فیلم The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes 2023

نمی‌توانم از فکر کردن به این موضوع خودداری کنم که آیا فرانسیس لارنس فقط از دستcasting director خواسته بود که آن "تام" را بیاورد... "می‌دانی..." کارگردان انتخاب بازیگر متوجه نشده بود که او به آن "تام" از "هری پاتر" اشاره می‌کند و به جای او، تام بلیت را انتخاب کرده است. شباهت عجیبی بین موهای بلوند و حالت‌های چهره‌ی نسبتاً یکنواخت آنها وجود دارد. واقعاً،...

نمی‌توانم از فکر کردن به این موضوع خودداری کنم که آیا فرانسیس لارنس فقط از دستcasting director خواسته بود که آن "تام" را بیاورد... "می‌دانی..." کارگردان انتخاب بازیگر متوجه نشده بود که او به آن "تام" از "هری پاتر" اشاره می‌کند و به جای او، تام بلیت را انتخاب کرده است. شباهت عجیبی بین موهای بلوند و حالت‌های چهره‌ی نسبتاً یکنواخت آنها وجود دارد. واقعاً، با وجود یک صحنه‌ی دوش امیدوارکننده (اگرچه ناامیدکننده) در ابتدای فیلم، بلیت ("کوریو") واقعاً چیزی است که این فیلم ماجراجویی اکشنی را که در غیر این صورت خوب بود، پایین می‌آورد. از سوی دیگر، ریچل زگلر در نقش "لوسی گری" پر از اشتیاق است که برای مبارزه در ناحیه 12 در "بازی‌های گرسنگی" انتخاب شده است. در همین حال، "دین های‌باتم" (پیتر دینکلیج که کم‌تر استفاده می‌شود) راهی برای افزایش رتبه‌های تلویزیونی که در حال کاهش است، پیدا کرده است. او تصمیم گرفته یکی از بهترین دانشجویانش را به عنوان مربی برای هر یک از اسیران تعیین کند. بله - "کوریو" با "لوسی گری" قرار می‌گیرد. کمی خرابکاری ماهیت بازی را تغییر می‌دهد و به تدریج قهرمان ما شروع به تعجب می‌کند که آیا در سمت درستی است - به‌ویژه زمانی که کمی بیش از حد عاطفی با پروتژه‌اش درگیر می‌شود و خشم مربی سابق خود را جلب می‌کند. خوشبختانه، کل این سناریو تحت نظر "ولومینیا گال" (ویولا دیویس) با ظاهری تهدیدآمیز و آرایش صنعتی قرار دارد که به وضوح از آن لذت می‌برد. بیست دقیقه‌ی پایانی کمی بیش از حد به ساخت دنباله‌ای شبیه می‌شود، اما این فیلم پر از اکشن و کشمکش، و مقدار زیادی پشت‌پازدن و فقط کمی موعظه است. زگلر چند بالاد مردمی را با اعتماد به نفس اجرا می‌کند و به طور کلی کارش را به اندازه‌ای زنده و جذاب انجام می‌دهد که از آنچه انتظار داشتم، بسیار بهتر است. با این حال، این فیلم نیاز به سینما دارد - جلوه‌های بزرگ و عکاسی به بهترین شکل در آنجا کار می‌کنند. در تلویزیون احتمالاً فقط کمی تکراری به نظر می‌رسد. این یکی از بهترین قسمت‌ها در مجموعه‌ی بازی‌های گرسنگی است. این قطعاً تاریک‌ترین و سیاسی‌ترین ورودی به این حماسه است. عمل سوم می‌توانست بیشتر پرورش یابد، اما این موضوع از داستانی که فیلم روایت می‌کند، کاسته نمی‌شود. عمل سوم جذاب‌ترین بخش‌ها را در جنبه‌های ریشه‌های شرور کوریولانوس اسنوی به نمایش می‌گذارد. اگر شما طرفدار درام‌های سیاسی، مطالعه شخصیت یا فقط طرفدار بزرگ مجموعه‌ی بازی‌های