فیلم Zombie 1979

غذای وحشیانه فریالچی با توجه به سن و سالی که دارم و به عنوان یک بریتانیایی، در زمان جنون "فیلم‌های ویدئویی زشت" که اوایل دهه 1980 در بریتانیا شایع شد، به خوبی حضور داشتم. فیلم‌هایی که معمولاً شامل آدم‌خواران، چه وحشی، چه هولوکاستی یا زامبی‌شده و انتقام‌جویان پورن عذابی بودند، ممنوع، تحت پیگرد قانونی قرار می‌گرفتند یا به نوعی به دریا سپرده می‌شدند. یکی از این...

غذای وحشیانه فریالچی با توجه به سن و سالی که دارم و به عنوان یک بریتانیایی، در زمان جنون "فیلم‌های ویدئویی زشت" که اوایل دهه 1980 در بریتانیا شایع شد، به خوبی حضور داشتم. فیلم‌هایی که معمولاً شامل آدم‌خواران، چه وحشی، چه هولوکاستی یا زامبی‌شده و انتقام‌جویان پورن عذابی بودند، ممنوع، تحت پیگرد قانونی قرار می‌گرفتند یا به نوعی به دریا سپرده می‌شدند. یکی از این فیلم‌ها «خوردن گوشت زامبی» (بهترین عنوانی که این فیلم دارد از میان نام‌های کمی که به آن معروف است) به عنوان مقدس‌ترین فیلم ویدئویی زشت مطرح شد و دیدن نسخه کامل آن همانند شاهد آخرین معجزه‌ای بود که مسیح انجام داد. هرگز نتوانستم آن را در آن زمان ببینم و با گذشت زمان و کاهش تمایلم به ژانر ترسناک، آن را از یاد بردم. اما حالا که در میانسالی هستم و دوباره اشتهای جدیدی برای ترسناک‌ها پیدا کرده‌ام، بالاخره موفق شدم تا این فیلم افسانه‌ای از لوچیو فریالچی را ببینم. از بسیاری جهات، این فیلم ناامیدکننده است. می‌دانم که دیدن آن اکنون هرگز به همان شکلی که در سال 1979 تأثیرگذار بود، نخواهد بود. اما اگر به صحنه‌های خون و خونریزی آن بپردازیم، باید بگویم که فیلمی بد و پر از نواقص است، و نه به شیوه‌ای که به عنوان یک فیلم ترسناک در نظر گرفته شود. مشابه فیلم دیگری از فریالچی که به تازگی دیده‌ام، «خانه‌ای در کنار قبرستان»، «خوردن گوشت زامبی» مجموعه‌ای از صحنه‌های خون و گوشت را به هم پیوند می‌دهد که با پرکننده‌های آماتور به هم دوخته شده‌اند. چه از نظر بازیگری بد، چه دوبله بد، چه دیالوگ‌های ناامیدکننده و تلاش‌های بی‌روح برای ایجاد عمق فکری. با این حال، اگر بخواهیم این فیلم فریالچی را بر اساس صحنه‌های کلیدی ترسناک آن ارزیابی کنیم، در این صورت می‌توان گفت که به شدت خلاق، با تخیل و با سبک خاصی است! به طور کلی، این فیلم به عنوان یک فاجعه نابغه‌ای مختلط شناخته می‌شود. زومبی‌ها خودشان خلقیات فوق‌العاده‌ای هستند، همه آنها با گوشت گندیده و کثیف، و حشرات طبیعی در حال خزیدن بر روی بدن‌های ویران‌شده‌شان. آنها به سبک کلاسیک رومرو حرکت می‌کنند و با بی‌خیالی به خوردن گوشت می‌پردازند. آنها همچنین مجریان برخی از بهترین لحظات سینمای زامبی هستند، مانند مبارزه با یک کوسه در بستر اقیانوس یا کشاندن یک قربانی زن بدشانس به روی یک تکه چوب – با چشم اول! و صحنه‌ای که در آن به آرامی از زمین برمی‌خیزند، به شدت ترسناک و در عین حال شگفت‌انگیز است. این عناصر قطعاً به ساخت آن به عنوان بخشی افسانه‌ای از دوران بهره‌برداری ایتالیایی کمک کرده‌اند و همین موارد باعث می‌شود که همچنان قابل تماشا باشد. اما نباید گفت که چیز دیگری ارزشمند وجود دارد، زیرا بقیه فیلم به سادگی وحشتناک است. به نظر من، این فیلم به سادگی بهترین فیلم زامبی کلاسیک است که تاکنون ساخته شده است.