تخیلی و ابرقهرمانی هستم، احتمالاً در هر صورت نسخه بعدی را خواهم خرید، اگر منتشر شود. داستان قابل پیش‌بینی و بدون هیچ جذابیتی است، اما ارتباط گارفیلد و استون خوب است و لحظات کمدی تا حدی لذت‌بخش هستند. احتمالاً می‌توانستید این آشفتگی ابرقهرمانی را حذف کنید و یک کمدی رمانتیک بسیار بهتر داشته باشید. مرد عنکبوتی دوباره اشباع شده است. مارک وب دوباره به کارگردانی بازمی‌گردد و سونی امیدوار بود که این قسمت دوم، ادامه‌ای طولانی‌تر برای reboot «مرد عنکبوتی» باشد. حال که این را می‌نویسم، با این دانش مسلح شده‌ام که دوباره مرد عنکبوتی در سال ۲۰۱۷ دوباره reboot خواهد شد، که بعد از دیدن این دنباله، هیچ شگفتی ندارد. این فیلم نه تنها فیلم بدی است، بلکه فیلم بدی از مرد عنکبوتی نیز نیست، بلکه به نوعی احساس می‌شود که همه چیز آشناست و همزمان در همان چاله‌های فیلم «مرد عنکبوتی ۳» سم ریمی قرار دارد. وب سعی می‌کند یک فیلمنامه با ۳ شرور (خوب، واقعاً دو و نیم) را مدیریت کند، یک عشق پیچیده بین پیتر پارکر (اندرو گارفیلد) و گوئن استیسی (اما استون) و البته، مسائل مدرسه و دوستی و امور قلبی را نیز مدیریت کند. معرفی الکترو (جیمی فاکس) یک حرکت خوب است، وارد کردن یک شرور جدید به دنیای مرد عنکبوتی بسیار خوشایند است. با این حال، با وجود اینکه فاکس تا حدی با شخصیت‌پردازی ارتباط برقرار می‌کند، اما هرگز واقعاً کارساز نیست و متأسفانه مقایسه‌هایی را با آقای یخ از یک فرانچایز دیگر ایجاد می‌کند. داین د هان به عنوان هری آزبورن، به زودی گرین گابلین، وارد می‌شود، دوباره بازیگر خوبی است، اما وقتی نوبت به گرین گابلین می‌رسد، آرایش و جلوه‌های ویژه خنده‌دار است. در حالی که پل جیاماتی به عنوان الکسی سیوتسویچ - که به گرین گابلین تبدیل می‌شود - سرگرم‌کننده است اما به ندرت در تصویر ظاهر می‌شود. استون بهترین چیز در این فیلم است، در حالی که گارفیلد سخت کار می‌کند، اما نمی‌توان از این واقعیت فرار کرد که هر دوی آن‌ها - و به نظر می‌رسد - برای نقش‌هایشان خیلی پیر هستند. اکشن سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیز است، اما به اندازه کافی برای حفظ مدت زمان ۲ ساعت و ۲۰ دقیقه‌ای وجود ندارد. با این حال، از طرف مثبت، باید از وب و تیمش برای انتخاب داستانی که در نهایت جسورانه است و حاوی یک ضربه احساسی بزرگ می‌باشد، تقدیر کرد. در مجموع، این یک ورودی لرزان به دنیای مرد عنکبوتی است که دوباره سونی را به تفکر وادار کرد. امیدواریم سفر بعدی مرد عنکبوتی دارای وضوح و حس یکپارچه‌ای باشد. ۶/۱۰ امید زیادی به این فیلم داشتم به خاطر فیلم اول. ناامید نشدم! فکر می‌کنم شاید برخی از درخشش اولین حضور اندرو گارفیلد به عنوان «مرد عنکبوتی» برای این دنباله واقعاً متوسط از بین رفته بود. این بار او باید لباس قرمز و آبی خود را بپوشد و شهر - و «گوئن» (اما استون) - را از شر «گرین گابلین» نجات دهد. شیمی قابل توجهی بین گارفیلد و استون وجود دارد و به عنوان یک اکشن-رمانتیک، این فیلم در انتهای سرگرم‌کننده‌تر طیف قرار دارد. اما طرح و عناصر تکنیکی هستند که آن را خراب می‌کنند. جلوه‌های بصری که به شدت به آن وابسته است واقعاً چیز خاصی نیستند. همچنین، باید گفت که شرورها هم چندان جالب نیستند. «گرین گابلین» به اندازه کافی تهدیدآمیز نیست. شاید به این دلیل باشد که داین د هان یکی از آن بازیگرانی است که هرگز واقعاً درک نکردم چرا به موفقیت رسیده است. آرایشگران کارهای شگفت‌انگیزی در نمایش افت او به فساد اخلاقی انجام می‌دهند، اما به عنوان یک بازیگر، او به سادگی، خوب، بی‌روح است به عنوان «هری آزبورن» بدبخت و ناامید. جیمی فاکس کمی بیشتر سرگرم‌کننده است به عنوان «الکترو»، اگرچه این شخصیت عمدتاً توسعه نیافته است و سالی فیلد به عنوان «عمه می» می‌تواند کمی حس مادری به داستان اضافه کند، اما به نوعی کل ماجرا یک ضربه ناقص است. فیلم اول داستان بسیار قوی‌تری داشت و بازیگران هنوز در حال جا افتادن بودند؛ این فیلم این روند را معکوس می‌کند با اجرای مطمئن‌تری از دو نفر در بالای فهرست، اما با داستانی ضعیف‌تر برای پشتیبانی از آن‌ها. من اندرو گارفیلد را در این نقش دوست داشتم - او به عنوان یک بازیگر جذابیت دارد، اما این فیلم کمی بی‌روح است و اگرچه تماشای آن بر روی پرده بزرگ با صدای بلند تاثیرگذار است، اما فیلمی نیست که کسی بخواهد آن را در ده فیلم برتر خود قرار دهد - حتی فکر نمی‌کنم مارک وب هم چنین کند.