فیلم Black Widow 1954

عنکبوت سیاه، کشنده‌ترین از همه عنکبوت‌ها، عنوان تاریک خود را به خاطر عمل شنیع خود در بلعیدن جفتش به دست آورده است. این فیلم به نویسندگی و کارگردانی نانلی جانسون است و بازیگرانی چون جینجر راجرز، ون هفلین، جین تیئرنی، جورج رافت، پگی آن گارنر و رجنالد گاردینر در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر اثر لی هارلاین و فیلمبرداری به عهده چارلز جی. کلارک...

عنکبوت سیاه، کشنده‌ترین از همه عنکبوت‌ها، عنوان تاریک خود را به خاطر عمل شنیع خود در بلعیدن جفتش به دست آورده است. این فیلم به نویسندگی و کارگردانی نانلی جانسون است و بازیگرانی چون جینجر راجرز، ون هفلین، جین تیئرنی، جورج رافت، پگی آن گارنر و رجنالد گاردینر در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر اثر لی هارلاین و فیلمبرداری به عهده چارلز جی. کلارک است. داستان درباره یک نویسنده جوان است که به زندگی یک تهیه‌کننده برادوی نفوذ می‌کند و عواقب وخیمی را به دنبال دارد. این فیلم به صورت رنگی و با فرمت سینمااسکوپ از 20th Century Fox تولید شده است و با مرزهای فیلم نوآر رنگی بازی می‌کند. ون هفلین در نقش تهیه‌کننده برادوی بازی می‌کند که دنیایش به خاطر چیزی که در ابتدا فکر می‌کنیم یک femme fatale است، به هم می‌ریزد؛ اما فیلم به این سادگی نیست. در واقع، عنوان فیلم کمی گمراه‌کننده است زیرا داستان درباره یک femme fatale کشنده مرد نیست، بلکه برعکس، بنابراین انتظار این موضوع تنها منجر به ناامیدی می‌شود. در واقع، این فیلم به یک معما از نوع "چه کسی و چرا" تبدیل می‌شود و تا حد زیادی توجه بیننده را جلب می‌کند زیرا داستان پیتر دنور (ون هفلین) را به عنوان تهیه‌کننده برادوی به تصویر می‌کشد که به شدت در تلاش است تا خود را بی‌گناه از یک قتل ثابت کند. در طول فیلم، سناریوی جانسون با تزریق شک و تردید به داستان، تماشاگران را وادار به پرسش درباره حرکات شخصیت‌های اصلی می‌کند که با شروع تحقیقات کارآگاه بروس (با بازی جورج رافت) شدت می‌گیرد. با این حال، برخی معتقدند که افشای راز خیلی آسان بود؛ شاید اینگونه باشد اگر کسی به شدت به دنبال آن باشد، اما این نظر را معمولاً از کسانی می‌شنویم که از فیلمی که دیده‌اند راضی نیستند. شخصاً من به این نتیجه نرسیدم، اما در عین حال از افشاگری ناامید شدم. بنابراین، واقعاً شانس خود را امتحان کنید. جنبه‌های فنی فیلم نیز مختلط هستند. فرمت سینمااسکوپ در اینجا چندان کارآمد نیست، زیرا بیشتر داستان در آپارتمان‌ها اجرا می‌شود. اما وقتی به مناظر شهری نیویورک می‌رسیم و شخصیت‌ها را در آن‌ها قاب می‌زنیم، تجربه‌ای لذت‌بخش است، به‌ویژه اینکه لنزهای رنگی کلارک فوق‌العاده هستند، اما جانسون، کارگردان، به نظر نمی‌رسد که بر روی فرمت تسلط داشته باشد. بازیگری نیز نمایشی جالب است. ون هفلین فوق‌العاده است و با اعتماد به نفس شما را به داستان "در حال فرار برای پاک کردن نامم" جذب می‌کند، در حالی که راجرز به عنوان شخصیت اصلی با توهمات بزرگ خود سرگرم‌کننده است. رافت در یک نقش یک‌بعدی ناامیدکننده است و تیئرنی (که متأسفانه به مشکلات روانی‌اش نزدیک‌تر می‌شود) به خوبی نوشته نشده و گاردینر نیز به همین شکل. گارنر (که به جای مگی مک‌نامارا که بیمار شد، وارد می‌شود) خوب است، لاغر و مشکوک به ظرافت، اما روند داستان ما را از دیدن بیشتر او محروم می‌کند. به طور کلی؟ این فیلم یک مجموعه مختلط است، اما قطعاً به سمت خوب‌ها می‌رود، به ویژه برای طرفداران ون هفلین و راجرز و کسانی که به فیلم‌های نوآر علاقه دارند. 7/10