انیمیشن Lilo & Stitch 2002

فیلم "لیلو و استیچ" به قدری جذاب است که آرزو می‌کنم مدت زمان بیشتری ادامه پیدا می‌کرد. این یک فیلم زیبا و به‌خوبی انیمیشن‌سازی شده است و یکی از بهترین آثار دیزنی به شمار می‌رود. شخصیت استیچ به نوعی به یک نماد فرهنگی تبدیل شده است. همان‌طور که جک اسکلینگتون و بارت سیمپسون با مخاطبان ارتباط عاطفی برقرار کرده‌اند، استیچ نیز همین کار را کرده...

فیلم "لیلو و استیچ" به قدری جذاب است که آرزو می‌کنم مدت زمان بیشتری ادامه پیدا می‌کرد. این یک فیلم زیبا و به‌خوبی انیمیشن‌سازی شده است و یکی از بهترین آثار دیزنی به شمار می‌رود. شخصیت استیچ به نوعی به یک نماد فرهنگی تبدیل شده است. همان‌طور که جک اسکلینگتون و بارت سیمپسون با مخاطبان ارتباط عاطفی برقرار کرده‌اند، استیچ نیز همین کار را کرده است. او علاوه بر اینکه بسیار دوست‌داشتنی است، به نوعی نماد پیوندی است که یک خانواده شکسته را به هم می‌آورد. در برخی از لحظات، "لیلو و استیچ" به موضوعات تاریکی اشاره می‌کند. لیلو من را به یاد بچه‌های مشکل‌دار می‌اندازد که توسط والدین و سیستم درک نمی‌شوند. اما در نهایت، این فیلم شما را با خود به یک جای بسیار شاد می‌برد. این فیلم کوتاه و ساده است، اما این موضوع مانع از آن نمی‌شود که تأثیر دلنشین و گرمی از خود به‌جا نگذارد. واقعاً در این مورد قابل توجه است و نمی‌توان از شخصیت‌های اصلی دل کند. صداپیشگان آن، از جمله دیویگ چیس (لیلو)، تیا کارر (نانی)، دیوید اوگدن استایرز (جومبا)، کوین مک‌دونالد (پلیکلی) و البته کریس سندرز (استیچ) بسیار خوب عمل کرده‌اند. من صدای آن‌ها را دوست دارم. حتی برخی از شخصیت‌های فرعی مانند زوئی کالدوِل (عضو شورای شهر)، کوین مایکل ریچاردسون (کاپیتان گانتو) و وینگ ریمز (بابلز) نیز به یادماندنی هستند. در زمینه انیمیشن، این فیلم به طور کلی خوشایند است، اما نه به طرز فوق‌العاده‌ای. موسیقی آن نیز انتخابی الهام‌بخش است که نشان می‌دهد چگونه آثار الویس پریسلی به خوبی با این فیلم هم‌خوانی دارد. این فیلم در بالای فهرست انیمیشن‌های دیزنی من نیست، اما قطعاً در دسته "بهترین‌های باقی‌مانده" قرار دارد. اگر هنوز این فیلم را ندیده‌اید، حتماً باید آن را تماشا کنید. واژه "اوهانا" به طرز ناگسستنی با این فیلم مرتبط است. داستانی که ستاره‌های آن یک دختر کوچک و یک بیگانه آبی هستند. بیگانه‌ای که با وجود گاهی اوقات نامهربان بودن، قلب‌های تماشاگران را تسخیر می‌کند. فیلمی که می‌توان آن را بارها و بارها تماشا کرد و در آن دیزنی به روایت یک داستان کلاسیک نمی‌پردازد. "لیلو و استیچ" از دقیقه اول تا آخر فوق‌العاده است. لیلو دختری جوان و مهربان است که آرزوی داشتن یک سگ را دارد. "626" محصول شرارت‌آمیز برخی مهندسی‌های غیرقانونی به‌دست یک دانشمند مگالوماک است. او به حبس ابد محکوم شده و قرار است در یک ماه بی‌جان رها شود. اما خوشبختانه برای "626"، کاپیتان کشتی حمل‌ونقل او "گانتو" از بهترین‌ها نیست و او موفق به فرار می‌شود و خود را در هاوایی می‌یابد. او که گیج و سردرگم است و نمی‌تواند شنا کند، به اشتباه به عنوان یک سگ ولگرد شناسایی می‌شود و به پناهگاه منتقل می‌شود. در اینجا او با لیلو ملاقات می‌کند که به او قول داده شده یک سگ داشته باشد. در نهایت، داستانی از پیوند عاطفی شکل می‌گیرد. لیلو با مشکلاتی در خانه روبرو است، اما استیچ همچنان مصمم است که زندگی آن‌ها را جالب کند و در صورت لزوم از افراد برای محافظت از خود در برابر عوامل "فدراسیون کهکشانی" استفاده کند. با وجود پیام‌های همیشگی درباره کار تیمی، تنهایی، عشق و ارزش‌های خانواده و اشتراک، این فیلم با ماجراهای لذت‌بخش و دیالوگ‌های کوتاه و جالب، به خوبی این مضامین را به تصویر می‌کشد. من به سبک انیمیشن آن علاقه‌ای ندارم، زیرا چشم‌ها خیلی بزرگ هستند، اما رنگ‌ها و ظاهر کلی فیلم زنده و شخصیت‌ها تا پایان جذاب هستند.