فیلم The Natural 1984

شگفتی و شگفت‌انگیزی "واندر بوی" فیلم "طبیعی" به کارگردانی بری لوینسون و با فیلمنامه‌ای از راجر تاون و فیل دوسن‌بری، بر اساس رمانی از برنارد مالامود ساخته شده است. این فیلم با بازی رابرت ردفورد، رابرت دووال، گلن کلوز، کیم بیسینگر، ویلفورد بریملی، باربارا هرشی، رابرت پروسکی و ریچارد فارنسورث همراه است. موسیقی اثر رندی نیومن و فیلمبرداری آن توسط کلب دشanel انجام شده است. "طبیعی" یک...

شگفتی و شگفت‌انگیزی "واندر بوی" فیلم "طبیعی" به کارگردانی بری لوینسون و با فیلمنامه‌ای از راجر تاون و فیل دوسن‌بری، بر اساس رمانی از برنارد مالامود ساخته شده است. این فیلم با بازی رابرت ردفورد، رابرت دووال، گلن کلوز، کیم بیسینگر، ویلفورد بریملی، باربارا هرشی، رابرت پروسکی و ریچارد فارنسورث همراه است. موسیقی اثر رندی نیومن و فیلمبرداری آن توسط کلب دشanel انجام شده است. "طبیعی" یک فیلم ورزشی نوستالژیک است که از تماشاگران می‌خواهد به خیال‌پردازی و اسطوره‌سازی آن ایمان بیاورند. اگر بتوانید این کار را انجام دهید، این فیلم با زیبایی خیره‌کننده‌ای همراه است که سرشار از قدرت روح انسان و اعتبارهای فنی خیره‌کننده است. هسته آرتروری داستان روی هابز (با بازی فوق‌العاده ردفورد که آرامش را به خوبی به تصویر می‌کشد) و شانس دوباره‌اش، ما را همواره متوجه می‌سازد که این داستانی تخیلی است، اما این مسئله کاملاً قابل قبول است؛ ما در دنیای "میدان رویاها" هستیم و طرفداران این نوع فیلم‌ها به خوبی پاداش می‌گیرند. طراحی هنری، عکاسی و موسیقی این فیلم در سطح "A" قرار دارد و با پشتیبانی از بازیگران دیگر در کنار ردفورد، تجربه‌ای با کیفیت بالا را ارائه می‌دهد. اگر با روحیه‌اش همراه شوید و بدانید چه نوع فیلمی را انتظار دارید، ممکن است در پایان با اشک در چشمان‌تان، به نشانه شادی دستان‌تان را به هوا ببرید. فیلم‌سازی زیبا. نمره 8.5 از 10. سال‌ها پیش، زمانی که کمی به ورزش علاقه‌مند بودم، داستان‌هایی درباره شکارچیانی خواندم که ورزشکارانی مانند روی هابز را در روزگار قدیم دیده بودند. بازیکنانی که می‌توانستند توپ را کیلومترها بزنند یا پرتاب‌های فوق‌العاده‌ای داشته باشند، اما به دلیلی هرگز به لیگ بزرگ نرسیدند. البته، این فیلم بر اساس رمانی از برنارد مالامود ساخته شده است، هرچند که نشانه‌هایی از رویدادهای واقعی در آن وجود دارد. این فیلم سرگرم‌کننده‌ای است که بیسبال را به عنوان بازی آمریکایی معرفی می‌کند و در نهایت، بالاتر از فساد قرار می‌دهد. حس و حال آن قدیمی است، شاید حتی قدیمی‌تر از زمان 1939 که به تصویر کشیده شده است. این فیلم نسبت به کتاب کمتر تیره و تار است و فکر می‌کنم طرفداران خالص ادبیات این موضوع را نپسندند، اما برای من، زندگی به اندازه کافی تیره و تار است و جو و پایان فیلم برایم کاملاً مناسب بود. (و من کتاب را نیز خوانده‌ام.) از آنجایی که رویدادها و افراد واقعی از روزگاران گذشته برای تاریخ‌نگاری ما پاک‌سازی و اسطوره‌سازی می‌شوند، چرا باید نگران شویم وقتی داستان‌های تخیلی با لنز رنگی صورتی تصفیه می‌شوند؟