گرسنگی هستید، این فیلم برای شماست. انتخاب بازیگران عالی، موسیقی فوق‌العاده و اجراهای شیطانی لذیذ. با داستان ریشه‌دار و دل‌خراش که سقوط رئیس‌جمهور اسنوی را به تصویر می‌کشد، **بازی‌های گرسنگی: بالاد پرندگان آوازخوان و مارها** اثر هنری ایده‌آل مجموعه‌ای از داستان‌های ترسناک ریشه‌دار است. اقتباس رمان به فیلم به قدری خوب انجام شده که واقعاً شگفت‌انگیز است. عکاسی با کیفیت بسیار بالایی وجود دارد. ریچل زگلر تجسم لوسی گری است، در حالی که تام بلیت یک بازیگر اصلی است. چه تجربه شگفت‌انگیزی بود! کل سالن در لبه‌ی صندلی‌های خود نشسته بود، کاملاً ساکت و فقط از فیلم لذت می‌برد. همه چیز در فیلم بی‌نقص بود، از جمله روایت، بازیگری، موسیقی و اشاره‌ها. اولاً، احساس می‌کنم لازم است که از دخترم، ریچل زگلر، قدردانی کنم. اجرای او در نقش لوسی گری این احساس را ایجاد کرد که او واقعاً از روی صفحه جدا شده است. ریچل کار فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن لوسی گری که نماد کمال بود، انجام داد و فکر می‌کنم هیچ کس دیگری نمی‌توانست به همین سطح از موفقیت دست یابد. آواز خواندن ریچل نیز به طرز قابل توجهی از بازیگری‌اش بهتر است. همه می‌دانند که ریچل خواننده‌ فوق‌العاده‌ای است، اما نحوه‌ی آوازخوانی او در این فیلم باعث می‌شود احساس کنم هرگز صدایش را نشنیده‌ام. او یک قدرت نمایشی است و من بسیار خوشحالم که او را در این تولید می‌بینم. اینکه او همه چیز را زنده در صحنه اجرا کرده است، یکی دیگر از دلایلی است که من به او افتخار می‌کنم. از نظر من، این بدون شک بهترین اجرای او تاکنون است. پس از آن، باید به اجرای فوق‌العاده تام بلیت به عنوان اسنوی اشاره کنم. او کار فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن چیزی که دונالد ساترلند با این نقش انجام داده و دادن تفسیر خودش به این شخصیت انجام داد. تام توانسته بود هر دو جنبه‌ی جذاب و دیوانه‌وار شخصیت اسنوی را به تصویر بکشد. من بازیگری او را به‌ویژه در عمل سوم فیلم بسیار قابل توجه یافتم، به‌ویژه در لحظه‌ای که او در جنگل با لوسی گری دیده می‌شود. نحوه‌ی توانایی تام در به تصویر کشیدن تمام مونولوگ‌های درونی اسنوی که در رمان به ما نشان داده شده، در حالت‌های چهره‌اش شگفت‌انگیز بود. او در این نقش کار فوق‌العاده‌ای انجام داد. در مورد این فیلم، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانم به آنها اشاره کنم. هر یک از دیگر بازیگران عملکردهای فوق‌العاده‌ای داشتند و همه عالی بودند. علاوه بر این، موسیقی واقعاً فوق‌العاده است. نمی‌توانم به درستی توضیح دهم که چرا احساس می‌کنم باید موسیقی این فیلم در رگ‌هایم جاری شود. موسیقی متن به قدری قوی بود که حتی در ابتدای فیلم، وقتی که واقعاً چیزی در حال وقوع نبود، اشک‌هایم را به چشمم آورد!!! علاوه بر این، می‌خواهم به طراحی لباس‌های فوق‌العاده‌ای که برای این فیلم انجام شده، اشاره کنم. این فیلم ما را به دنیای پانم برگرداند و به