فیلم Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith 2005

جورج لوکاس در "جنگ ستارگان: قسمت سوم - انتقام سیث" به شیوه‌های مختلف به نقطه‌ای بازمی‌گردد که داستان به آنجا شروع شده است. این فیلم که ششمین قسمت از "جنگ ستارگان" است، پس از آنکه "قسمت دوم" به شدت در مسائل سیاسی غرق شد، به سبک کلاسیک اپرای فضایی که سری را راه‌اندازی کرد، بازمی‌گردد. داستان به جایی می‌رسد که "جنگ ستارگان" اصلی آغاز می‌شود...

جورج لوکاس در "جنگ ستارگان: قسمت سوم - انتقام سیث" به شیوه‌های مختلف به نقطه‌ای بازمی‌گردد که داستان به آنجا شروع شده است. این فیلم که ششمین قسمت از "جنگ ستارگان" است، پس از آنکه "قسمت دوم" به شدت در مسائل سیاسی غرق شد، به سبک کلاسیک اپرای فضایی که سری را راه‌اندازی کرد، بازمی‌گردد. داستان به جایی می‌رسد که "جنگ ستارگان" اصلی آغاز می‌شود و به ما این امکان را می‌دهد که از عبارت مشهور سینمایی "این‌جا همان جایی است که وارد شدیم" استفاده کنیم. اینکه آنکین اسکای‌واکر جِدی‌ها را ترک کرده و به سمت طرف تاریک رفته، برای همه دانش‌آموزان "جنگ ستارگان" شناخته شده است. همچنین اینکه دوقلوهای او، لوک اسکای‌واکر و پرنسس لیا، نام خانوادگی را نجات خواهند داد نیز شناخته شده است. آنچه در "قسمت سوم" کشف می‌شود، این است که آنکین چگونه و چرا راه خود را گم کرده است - چگونه یک جوان شجاع و خوش‌رو به شخصیتی تاریک و کلاهدار با صورت آهنی ترسناک تبدیل شده است. همان‌طور که یودا با غم می‌گوید: "پسری که تو آموزش دادی، رفته است و توسط دارث ویدر بلعیده شده است." وقتی "قسمت سوم" آغاز می‌شود، آنکین اسکای‌واکر (هیدن کریستنسن) و دوستش اوبی‌وان کنوبی (ایوان مک‌گرگور) در حال هدایت جنگنده‌ها هستند و به یک مأموریت شجاعانه برای نجات چانسلر پالپاتین (ایان مک‌دیارمید) می‌پردازند. او توسط ژنرال گریوس (که صدایش توسط متیو وودز ارائه شده و به طرز عجیبی خسته به نظر می‌رسد) دستگیر شده است. این صحنه نجات به روح همه فیلم‌های "جنگ ستارگان" می‌پردازد و با منطق در تضاد است، چرا که دو خلبان قادرند بدون مشکل خاصی به کشتی فرماندهی گریوس راه یابند و به برج مشاهدات کشتی که چانسلر در آنجا نگهداری می‌شود، بروند. در یک لحظه نزدیک به خطر در یک شفت آسانسور، اما نگهبانان و سیستم‌های امنیتی کجا هستند؟ در محفل شورای جدی، آنکین می‌فهمد که با وجود قهرمانی‌اش هنوز به عنوان جدی مستر شناخته نخواهد شد. شورا به پالپاتین بی‌اعتماد است و می‌خواهد آنکین بر او جاسوسی کند؛ پالپاتین می‌خواهد آنکین بر شورا جاسوسی کند. چه کسی را انتخاب کند؟ مک‌دیارمید در این فیلم نقش پیچیده‌تری دارد و به طور ماهرانه‌ای روی احساسات آنکین کار می‌کند. روش انتخاب آنکین دارای یک حس خاص است. آنکین با پدمه (ناتالی پورتمن) قرار ملاقات دارد؛ آنها در فیلم قبلی به‌طور مخفیانه ازدواج کرده‌اند و حالا او فاش می‌کند که باردار است. واکنش او مشابه یک جوان در یک کمدی نوجوانانه است که سعی می‌کند خوشحال به نظر برسد در حالی که در مورد تأثیر این موضوع بر کارهای دیگرش فکر می‌کند. باید گفت که جورج لوکاس در نوشتن صحنه‌های عاشقانه ضعیف عمل کرده است. دیالوگ‌ها در طول فیلم بار دیگر ضعیف‌ترین نقطه فیلم هستند: شخصیت‌ها به زبان ساده‌ای صحبت می‌کنند که فاقد رنگ، ذکاوت یا لذت کلامی است. استثناها پالپاتین و یودا هستند، که سخن‌وری آنها یادآور جمله معروف وولکات گیبس درباره سبک اولیه مجله تایم است: "جملات به‌عقب می‌رفتند تا ذهن را به چرخش درآورند." در