فیلم Cléo de 5 à 7 1962

وقتی به سینماگران جالبی فکر می‌کنم که فیلم‌هایشان همیشه لذت‌بخش است، هر روز شکرگزار آمنس واردا هستم. من مجموعه «4 فیلم از» او را که در جعبه‌ای از کریتریون قرار دارد، به مدت طولانی در دست داشتم و هرگز نتوانستم آن را تماشا کنم، و واقعاً نمی‌دانم چرا. شاید فکر می‌کردم که فیلم‌هایش به اندازه کافی برایم هیجان‌انگیز نخواهند بود، نمی‌دانم. من واقعاً از سینمای...

وقتی به سینماگران جالبی فکر می‌کنم که فیلم‌هایشان همیشه لذت‌بخش است، هر روز شکرگزار آمنس واردا هستم. من مجموعه «4 فیلم از» او را که در جعبه‌ای از کریتریون قرار دارد، به مدت طولانی در دست داشتم و هرگز نتوانستم آن را تماشا کنم، و واقعاً نمی‌دانم چرا. شاید فکر می‌کردم که فیلم‌هایش به اندازه کافی برایم هیجان‌انگیز نخواهند بود، نمی‌دانم. من واقعاً از سینمای خارجی و به‌ویژه سینمای فرانسوی لذت می‌برم. شاید به این دلیل بود که او یک زن بود، نمی‌دانم. امیدوارم این‌طور نباشد، اما فقط به‌طور صریح می‌گویم. گاهی اوقات از شروع بررسی آثار کارگردانی که از من متفاوت است، دچار تردید می‌شوم: زن، غیرانگلیسی و غیرقفقازی. فکر می‌کنم برایم دشوار است که شروع کنم، زیرا می‌ترسم نتوانم به‌طور کامل با دنیای مرجع آن‌ها ارتباط برقرار کنم و بنابراین نتوانم تجربه فیلم را به اندازه‌ای که باید، قدردانی یا لذت ببرم. وقتی شروع می‌کنم و اولین فیلم آن‌ها را می‌بینم، همه چیز خوب است. اما تا آن نقطه، واقعاً چالش‌برانگیز است. کتابخانه دانشگاه من دو فیلم اخیر و پرفروش او، «دست‌چین‌کنندگان و من» و دنباله‌اش را در یک دی‌وی‌دی داشت و یکی از منتقدان موردعلاقه‌ام، راجر ایبرت، مقاله‌ای درباره فیلم اصلی نوشته بود. بنابراین آن مجموعه را شب به شب تماشا کردم و عاشق شخصیت او شدم و متوجه شدم که فیلم‌هایش برای من هیچ چالشی نخواهد بود. بنابراین به مجموعه قبلی‌ام که به نظر intimidating می‌رسید، مراجعه کردم و به‌صورت زمانی آن را تماشا کردم. این، دومین فیلم از مجموعه، فوق‌العاده بود و اساساً یک تمرین سینمایی در زمان واقعی از زنی است که منتظر نتایج یک بیوپسی است و به همین دلیل در حال فکر کردن به این است که آیا کیفیت زندگی‌اش به شدت مورد چالش قرار خواهد گرفت یا نه. در این فیلم، همان‌طور که در تمام فیلم‌های دیگرش تا به حال نیز یافته‌ام، یک زیبایی بصری فوق‌العاده، داستان‌گویی طبیعی و جذاب وجود دارد و واقعاً می‌توان فهمید که واردا هم مردم را دوست دارد و هم از زندگی خوشحال است و این در تمام کارهایش نمایان است. اگر شما هم در موقعیت مشابهی هستید و از بررسی آثار واردا تردید دارید، لطفاً به خودتان لطف کنید و دیگر درنگ نکنید. این زن فوق‌العاده و آثارش را در حالی قدردانی کنید که هنوز زنده است. شما هرگز مانند قبل نخواهید بود. نوشتن یک بررسی عینی درباره این فیلم واقعاً دشوار است. چرا؟ زیرا خواننده نامی (کورین مارشاند) شخصیتی دارد که کمتر چیزی برای دوست داشتن به ما ارائه می‌دهد. او یک هیپوکندریاک است که به فکر این است که ممکن است به سرطان مبتلا باشد. در تلاش برای گرفتن نظر دوم، به یک شخص عرفانی مراجعه می‌کند و سپس ما او را در طول بعدازظهرش دنبال می‌کنیم در حالی که منتظر نتایج آزمایش‌های پزشکی است. به نوعی، این فیلم به فرمت یک روزنامه ویدئویی نزدیک است و این بدان معناست که در اینجا چیزهای زیادی وجود دارد که چندان جالب نیست. مانند بسیاری از روال‌های روزمره ما، اتفاقات جالبی در حال وقوع نیست. او با معشوقش، خوزه (خوزه لوئیس د ویلا لونگا) که مردی غیرهمدل و خوب با رفتار اوست، ملاقات می‌کند و همچنین با یک سرباز «آنتوان» (آنتوان بورسلیه) که مجذوب اوست، اما او نیز با اعزام به الجزایر مستقل در آینده مواجه است. من از سبک عکاسی لذت بردم. این فیلم حس نزدیکی دارد. موسیقی میشل لگراند (که همچنین در حال نواختن پیانو است) نیز به این فیلم غنای بیشتری می‌بخشد، اما به‌طور کلی، این یک تلاش مشاهداتی جالب اما نسبتاً خشک از آمنس واردا است. اگر می‌توانید آن را روی یک صفحه بزرگ تماشا کنید، حتماً تلاش کنید - روی صفحه کوچک‌تر ممکن است کمی سخت باشد که توجه را حفظ کند.