فیلم Bram Stoker’s Dracula 1992

این داستان عاشقانه جذاب و هیجان‌انگیز دارای جنبه‌های تاریکی نیز هست! این فیلم بر اساس کتابی ساخته شده و یک اثر واقعی است. گری اولدمن در نقش دراکولا بازی می‌کند و واقعاً این فیلم را به یاد ماندنی می‌کند. وسواس او نسبت به شخصیت وینونا رایدر به‌طرز دلخراشی ادامه دارد. نگران نباشید، کیانو ریوز به فیلم آسیب نمی‌زند و در واقع کار خوبی انجام داده...

این داستان عاشقانه جذاب و هیجان‌انگیز دارای جنبه‌های تاریکی نیز هست! این فیلم بر اساس کتابی ساخته شده و یک اثر واقعی است. گری اولدمن در نقش دراکولا بازی می‌کند و واقعاً این فیلم را به یاد ماندنی می‌کند. وسواس او نسبت به شخصیت وینونا رایدر به‌طرز دلخراشی ادامه دارد. نگران نباشید، کیانو ریوز به فیلم آسیب نمی‌زند و در واقع کار خوبی انجام داده است. آنتونی هاپکینز نیز نقش دکتر ون هلسینگ را بازی می‌کند. ما اکنون داستان او را به لطف هیو جکمن می‌شناسیم. در این فیلم صحنه‌های مختصری از برهنگی و یک صحنه داغ با وینونا وجود دارد که او در حال دویدن در باغ در پیژامه‌اش است. من نه‌تنها به دراکولای برام استوکر ۵ ستاره می‌دهم، بلکه آن را در بین ۱۰ فیلم برتر تمام دورانم قرار می‌دهم. حتماً باید ببینید! فیلمنامه یک اقتباس ناهماهنگ از رمان است. این فیلم به‌خوبی اهداف و انگیزه‌های دراکولا را از طریق داستان عاشقانه حل می‌کند. همچنین، ارتباط بهتری برای پیوند چهار مردی که دراکولا را تعقیب می‌کنند، از دیدگاه قرن XX ارائه می‌دهد و شخصیت‌های غیرمهم را حذف کرده و داستانی گردتر ارائه می‌دهد. با این حال، به‌دلیل برخی تغییرات، بخش‌هایی اکنون نامفهوم شده‌اند زیرا به‌خوبی با تغییرات دیگر سازگار نشده‌اند. علاوه بر این، برخی از بخش‌ها به‌دلیل جزئیات زیاد که به‌سرعت در طول فیلم ذکر شده‌اند، کاملاً غیرقابل پیگیری هستند. هزینه‌ها و کار هنری کلی فوق‌العاده است اما این فیلم را به سمت برخی از افراط‌ها سوق می‌دهد که در مورد بازی بازیگران، برخی از بخش‌های فیلم را کاملاً اغراق‌آمیز می‌کند. در هر صورت، من فکر می‌کنم این یک فیلم نمادین است که ارزش دیدن چندین بار را دارد. هرچند که قطعاً شما را به‌راحتی از تفسیرهای قبلی این شخصیت ترسناک توسط مکس اشراک، بلا لوگوسی، سر کریستوفر لی یا کلاوس کینسکی فراموش نخواهد کرد، اما گری اولدمن به‌طور قطع راهی برای نفوذ به درون شما پیدا می‌کند. همچنین، فیلمبرداری فوق‌العاده آن شما را از جا بلند می‌کند--مگر اینکه از قبل مرده باشید... =) این فیلم با تماشای مجدد بدتر می‌شود. نگاه فرانسیس فورد کاپولا به افسانه دراکولا، گری اولدمن را به‌عنوان کنت معرفی می‌کند که به‌عنوان یک شاهزاده جنگجو از نبرد برمی‌گردد تا عشق واقعی‌اش را پیدا کند، که پس از باور به اینکه او کشته شده، خودکشی کرده است. او مسیحیتش را رها کرده و وعده می‌دهد که از مرگ بازگردد تا انتقام بگیرد. قرن‌ها بعد، او به وعده‌اش عمل می‌کند اما به مینا (وینونا رایدر) که شباهتی به عشق واقعی‌اش دارد، علاقه‌مند می‌شود. فراموش کنید که این فیلم اقتباسی از برام استوکر است، این یک آزادی کامل است و هرگونه تصور از اینکه این یک فیلم ترسناک دراکولا باشد را فراموش کنید، زیرا این یک رمانس گوتیک با تجمل است. هیچ شکی نیست که از نظر طراحی تولید، این فیلم بسیار باکیفیت است؛ هزینه‌ها، لباس‌ها، فیلمبرداری، موسیقی، دکور و عروسک‌گردانی و... همه چیز در صفحه نمایش برای خوشحال کردن چشمان و گوش‌ها به‌کار رفته است. اما تغییر روایت به‌گونه‌ای که دراکولا را به یک