فیلم Rio Conchos 1964

ریو کونچوس، فیلمی وسترن به کارگردانی گوردون داگلاس و بر اساس رمانی از کلر هافاکر، توسط جوزف لندون به فیلمنامه تبدیل شده است. این فیلم با بازی ریچارد بون، استوارت ویتمن، جیم براون، تونی فرانسیوزا، وند وگنر و ادموند اوبراین همراه است. موسیقی این فیلم توسط جری گلداسمیت ساخته شده و تصویربرداری آن بر عهده جوزف مک‌دونالد بوده است. این فیلم به عنوان یک تولید...

ریو کونچوس، فیلمی وسترن به کارگردانی گوردون داگلاس و بر اساس رمانی از کلر هافاکر، توسط جوزف لندون به فیلمنامه تبدیل شده است. این فیلم با بازی ریچارد بون، استوارت ویتمن، جیم براون، تونی فرانسیوزا، وند وگنر و ادموند اوبراین همراه است. موسیقی این فیلم توسط جری گلداسمیت ساخته شده و تصویربرداری آن بر عهده جوزف مک‌دونالد بوده است. این فیلم به عنوان یک تولید سینمااسکوپ با رنگ دلوکس از ۲۰th Century Fox به نمایش درآمده و مکان اصلی تصویربرداری آن موآب، یوتا بوده است. داستان درباره چهار مرد است: یک افسر سابق کنفدراسیون که به دنبال انتقام از آپاچی‌هاست، یک کاپیتان ارتش که به خاطر حس مسئولیت خود تلاش می‌کند، یک سرباز بافالو که در تلاش برای اثبات خود است و یک مجرم مکزیکی که به دنبال فرصتی دوباره برای آزادی است. این چهار مرد در یک سفر به دنبال یافتن افرادی هستند که آپاچی‌ها را به تفنگ‌های تکراری مسلح کرده‌اند. خطر، بی‌اعتمادی و دشمنی تنها همدمان آنها هستند. اگرچه داستان فیلم ممکن است معمولی به نظر برسد و به فیلم «کامانچروس» (که هافاکر در آن هم نقش داشته) بدهکار باشد، اما این وسترن به خاطر بازی‌های عالی، کارگردانی با کیفیت و تصویربرداری فوق‌العاده جذاب است. ساختار داستان حول محور مردانی است که هر کدام با مسائل خاص خود دست و پنجه نرم می‌کنند و این باعث می‌شود که فیلم به شدت بر مبنای شخصیت‌ها متمرکز باشد. زمان سپری شده با این شخصیت‌ها، فیلم را به شدت جذاب می‌کند و هرگز خسته‌کننده نمی‌شود. دینامیک‌های شخصیت‌ها به گونه‌ای است که هرگز نمی‌دانیم در قسمت بعدی سفر چه انتظاری باید داشته باشیم. کارگردان داگلاس همچنین از اکشن غافل نشده و گروه نامتعارف ما را در مقابل دزدان مکزیکی و آپاچی‌ها قرار می‌دهد و در نهایت پایانی پرهیجان و غیرقابل پیش‌بینی ارائه می‌دهد. استوارت ویتمن و جیم براون به خوبی از عهده نقش‌های خود برمی‌آیند و وند وگنر به عنوان تنها زن داستان نیز عملکرد خوبی دارد. اما از نظر بازیگری، فیلم متعلق به بون و فرانسیوزا است. بون به راحتی یک دل شکسته و انتقام‌جو را به تصویر می‌کشد، در حالی که فرانسیوزا به عنوان شخصیت پرجنب و جوش گروه، تردید و فریبندگی را به خوبی نمایش می‌دهد. به جرأت می‌توان گفت که همه بازیگران تحت تأثیر تصویربرداری مک‌دونالد و استفاده داگلاس از مناظر قرار دارند. از همان لحظه اول، چشم‌اندازها به عنوان شخصیت اصلی فیلم شناخته می‌شوند. داگلاس با استفاده از نماهای طولانی، وسعت مناظر را به نمایش می‌گذارد و در مواقع مناسب به نزدیک شدن به شخصیت‌ها می‌پردازد تا احساس محبوس بودن ذهنی را منتقل کند. کارهای خارجی به خوبی نشان‌دهنده بودجه محدود فیلم است و در کل، این اثر بسیار بهتر از «کامانچروس» بزرگتر تولید شده است. موسیقی گلداسمیت نیز یکی از نکات مثبت فیلم است که از همان ابتدا حال و هوای داستان را به خوبی منتقل می‌کند. این فیلم یکی از بهترین وسترن‌های دهه ۶۰ است و نیاز مبرمی به بازسازی دارد. ۸/۱۰