فیلم The Boss of It All 2006

رئیس همه چیز: تجزیه و تحلیل کمدی لارس فون تریر از کنترل کی فکر می‌کرد لارس فون تریر می‌تواند ما را بخنداند؟ در فیلم "رئیس همه چیز"، او نه تنها فرهنگ شرکتی را مورد تمسخر قرار می‌دهد، بلکه با دقت کمدی، خود را از قید و بندهای هنری آزاد می‌کند. فیلم با خود فون تریر آغاز می‌شود که در آیینه‌ای منعکس شده و بر روی یک دالی...

رئیس همه چیز: تجزیه و تحلیل کمدی لارس فون تریر از کنترل کی فکر می‌کرد لارس فون تریر می‌تواند ما را بخنداند؟ در فیلم "رئیس همه چیز"، او نه تنها فرهنگ شرکتی را مورد تمسخر قرار می‌دهد، بلکه با دقت کمدی، خود را از قید و بندهای هنری آزاد می‌کند. فیلم با خود فون تریر آغاز می‌شود که در آیینه‌ای منعکس شده و بر روی یک دالی دوربین نشسته است - یک Deus ex machina واقعی که در حال بازی کردن نقش خدا است و در عین حال به خود مفهوم همه‌چیز بودن کارگردان نیز می‌خندد. او با خوشحالی در حال بازی در نقش خدا است و بلافاصله خود را زیر سوال می‌برد. با استفاده از اتوماویژن، برنامه‌ای کامپیوتری که به‌طور تصادفی زوایای دوربین را تعیین می‌کند، فون تریر عملاً کنترل کارگردانی را واگذار می‌کند. این یک آینه فوق‌العاده از روایت فیلم است: "راون" یک بازیگر استخدام می‌کند تا رئیس خیالی باشد و بدین ترتیب از مسئولیت شخصی فرار کند. کارگردان به یک بازیگر دیگر در نمایش absurdisم خود تبدیل می‌شود. "کریستوفر"، رئیس استخدام شده، این مفهوم را به‌خوبی تجسم می‌کند. او می‌گوید: "من باید با شخصیت‌ام مشورت کنم" - جمله‌ای که هم بازیگری شرکتی و هم قانون ششم دگما 95 را مورد تمسخر قرار می‌دهد، قانونی که می‌گوید عمل باید تنها به وسیله احساسات شخصیت تحریک شود. این یک تمسخر لذت‌بخش از محدودیت‌های هنری است که فون تریر از آن‌ها حمایت می‌کند. در نهایت، پیام فون تریر به طرز شگفت‌انگیزی ساده است: زندگی - و هنر - را این‌قدر جدی نگیرید. بعد از همه، این فقط زندگی است. این حتی ممکن است بازتابی از "شیش بزرگسال" باشد که عروسک خرس محبوب را از صخره به پایین پرتاب می‌کند. یک کمدی که همچنین یک شوخی عمیق فلسفی است؟ این واقعاً لارس فون تریر است!