شخصیت غمگین تبدیل کند، اشتباه است، به‌همراه چندین تصمیم و اجرا در انتخاب بازیگران. در واقع، راحت‌تر است بگوییم چه کسی از این فیلم اعتبار می‌گیرد، بنابراین تام ویتس در نقش رنفیلد و ریچارد ای. گرانت در نقش دکتر جان سوارد خود را ثابت کرده‌اند. اولدمن در نقش اصلی متعهد است و روحی آزاردهنده را به‌خوبی به تصویر می‌کشد، اما کسی فکر کرده بود که ایده خوبی است او را به‌صورت یک پیرمرد بی‌مورد درآورد و یک جفت نشانه را بر روی سرش بگذارد! شما نمی‌توانید از لحظه‌ای که او روی صفحه ظاهر می‌شود، شخصیتش را جدی بگیرید. در این فیلم برخی از صحنه‌های اروتیک خون‌آشامی وجود دارد، زیرا کاپولا به طرفداران وحشت از نظر جنسی توجه دارد، هرچند این صحنه‌ها مانند یک ویدیو MTV پس از نیمه‌شب به‌نظر می‌رسند و به هیچ وجه جذاب نیستند. در حالی که با چندین صحنه‌ای که در درون روایت کسل‌کننده وارد شده‌اند، می‌توان لذت برد: آیا آنتونی هاپکینز بزرگ فقط پنیر را بو کشید و کیانو ریوز سعی کرد لهجه بریتانیایی برازنده‌ای بزند؟ آآرgh! باید یک کلاسیک گوتیک می‌شد، اما به‌وضوح کاپولا از عمق خود خارج بود و نتوانست چنین ژانری را به‌خوبی مدیریت کند. پس از گذشت بیش از ده سال از آخرین باری که این فیلم را تماشا کردم، می‌توانم با اطمینان بگویم که این فیلم در تماشای مجدد بدتر می‌شود. مگر اینکه شما طرفدار کمدی‌های ناخواسته باشید؟ ۳ از ۱۰ گری اولدمن در این بازآفرینی عجیب از داستان کنت دراکولا فوق‌العاده است. او وکیلش - "هارکر" (کیانو ریوز) را به قلعه‌اش در ترانسیلوانیا می‌کشاند و با زیرکی و نیرنگ از او برای به‌دست آوردن "آب‌نمای کارفکس" در انگلستان بهره می‌برد. او همچنین به نامزدی جوان و جذابش "مینا" (وینونا رایدر) نیز نظر دارد و به‌زودی قرار است بیشتر از یک ملک ترسناک به‌دست آورد. خوشبختانه "پروفسور ون هلسینگ" (آنتونی هاپکینز) در کنار اوست تا به قهرمان بیچاره ما کمک کند و شاید بتوانند نیت‌های شیطانی مهمان خون‌آشام خود را متوقف کنند؟ فرانسیس فورد کاپولا اینجا یک تفسیر بسیار سبک از افسانه را به ما ارائه می‌دهد. در برخی مواقع به‌نظر می‌رسد که به سبک تولید هامر نزدیک می‌شود و خطر و خونریزی در بیشتر فیلم واقعاً غیرقابل باور است. کیانو ریوز که به‌خوبی آرایش شده، به‌راحتی قابل‌تحمل است، اما لهجه‌اش آزاردهنده است و اجرای او بیشتر به‌دنبال فروش بلیط است تا ایجاد حس تهدید، در حالی که دشمنش در لباس قرمز در حال جولان است. این فیلم به‌خودش می‌خندد و این خوب است - در اینجا چیزهای تئاتری زیادی وجود دارد و این ویژگی کمک می‌کند تا این نسخه متمایز باشد. اولدمن به‌راحتی مانند یک مگالومانی به‌نظر می‌رسد و به‌راحتی از رومانی به انگلستان ویکتوریایی می‌رسد. رایدر به‌خوبی عمل می‌کند - نقش او بسیار کم‌عمق است، اما او از شخصیت زن نجات‌یافته فراتر می‌رود. همچنین تلاش‌های ارزشمندی از ریچارد ای. گرانت وجود دارد و چشم‌های تیزبین ممکن است "هاوکینز" را در نقش جِی رابینسون، که یک کهنه‌کار فیلم‌های شمشیری و صندلی است، ببینند. موسیقی ووجیچ کیلار به ایجاد جو کمک می‌کند، به‌ویژه در نیمه‌آخر درام که به سرعت در حال پیشرفت است. من خیلی از نحوه‌ی نمایش پایان راضی نبودم اما بعد از دو ساعت سرگرمی سریع و رنگارنگ، شاید این موضوع چندان مهم نباشد. این فیلم واقعاً به تصاویری بزرگ نیاز دارد تا تأثیر واقعی بگذارد و اگر بتوانید یک نمایش سینمایی پیدا کنید، این فیلم قطعاً در بین آثار دراکولا در سطح بهتری قرار دارد - حتی اگر با کتاب خیلی آزادانه رفتار کند!