بسیاری از موارد، بازیگران در مقابل پرده‌های آبی فیلم‌برداری می‌شوند و گاهی اوقات خوانش‌هایشان به قدری صاف است که به نظر می‌رسد خودشان هم باور ندارند که در وسط رویدادهای شگفت‌انگیز قرار دارند. "او نگران تو است" در یک لحظه به آنکین گفته می‌شود. "تو تحت فشار زیادی بوده‌ای." گاهی اوقات تأکید جملات اشتباه است. با این حال، دیالوگ‌ها نقطه قوت فیلم نیستند؛ شخصیت‌های لوکاس به بیانیه‌های قوی می‌پردازند و سپس به ماجراجویی می‌پرند. "قسمت سوم" به نظر من میزان بیشتری از اکشن در هر دقیقه دارد نسبت به پنج فیلم قبلی و این اکشن بسیار تماشایی است. جلوه‌های ویژه نسبت به فیلم‌های قبلی پیشرفته‌تر هستند، اما لزوماً مؤثرتر نیستند. رقابت هوایی در "جنگ ستارگان" اصلی و رقابت هوایی که اینجا آغاز می‌شود از نظر پیچیدگی تفاوت دارند (این بار کشتی‌های بیشتری حضور دارند، سطوح بیشتری از عمل و پس‌زمینه‌های دقیق‌تر)، اما از نظر هیجان تفاوتی ندارند. اگرچه لوکاس شخصیت‌هایش را به اپرای آینده‌نگر می‌فرستد که به نظر می‌رسد ترکیبی از سیرک دو سولیل و اسکن سونوگرافی یک نوزاد در حال رشد است، اگر سالن اپرا را صرفاً به عنوان یک مکان در نظر بگیرید، جذابیت کمتری نسبت به بار در تاتوئین در فیلم اول دارد. درس من این است که جلوه‌های ویژه باید بر اساس پیچیدگی‌شان قضاوت نشوند، بلکه بر اساس میزان تحریک تخیل، و "قسمت سوم" نه تنها به خاطر چگونگی انجام این جلوه‌ها، بلکه به خاطر اینکه چقدر شگفت‌انگیز تصور شده‌اند، قابل توجه است. یک دوئل نهایی در یک سیاره آتشین به همان اندازه تأثیرگذار است که هر چیزی در "ارباب حلقه‌ها" باشد. و یودا، که در ابتدا به عنوان یک موپت آغاز شد اما اکنون به‌طور کامل انیمیشن شده است (مانند حدود 70 درصد از آنچه که ما در صفحه نمایش می‌بینیم)، در ابتدا و هنوز زنده‌ترین شخصیت غیرانسانی "جنگ ستارگان" است. اما در مورد دوئل‌هایی که با لیزر شمشیر انجام می‌شود، باید بگویم که وقتی در "جنگ ستارگان" اولیه با صدای بلندی روشن شدند و در مسیرهای مرگبار خود حرکت کردند، هیجان‌انگیز بود. اما اکنون این هیجان از بین رفته است. دوئل‌کنندگان به قدری با هم برابر هستند که مبارزات شمشیرها مدام ادامه می‌یابد تا اینکه کسی زخمی شود. من هنوز مطمئن نیستم که شمشیرها چگونه به محافظت از دارنده‌هایشان در برابر حمله کمک می‌کنند. وقتی به مبارزات بزرگ شمشیر در سینما فکر می‌کنم، لیام نیسون و تیم راث در "راب روی" (1995) مدال طلا را گرفته‌اند و نبردهای لیزر شمشیر در "قسمت سوم" بیشتر شبیه ایزومتریک هستند. این همه بیشتر مشاهدات هستند تا انتقادات. جورج لوکاس به آنچه که تعداد کمی از هنرمندان انجام می‌دهند، دست یافته است؛ او دنیایی از خود ساخته و پر کرده است. فیلم‌های "جنگ ستارگان" او یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌ها، هم از نظر تکنیکی و هم تجاری، هستند و آنها سرگرم‌کننده‌اند. اگر او در "قسمت دوم: حمله کلون‌ها" در جدیت و نظریه غرق شده بود، در اینجا نیرویی شاداب‌تر وجود دارد و "انتقام سیث" یک سرگرمی عالی است. توجه: من گفتم که این لزوماً آخرین فیلم "جنگ ستارگان" نیست. اگرچه لوکاس به‌طور قطع گفته که با این سری به پایان رسیده است، برای من غیرقابل تصور است که فاکس قرن بیستم به‌طور داوطلبانه این فرانچایز را رها کند، به ویژه اینکه لوکاس اشاره کرده که قسمت‌های VII، VIII و IX حداقل در ذهن او وجود دارند. فشار عظیمی برای ساخت آنها وجود خواهد داشت، حتی اگر نه توسط خودش، بلکه توسط نمایندگانش.