فیلم Mrs. Miniver 1942

این فیلم پر از بازیگران و بازیگران فوق‌العاده بااستعداد است و نمی‌دانم از کجا شروع کنم. ما در اینجا با ترکیب فوق‌العاده‌ای از گرر گارسن، والتر پیدجئون، ترزا رایت، دیم می ویتی و هنری تراورس روبه‌رو هستیم، که تنها چند نفر از آن‌ها را نام بردم. همه آن‌ها کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. گرر گارسن مانند همیشه زیباست و هنری تراورس بازیگر با شخصیتی دوست‌داشتنی است....

این فیلم پر از بازیگران و بازیگران فوق‌العاده بااستعداد است و نمی‌دانم از کجا شروع کنم. ما در اینجا با ترکیب فوق‌العاده‌ای از گرر گارسن، والتر پیدجئون، ترزا رایت، دیم می ویتی و هنری تراورس روبه‌رو هستیم، که تنها چند نفر از آن‌ها را نام بردم. همه آن‌ها کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. گرر گارسن مانند همیشه زیباست و هنری تراورس بازیگر با شخصیتی دوست‌داشتنی است. این درام احساسی جنگ جهانی دوم داستان ساده و صادقانه‌اش را به‌طرز شگفت‌انگیزی روایت می‌کند و به‌طور قطع یک کلاسیک است. به‌عنوان نکته‌ای جانبی، این فیلم، به همراه فیلم "محصول تصادفی" که در همان سال ساخته شد، باعث شد تا گارسن به سرعت در هالیوود در صدر قرار گیرد. توصیف این فیلم آسان نیست. برای نسل کنونی، این فیلم شاید معنای زیادی نداشته باشد، اما تصور کنید کسانی که این فیلم را دیدند، شاهد وقایعی بودند که خودشان از سر گذرانده‌اند. تنها در این صورت است که قدرت فیلم را به‌درستی درک می‌کنید. برای من که در اواسط دهه سی زندگی‌ام هستم، این فیلم قطعاً بازتابی از بازیگری شایسته و صادقانه است که ممکن است در فیلم‌های هم‌عصر خود مشاهده کنید. این قطعاً دلیل امتیازی است که به آن داده‌ام. این فیلم قطعاً می‌توانست کوتاه‌تر باشد، اما در آن صورت باید از برخی صحنه‌های مهم توسعه شخصیت صرف‌نظر می‌کردید. آیا دوباره این فیلم را تماشا می‌کنم؟ فکر نمی‌کنم. آیا دوستانم را به تماشای آن ترغیب می‌کنم؟ احتمالاً نه. خانواده "مینور" یک خانواده مرفه هستند که در یک زندگی طبقه متوسط در انگلستان روستایی زندگی می‌کنند. "کلم" (والتر پیدجئون) و همسرش (گرر گارسن) باید با ورود جنگ کنار بیایند، زمانی که پسرشان "وین" (ریچارد نی) به خدمت می‌رود و به آن‌ها گفته می‌شود که دیگر نمی‌توانند چراغ فرود را روشن بگذارند - برای کمک به هدایت هواپیماها در فرود در یک پایگاه نیروی هوایی نزدیک. آنچه اکنون پیش می‌آید به آرامی، اما به شدت تأثیر حملات مداوم لوفت‌وافه و ترس‌های همراه آن بر مردم عادی سراسر کشور را نشان می‌دهد. این آغاز جنگ است، بنابراین اعتماد به نفس هنوز بالا است - واقعیتی که به خوبی توسط رفتار محکم "لیدی بلدان" (دیم می ویتی) که اصرار دارد نمایش گل محلی (که او معمولاً برنده می‌شود) به‌طور عادی برگزار شود، نشان داده می‌شود. با چند مهمان ناخواسته و اراده‌ای برای کمک به تخلیه دانکرک، این فیلم نگاهی جذاب - اگرچه کمی خوش‌بینانه - به بقا در میان طبقه‌ای از مردم است که برای این تغییر عمیق در شرایطشان آمادگی ندارند. گل‌کار "بالارد" (هنری تراورس) نیز به‌عنوان یک رابط غیرمنتظره برای پیام سیاسی عمل می‌کند، زیرا رابطه‌اش با صاحب‌خانه به‌طور دوستانه مرگ نهایی اشرافیت را نوید می‌دهد. گارسن در اینجا کاملاً قانع‌کننده است، و همچنین دیم می، و با ارائه پایه‌ای محکم از پیدجئون، داستانی دل‌نشین به تصویر کشیده می‌شود که شاید کمی احساسی باشد، اما هنوز هم ارزش تماشا دارد.