فیلم Julia 1977

دوست‌های صمیمی "جولیا" و "لیلیان" از دوران کودکی با هم هستند. با گذشت زمان، آنها ارتباط خود را حفظ کرده و محبتشان پابرجا مانده است. "جولیا" (با بازی ونسا ردگریو) در دهه 1930 در آلمان به سر می‌برد و مصمم است تا هر چه در توان دارد برای جلوگیری از صعود نازی‌ها انجام دهد یا حداقل به کسانی که در معرض خطر هستند کمک کند....

دوست‌های صمیمی "جولیا" و "لیلیان" از دوران کودکی با هم هستند. با گذشت زمان، آنها ارتباط خود را حفظ کرده و محبتشان پابرجا مانده است. "جولیا" (با بازی ونسا ردگریو) در دهه 1930 در آلمان به سر می‌برد و مصمم است تا هر چه در توان دارد برای جلوگیری از صعود نازی‌ها انجام دهد یا حداقل به کسانی که در معرض خطر هستند کمک کند. به این منظور، او با دوست نمایشنامه‌نویسش "لیلیان هلمن" (که فیلمنامه را بر اساس کتاب خود نوشته و در اینجا با بازی جین فوندا به تصویر کشیده شده است) تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد که به او در انتقال مبلغ قابل توجهی پول به کشور کمک کند تا بتواند فعالیت‌های روزافزون خطرناک خود را تأمین مالی کند. این داستان سفر قطاری را دنبال می‌کند که در آن تقریباً همه، به‌ویژه خانم فوندا، در آستانه هیجان هستند. با بررسی گذرنامه‌ها و گمرک، ما می‌دانیم پول کجاست، اما آیا او می‌تواند از این مراحل عبور کند؟ این بخش از فیلم بیشترین تنش را ارائه می‌دهد و واقعاً جذاب است. پس از آن، فیلم کمی به ملودرام می‌افتد و شدت داستان تا حدی کاهش می‌یابد. با این حال، تلاش قانع‌کننده‌ای از جین فوندا و بازی جذاب همسایه و دوستش "همت" (با بازی جیسون راباردز) را شاهد هستیم. ردگریو واقعاً به‌طور محدود در فیلم ظاهر می‌شود، اما صحنه‌های او به ما یادآوری می‌کند که رژیم چقدر بی‌رحم و خشن بود و اینکه ایمنی برای هر مخالفی به شدت در معرض خطر بود. موسیقی نوشته شده توسط ژرژ دلرو، داستان را به خوبی همراهی می‌کند و در برخی مواقع از درجه‌ای قوی از اصالت برخوردار است. فیلم از نظر بصری زیباست و توجه زیادی به جزئیات طراحی تولید شده است. اگرچه در پایان کمی از شدت خود می‌کاهد، اما قطعاً حقیقتی است که تماشای آن ارزش دارد. کارگردان بزرگ، فرد زینمن، در پایان کارش نشان داد که هنوز هم می‌تواند با بهترین‌ها رقابت کند. جین فوندا در نقش نویسنده لیلیان هلمن بازی می‌کند. هلمن در زندگی آرامی با معشوقش، دشیل همت (جیسون راباردز)، به سر می‌برد و در تلاش برای نوشتن یک نمایشنامه است. این دو به خوبی با هم هماهنگ هستند - سخت‌نوشی و سخت‌سیگاری؛ همت معلم و حامی هلمن است. از طریق یادآوری‌های هلمن، ما به جنبه‌ای متفاوت از او می‌نگریم. هلمن زمانی با جولیا (ونسا ردگریو) که دختری پرشور و تنها بود، دوست بود. این دو در طول سال‌ها از نظر فیزیکی از هم دور شده‌اند، اما هنوز از طریق نامه‌ها نزدیک هستند. سرانجام، لیلیان سعی می‌کند با جولیا تماس بگیرد. جولیا لیلیان را به درگیر شدن در ماجراهای ضد نازی پیش از جنگ جهانی دوم هدایت می‌کند که مرزهای دوستی آنها را آزمایش می‌کند. جالب‌ترین جنبه فیلم، بازی فوندا در نقش لیلیان هلمن است. او در مقابل همت بسیار جسور و با اعتماد به نفس به نظر می‌رسد، اما در کنار جولیا به زنی تقریباً کودکانه و لکنت‌دار تبدیل می‌شود و وقتی درگیر برنامه جولیا برای قاچاق پول به برلین به منظور کمک به یهودیان می‌شود، این حالت بیشتر نمایان می‌شود. فوندا به لحاظ فیزیکی انتخاب مناسبی به نظر نمی‌رسد، اما به خوبی از عهده این نقش برمی‌آید. ردگریو به‌درستی جایزه اسکار را برای بازی‌اش دریافت کرد، به‌ویژه زمانی که شخصیتش زیاد در صفحه نیست یا در تخت دراز کشیده و قادر به صحبت نیست. راباردز نیز خوب بازی می‌کند و ماکسیمیلیان شل در نقشی کوچک به عنوان یکی از همدستان جولیا نیز عملکرد خوبی دارد. بازیگران مکمل نیز شامل چهره‌های آشنایی چون هال هولبروک و جان گلاور هستند، که همچنین در "انی هال" برنده جایزه اسکار بهترین فیلم آن سال حضور داشتند، و مریل استریپ. فیلمنامه آلوین سارجنت در زمان‌ها جابجا می‌شود و زینمن تماشاگر را در مرکز داستان نگه می‌دارد. هر شات او زیباست و فیلم از نظر بصری بسیار پرهزینه به نظر می‌رسد، اما در عین حال حس زشتی به تصویر کشیده شده که نشان‌دهنده این است که زندگی هلمن همواره گل و بلبل نبوده است. "جولیا" فیلمی است که توضیح آن در یک یا دو جمله دشوار است. این فیلم به دوستی، فقدان، اندوه، جنگ و سیگار کشیدن عمیق می‌پردازد. این یکی از فیلم‌های underrated دهه 1970 است و انتخاب من برای دومین فیلم برتر 1977 بلافاصله پس از "جنگ ستارگان" است.