فیلم Last Breath 2025

این فیلم را بسیار دوست داشتم، زیرا بر اساس یک داستان واقعی جالب ساخته شده است. من شخصاً هر چیزی که به آب مربوط می‌شود را دوست دارم، بنابراین فیلمی درباره یک حادثه غواصی کاملاً در حوزه علایق من قرار می‌گیرد. برخی از صحنه‌های دوربین مداربسته به نظر می‌رسد واقعی هستند که این موضوع به جذابیت فیلم افزوده است و حال و هوای عجیبی به آن...

این فیلم را بسیار دوست داشتم، زیرا بر اساس یک داستان واقعی جالب ساخته شده است. من شخصاً هر چیزی که به آب مربوط می‌شود را دوست دارم، بنابراین فیلمی درباره یک حادثه غواصی کاملاً در حوزه علایق من قرار می‌گیرد. برخی از صحنه‌های دوربین مداربسته به نظر می‌رسد واقعی هستند که این موضوع به جذابیت فیلم افزوده است و حال و هوای عجیبی به آن می‌بخشد. فکر می‌کنم موسیقی در برخی صحنه‌ها کمی بیش از حد دراماتیک است؛ برخی از آن‌ها می‌توانستند با انتخاب‌های موسیقی متفاوت یا حتی سکوت کامل بهتر شوند، مانند صحنه‌ای که دیو از قایق غواصی برای نجات کریس می‌پرد. در کل، فیلم فوق‌العاده‌ای بود. کریس (فین کول) یک غواص جوان اعماق دریا است که قرار است با موراگ (بابی رینزبری) ازدواج کند، اما ابتدا باید یک کار یک‌ماهه برای نگهداری از خطوط لوله در اعماق دریای شمال را به اتمام برساند. تیم تحت رهبری دوستش، دانکن (وودی هارلسون) است و دیو (سیمو لیو) که کمی دور از دسترس به نظر می‌رسد و نسبت به مهارت‌های جوان شک دارد، به آن‌ها ملحق می‌شود. آن‌ها به سمت طوفان حرکت می‌کنند و در حالی که امواج ۲۰ فوتی قایق را ضربه می‌زنند، دو نفر به اعماق دریا پایین می‌روند و از آنجا همه چیز کمی به هم می‌ریزد. در سطح، قایق قدرت تثبیت خود را از دست می‌دهد و غواصان به دام می‌افتند، سپس کریس در طناب‌هایش گرفتار می‌شود و به زودی کار نجات به مأموریتی بسیار ناامیدکننده تبدیل می‌شود و زمان به شدت به ضرر آن‌هاست. این فیلم بر اساس رویدادهای واقعی است که خودشان جذاب هستند و عکاسی زیر آب ترسناک و تأثیرگذار (شامل تصاویری از بدن‌های واقعی) در آن استفاده شده، اما متأسفانه بازیگری در کل ضعیف است و نویسندگی هم خیلی کمکی به هارلسون که به طرز غیرضروری‌ای در حال ایفای نقش است، نمی‌کند. داستان در برخی مواقع به‌خوبی کارگردانی شده، اما به نوعی هرگز نمی‌تواند این مردان را به اندازه کافی به تصویر بکشد و خطر شغف کردن آن‌ها در تعمیر زیرساخت‌های انرژی حیاتی ما را به خوبی منتقل کند. شاید این به این دلیل باشد که بسیاری از فعالیت‌ها یا ۳۰۰ فوت زیر دریا و در تاریکی مطلق انجام می‌شود، یا به این دلیل که مردان در لباس‌های غواصی صنعتی هستند، یا شاید هر دو، اما در نهایت فیلم توانسته است حس خطر واقعی داستان را از بین ببرد و ما را با چیزی کمی کمبود احساس رها کند. کارگردان الکس پارکینسون در فیلم "آخرین نفس" (بازسازی فیلم مستند تحسین‌شده‌اش در سال ۲۰۱۹) سعی دارد داستان واقعی و دردناک نبرد یک غواص اعماق دریا برای بقا را دراماتیزه کند. اما به جای ارائه یک تریلر جذاب، زیر بار احساسات تحمیلی، توسعه ضعیف شخصیت‌ها و داستان‌گویی بی‌انگیزه غرق می‌شود. این فیلم به نوعی به شما این سوال را می‌دهد که چرا یک دراماتیزه‌سازی خیالی به وجود آمده است. این فیلم داستان شگفت‌انگیز کریس لمونز (فین کول)، یک غواص اعماق دریا را روایت می‌کند که پس از پاره شدن بند نافش در حین یک غواصی عادی، در عمق بیش از ۳۰۰ فوتی زیر آب گرفتار می‌شود و تنها چند دقیقه اکسیژن در مخزن پشتیبانش باقی مانده است. به طرز معجزه‌آسا، لمونز بیش از نیم ساعت در کف اقیانوس زنده ماند و توسط هم‌غواصانش، دانکن آلاک (وودی هارلسون) و دیو یوآسا (سیمو لیو) نجات یافتند که از کمک به او دست برنداشتند. چندین نظریه علمی درباره اینکه چرا این مرد توانسته زنده بماند وجود دارد، اما فیلم با رویکردی احساس‌برانگیز، نجات کریس را به قدرت عشق نسبت می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود که مصیبت او احساساتی و سطحی به نظر برسد که متأسفانه تأسف‌آور است. این داستان شاید می‌توانست یک تریلر پرهیجان بقا باشد، اما در عوض، به شدت طولانی و کشدار به نظر می‌رسد و تنش و فوریت لازم را که رویدادهای واقعی ایجاب می‌کنند، ندارد. با وجود تلاش‌های فیلم برای ایجاد عمق عاطفی، رابطه بین مردان سطحی، توسعه‌نیافته و به‌خوبی نوشته نشده است. اگر با داستان واقعی آشنا نیستید یا مستند را ندیده‌اید، ممکن است در سرمایه‌گذاری در مشکلات شخصیت‌ها با مشکل مواجه شوید. تنها دلیلی که من رابطه بین این سه مرد را درک کردم، به خاطر دانستن تاریخچه آن‌ها بود و خود فیلم به خوبی کار نمی‌کند تا شما را وادار به اهمیت دادن کند. از آنجا که بخش عمده‌ای از فیلم در زیر آب می‌گذرد، تصاویر تاریک و کم‌نور هستند. عکاسی زیرآبی مبهم نتوانسته است جوی جذاب یا تنش بیشتری ایجاد کند و باعث می‌شود ریتم کند فیلم حتی بیشتر بی‌روح به نظر برسد. این فیلم به عنوان تجربه‌ای هیجان‌انگیز تبلیغ شده، اما در واقع بیشتر شبیه یک فیلم معمولی تلویزیونی به نظر می‌رسد. در حالی که رویدادهای واقعی به وضوح شگفت‌انگیز هستند، این اقتباس نشان می‌دهد که برخی داستان‌ها بهتر است به عنوان مستند باقی بمانند. اگر شما یک طرفدار دو آتشه مستند اصلی یا درام‌های غواصی اعماق دریا نیستید، "آخرین نفس" ارزش وقت شما را ندارد. بهتر است با مستند ۲۰۱۹ بمانید، زیرا داستان را بسیار بهتر از این دراماتیزه‌سازی ضعیف روایت می‌کند.