فیلم The Lords of Salem 2012

«لردهای سالم» آخرین فیلم راب زامبی، موزیسین صنعتی که به کارگردانی روی آورده است، می‌باشد و به نظر من فیلم خوبی است، هرچند که نظرات درباره آن متفاوت است. شری مون زامبی (همسر راب که در تمام فیلم‌های او نقش‌های پررنگی دارد، هرچند این اولین بار است که به عنوان بازیگر اصلی ظاهر می‌شود) در نقش هایدی، یک معتاد بهبود یافته و دی‌جی محلی در سالم،...

«لردهای سالم» آخرین فیلم راب زامبی، موزیسین صنعتی که به کارگردانی روی آورده است، می‌باشد و به نظر من فیلم خوبی است، هرچند که نظرات درباره آن متفاوت است. شری مون زامبی (همسر راب که در تمام فیلم‌های او نقش‌های پررنگی دارد، هرچند این اولین بار است که به عنوان بازیگر اصلی ظاهر می‌شود) در نقش هایدی، یک معتاد بهبود یافته و دی‌جی محلی در سالم، ماساچوست، بازی می‌کند؛ جایی که محاکمات معروف جادوگری در سال 1692 رخ داده است. او یک صفحه وینیل در یک جعبه چوبی از گروهی به ظاهر به نام «لردها» دریافت می‌کند، که بعداً به ایستگاه خبر می‌دهند که در شهر یک کنسرت یک‌شبانه برگزار می‌کنند. اما وقتی هایدی در خانه آن صفحه را پخش می‌کند، دچار میگرن و توهماتی از یک جمع جادوگری در قرن هفدهم می‌شود که در حال انجام نوعی مراسم زایمان هستند و به نظر می‌رسد سعی دارند شیطان را به زندگی انسانی برگردانند. همکاران مرد دی‌جی او تنها این آهنگ را به عنوان یک ملودی عجیب و غریب تجربه می‌کنند و آن را در برنامه راک خود پخش می‌کنند، جایی که به نوعی تأثیر جادوگری بر روی بسیاری از زنان شنونده دارد. از آنجا به بعد، وضعیت روانی هایدی شروع به وخامت می‌کند و میگرن‌ها و توهمات او افزایش می‌یابد، که نه تنها با بازگشت او به مواد مخدر بلکه با رفتار عجیب صاحبخانه‌اش و دو دوستش که به طرز عجیبی به سرنوشت او علاقه‌مند هستند، تشدید می‌شود. سرنوشت او این است که به کنسرت «لردها» برود، اما در واقع این کنسرت به نوعی «کنسرت او» است. و آن اتاق ظاهراً خالی در انتهای راهرو چه می‌شود؟ دیگر نمی‌خواهم بیشتر توضیح دهم، زیرا این کار به معنای فاش کردن بیش از حد داستان است، اما به طور کلی توضیح آن بی‌فایده است. شما باید آن را ببینید. «لردهای سالم» در بیشتر زمان خود، آرام‌ترین فیلم راب زامبی است. این فیلم ممکن است در بیشتر دقایق به آرامی پیش برود، اما به لطف بهترین بازی‌های خانم زامبی تا به امروز و برخی از بازی‌های حمایتی عالی، به ویژه از دی والاس، جودی گیسون و بروس دیویسون، این لحظات آرام عمدتاً صرف شناخت و دوست داشتن قهرمانان ما می‌شود (یا البته، به تدریج بیشتر ناراحت شدن از ضدقهرمانان). با این حال، بخش‌هایی که «لردهای سالم» خود را رها می‌کند - از جمله پایانی که به طور کامل از لبه‌های واقعیت ملموس به دریاهای جنون مطلق می‌پرد - نظرات را تقسیم می‌کند. به جای یک فیلم خونین و خشن، آنچه ما اینجا داریم یک اثر هنری ترسناک با فضای قدیمی است که شبیه به هر یک از آثار هالوسیناتوری داریو آرجنتو می‌باشد. تصاویر به طرز فوق‌العاده‌ای چشم‌نواز و جسورانه هستند و واقعاً همان چیزی است که از آقای زامبی انتظار می‌رود، اگر با کارهای قبلی او آشنا باشید (خانه هزار جسد، طرد شده‌های شیطان - که هیچ کدام را چندان خوب نمی‌دانستم، هرچند ممکن است به زودی طرد شده‌ها را دوباره ببینم - بازسازی سال 2007 از هالووین و دنباله‌اش در 2009 - که هر دو را واقعاً دوست داشتم)، اما به خاطر آن محدودیت‌های قدیمی، همین تصاویر نیز بسته به اینکه آیا شما قادر به پذیرش آن سبک‌های ترسناک هنری هستید یا نه، در مرز بین جسورانه و مضحک قرار می‌گیرند و ممکن است شما را از فیلم بیرون بکشند. بودجه پایین (من ارقامی بین 1.5 میلیون و 2.5 میلیون دلار شنیده‌ام) تا زمانی که برخی از جلوه‌های ویژه جاه‌طلبانه به نمایش درآیند، مشکلی نیست، اما اگر در آن لحظه «احساسش» نکنید، دیگر هیچ‌گاه نخواهید کرد. شخصاً من فیلمی را دوست دارم که برخی صحنه‌ها را به وضوح با یک روایت واقع‌گرایانه توضیح نمی‌دهد، من دوست دارم فیلمی - به ویژه یک ترسناک - گاهی اوقات حال و هوای قدیمی به خود بگیرد، به شرطی که به خوبی انجام شود (که این فیلم این‌گونه است)، و من به جادوگری و شیطنت نیز علاقه‌مندم. «لردهای سالم» در بسیاری از جهات من را به یاد «خانه شیطان» تی وِست می‌اندازد، اما با کمی... خوب، با کمی زامبی بودن، فکر می‌کنم! توصیه می‌شود، هرچند بسیاری آن را به شدت بد خواهند دانست.