فیلم St. Trinian’s 2007

وقتی اعلام شد که قرار است یک بازسازی مدرن از فیلم «سن ترینیان» ساخته شود، واکنش‌ها چندان مثبت نبود. اما به حقیقت، فیلم‌های قدیمی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ نیز به هیچ وجه کمدی‌های بزرگی به شمار نمی‌رفتند. این فیلم‌ها بیشتر مناسب خانواده بودند و گاهی هم سرگرم‌کننده بودند، با بازیگران قوی اما هرگز به عنوان کمدی‌های ضروری بریتانیایی شناخته نشده‌اند و از وسواس دوران مدرن...

وقتی اعلام شد که قرار است یک بازسازی مدرن از فیلم «سن ترینیان» ساخته شود، واکنش‌ها چندان مثبت نبود. اما به حقیقت، فیلم‌های قدیمی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ نیز به هیچ وجه کمدی‌های بزرگی به شمار نمی‌رفتند. این فیلم‌ها بیشتر مناسب خانواده بودند و گاهی هم سرگرم‌کننده بودند، با بازیگران قوی اما هرگز به عنوان کمدی‌های ضروری بریتانیایی شناخته نشده‌اند و از وسواس دوران مدرن به بازسازی‌ها و تجدید نظرها دور مانده‌اند. فیلم «سن ترینیان» به سبک ۲۰۰۷ نه تنها بهبود قابل توجهی نسبت به نسخه‌های قدیمی نیست، بلکه برعکس، آنقدرها هم که برخی منتقدان در سال ۲۰۰۷ می‌خواستند ما باور کنیم، ضعیف نیست. این فیلم به اندازه کافی جذاب است که هویت خودش را داشته باشد؛ خنده‌دار، جذاب و هرگز کسل‌کننده نیست. همچنین از بازیگران کمدی قوی بهره‌مند است؛ جایی که افرادی مانند روپرت اویِرت (که در نقش زنانه‌اش بسیار خوش می‌گذرانید)، کالین فرث و راسل برند در دنیای جنون‌آور زنانه به رهبری جمیما آرترتون و تالوولا رایلی قرار می‌گیرند. نویسندگان در زمینه محتوای جسورانه احتیاط می‌کنند، اما شوخی‌های بسیار قوی‌ای وجود دارد و گروه‌بندی دختران به کلیک‌های مختلف (اموها، چاپ‌ها و غیره) نوشته‌ای هوشمندانه است که به خوبی از آن بهره‌برداری شده است. این فیلم به اندازه کافی خوب و موفق بود که دو سال بعد دنباله‌ای برای آن ساخته شود... ۶.۵/۱۰