فیلم New Jack City 1991

فیلم «شهر نیو جک» پیچیده، ساختگی و دارای لحن سنگین است و با پیامی به پایان می‌رسد که ما را به «مواجهه واقعی با مشکل [مواد مخدر]، بدون شعارها و وعده‌های توخالی» ترغیب می‌کند. اما شخصیت‌های فیلم قطعاً از شعارهای توخالی پرهیز نمی‌کنند و به برخی از به یادماندنی‌ترین جملات سینمایی دست می‌زنند (“بنشین پنج دلاری‌ات را قبل از آنکه تغییر بدهم”، “می‌خواهم تو را...

فیلم «شهر نیو جک» پیچیده، ساختگی و دارای لحن سنگین است و با پیامی به پایان می‌رسد که ما را به «مواجهه واقعی با مشکل [مواد مخدر]، بدون شعارها و وعده‌های توخالی» ترغیب می‌کند. اما شخصیت‌های فیلم قطعاً از شعارهای توخالی پرهیز نمی‌کنند و به برخی از به یادماندنی‌ترین جملات سینمایی دست می‌زنند (“بنشین پنج دلاری‌ات را قبل از آنکه تغییر بدهم”، “می‌خواهم تو را به شدت بزنم، چون…”)، اما ممکن است کمی اغراق‌آمیز باشد اگر بگوییم که آنها با مشکل به شکل واقعی برخورد می‌کنند؛ و واقعاً جزییاتی مانند نمایشگر دیجیتال قرمز ما را به شک می‌اندازد؛ در عوض، موضوع اصلی – یعنی تصرف و تبدیل یک مجتمع آپارتمانی بزرگ به یک خانه بزرگ مواد مخدر – بر اساس واقعیت است (سخت‌ترین چیزهایی که باور کردنی نیستند گاهی اوقات حقیقت دارند؛ به مثال هواپیمای تجاری در حال پرواز معکوس در فیلم «پرواز» توجه کنید). فیلم‌نامه گاهی اوقات کلیشه‌ای و گاهی کاملاً بی‌معنی است، اما همیشه، همانطور که اشاره کردم، سرگرم‌کننده و قابل نقل قول است. به همین ترتیب، داستان هم به طور کامل توسعه نیافته است اما سطحی نیست و در کل، فیلم در جای درست خود قرار دارد. این فیلم زنده است، اما فقط برای افرادی که رنگ‌های روشن را دوست دارند نیست؛ «شهر نیو جک» اهمیت نگاه کردن فراتر از ظاهر را می‌داند. صحنه‌ای از تعامل متنی نشان می‌دهد که دشمنان در حال تماشای «صورت زخمی» هستند و به این نتیجه می‌رسند که تنها اشتباهی که تونی مونتانا مرتکب شد، «بی‌احتیاطی» بود. و با این حال، این ایراد بازکننده به طرز عجیبی بر روی رپرهایی مانند لیل وین و تایگا گم شده است (که هر دو خود را «نینوی جوان» نامیده‌اند؛ آیا آنها به یاد ندارند یا اهمیتی نمی‌دهند که نینو براون در یک مقطع به‌طور واقعی از یک دختر بچه به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند؟)، که آنها را دو برابر احمق‌تر از افرادی می‌کند که «صورت زخمی» را تماشا کرده و با این تصور که تونی مونتانا یک الگو است، از سینما خارج می‌شوند. به طور کلی، «شهر نیو جک» تلاشی نسبتاً ناهماهنگ است که لحظات ضعیف‌اش با سبک خالص خود پیش می‌روند، به یک حالت نوآر می‌رسد که آنچه گفته می‌شود و انجام می‌شود، در مقایسه با چگونگی گفتن و انجام آن در پس‌زمینه قرار می‌گیرد – و از این نظر، عملکرد درخشان وسلی اسنایپس (و آنچه باید برای کریس راک یک نقش شکوفا می‌شد) که با یک گروه بازیگری محکم و متنوع (از جاد نلسون تا بیل کابس که حتی در آن زمان نقش پیرمرد را بازی می‌کرد) و کارگردانی مطمئن ماریو ون پیبلز پشتیبانی می‌شود، چسبی است که فیلم را کنار هم نگه می‌دارد.