نظر می‌رسید که هرگز آنجا را ترک نکرده‌ایم! چیزها و افراد زیادی وجود داشتند که با هم همکاری کردند تا این اتفاق بیفتد. فیلم واقعاً خیره‌کننده بود، به لطف اجراهای شگفت‌انگیز، لوکیشن‌ها، لباس‌ها و موسیقی که اولیویا رودریگو به آن اضافه کرده است. از زمان فیلم نوستالژیک اول در این مجموعه که در سال 2012 اکران شد و جنیفر لارنس در نقش کاتنیس اوردین، قهرمان افسانه‌ای، بازی کرد، این به سرعت به محبوب‌ترین قسمت در این مجموعه تبدیل شده است. به‌طور کلی، این یک موفقیت بزرگ برای تماشاگران و علاقه‌مندان به سینماست؛ نباید این فیلم را هنگامی که بر روی پرده بزرگ نمایش داده می‌شود، از دست بدهید. این فیلم خیلی طولانی بود و خیلی هم آوازخوانی داشت، که بخشی از آن واقعاً خجالت‌آور بود. رابطه بین اسنوی و لوسی اصلاً قابل باور نبود و فکر می‌کنم اسنوی از ابتدا یک روانی کامل بود، پس شاید آن بخش عمدی بود. به هر حال، همه چیز نسبتاً کسل‌کننده بود و "بازی‌های گرسنگی" واقعی در اینجا واقعاً بی‌مزه و بی‌الهام بود. من توصیه نمی‌کنم که این زحمات را بر روی صورتتان بگذارید. من واقعاً از این فیلم لذت می‌بردم... تا اینکه در نیمه دوم به شدت سقوط کرد. 'بازی‌های گرسنگی: بالاد پرندگان آوازخوان و مارها' به طرز فوق‌العاده‌ای شروع می‌شود، با سرعتی دلپذیر که شامل خود بازی‌های گرسنگی است. اما از پایان این رویداد واقعاً به یک افت ناگهانی می‌رسد. فیلم پس از یک اوج بزرگ از اکشن با بازی‌ها، به سرعت به یک ریتم بسیار کند و شبیه عمل اول کاهش می‌یابد که واقعاً احساس می‌شود که به زور به آن اضافه شده است. من در طول فیلم از بازیگران لذت بردم، عمدتاً. تام بلیت فوق‌العاده است، اولین بار است که او را به‌طور درست در یک فیلم می‌بینم و بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم؛ هرچند حتی بازی او نیز با مسأله‌ی ذکر شده آسیب می‌بیند، که برای او از زمانی است که او به "اسلیم شیدی واقعی" تبدیل می‌شود (ظاهر اولیه‌اش بسیار بهتر است). هنوز هم، مشتاقم که او را بیشتر در آثار بعدی ببینم. ریچل زگلر عمدتاً خوب است، هرچند در برخی قسمت‌ها کمی بیش از حد در صحنه‌پردازی درگیر می‌شود؛ به‌ویژه هنگام آوازخوانی. ویولا دیویس عالی است، در حالی که پیتر دینکلیج کم‌تر استفاده شده اما همچنان مثبت است. جیسون اشناتزمن و جاش آندرس ریورا نیز به‌عنوان پشتیبان‌های قابل قبولی عمل می‌کنند. فقط در مورد عمل نهایی متأسفم. این لزوماً بد نیست، اما کاهش اینچنینی در سرعت پس از چنین هیجان طولانی، یک دستورالعمل برای فاجعه است. به حدی که کل بخش به سختی کش می‌آید، یا شاید این برای من فقط اینگونه بود؟ فیلم عالی بود. بازی‌های گرسنگی هرگز ناامید نمی‌کنند. به‌طور کلی خوب است اما بی‌فایده است، به خوبی ساخته شده است اما به اندازه‌ی هیچ‌یک از دیگر فیلم‌های بازی‌های گرسنگی خوب نیست. اساساً یک تلاش برای کسب درآمد پنهان در یک فیلم خوب است. با این حال، برخی از اجراهای خوب وجود دارد، 3.5 از 5.