فیلم December Boys 2007

**نقد فیلم "پسران دسامبر" (2007)** من به فیلم "پسران دسامبر" به دو دلیل علاقه‌مند شدم: اول اینکه من به فیلم‌های رشد و بلوغ غیر جنسی علاقه دارم و دوم اینکه داستان در سواحل جنوبی استرالیا می‌گذرد (در واقع فیلم در جزیره کانگورو، بخشی از استرالیای جنوبی، فیلمبرداری شده است). در مورد دانیل رادکلیف، ستاره فیلم‌های محبوب هری پاتر، تا به حال او را در هیچ فیلمی...

**نقد فیلم "پسران دسامبر" (2007)** من به فیلم "پسران دسامبر" به دو دلیل علاقه‌مند شدم: اول اینکه من به فیلم‌های رشد و بلوغ غیر جنسی علاقه دارم و دوم اینکه داستان در سواحل جنوبی استرالیا می‌گذرد (در واقع فیلم در جزیره کانگورو، بخشی از استرالیای جنوبی، فیلمبرداری شده است). در مورد دانیل رادکلیف، ستاره فیلم‌های محبوب هری پاتر، تا به حال او را در هیچ فیلمی ندیده‌ام و علاقه‌ای به او یا هری پاتر ندارم. داستان در مورد چهار پسر از یک یتیم‌خانه کاتولیک در مناطق دورافتاده استرالیا است که برای جشن گرفتن تولدهای دسامبر خود به تعطیلات کریسمس در سواحل می‌روند. آنها متوجه می‌شوند که یک زوج جوان بدون فرزند به دنبال پذیرش یکی از آنها هستند که باعث ایجاد کمی رقابت می‌شود، هرچند که بزرگ‌ترین آنها (رادکلیف) چندان اهمیتی نمی‌دهد و بیشتر وقتش را به یادگیری درباره دختران و عشق می‌گذرانید. زمان آنها در سواحل به یک تجربه کلیدی تبدیل می‌شود و در نهایت معنای خانواده را کشف می‌کنند. اگر استرالیایی نیستید، توصیه می‌کنم از زیرنویس انگلیسی استفاده کنید تا بتوانید به خوبی لهجه تقریباً غیرقابل فهم استرالیایی را درک کنید. در غیر این صورت، تنها حدود نیمی از دیالوگ‌ها را متوجه خواهید شد و داستان برای شما گم خواهد شد. این یک حقیقت است. پس از دیدن فیلم چندین بار، فقط دو پسر را به یاد می‌آورم: مپس و میستی. بقیه مانند ارواح بودند. داستان جالب است، اما نحوه روایت آن چندان جذاب نیست (هرچند اپیلاگ کمی احساسی است). فیلم تلاش زیادی می‌کند تا "جادویی" به نظر برسد. صحنه‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند و شخصیت‌ها به وضوح تعریف نشده‌اند و دیالوگ یا توضیح کمی دارند. این قطعاً فیلمی است که باید بین خطوط را بخوانید تا قدردانی کنید، که ممکن است آن را برای تماشای مکرر مناسب کند. از جنبه مثبت، مکان‌های جزیره کانگورو فوق‌العاده هستند، به ویژه نماهای بلندی از سنگ‌های شگفت‌انگیز در پارک ملی فلیندرز چیس. فیلم واقعاً زمانی زنده می‌شود که ترزا پالمر در صحنه است؛ او در نقش لوسی، زن فریبنده، بازی می‌کند. پوستر فیلم (یا جلد دی‌وی‌دی) گمراه‌کننده است، زیرا ترزا به نظر می‌رسد حدود 12-13 ساله باشد. در واقع او در زمان فیلمبرداری 20 سال داشت و نقش دختری حدوداً 16 ساله با پاهای منحنی را بازی می‌کند. صحنه‌های لوسی با مپس بهترین لحظات فیلم هستند (و اصلاً "دستپاچه" نیستند، همان‌طور که یک منتقد دیگر گفته بود). لوسی از قدرت‌های فریبنده زنانه‌اش آگاه است و به طرز ماهرانه‌ای از آنها برای مسحور کردن مپس استفاده می‌کند. دیگر نکات برجسته شامل یک غار مخفی در بالای صخره‌ها، یک اسب سیاه وحشی که به نظر می‌رسد ماهی‌گیری می‌کند، شخصیتی شبیه به اویل کنیوال که ممکن است به اندازه‌ای که ادعا می‌کند "بی‌باک" نباشد، یک ماهی غول‌پیکر به نام هنری و یک پیرمرد بداخلاق که به آن علاقه‌مند است، می‌شود. دی‌وی‌دی شامل 10 دقیقه صحنه‌های حذف‌شده است که هرگز نباید حذف می‌شدند. حتماً آنها را ببینید زیرا به توضیح بهتر داستان کمک می‌کنند. در کتاب داستان در دهه 30 میلادی تنظیم شده بود، اما فیلم‌سازان تصمیم به تغییر آن به اواخر دهه 60 میلادی گرفتند. برخی این تغییر را گیج‌کننده دانستند، اما من این‌گونه احساس نکردم. دیگران شکایت کردند که کودکان به عنوان بزرگ‌ترها در پایان، خیلی بزرگ‌تر از آنچه که باید در نظر گرفته شوند، به نظر می‌رسند، اما اپیلاگ به وضوح در آینده نزدیک، مانند دهه 2010 یا 2020 می‌گذرد، که آنها را در دهه 50 یا 60 سالگی قرار می‌دهد. **نتیجه‌گیری:** اگرچه داستان از نظر جذابیت و حرکت چندان قوی نیست، نکات برجسته‌ای که ذکر شد باعث می‌شود به "پسران دسامبر" نمره قابل قبولی بدهم، به ویژه مناظر سنگ‌ها/سواحل و لوسی. اگر از ترزا پالمر در این فیلم خوشتان آمد، حتماً او را در "داستان‌های شبانه" (2008)، "بازداشت" (2008) و "کینه 2" (2006) نیز تماشا کنید. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 45 دقیقه است. **امتیاز: B**