فیلم Howard the Duck 1986

نسخه‌ی مشهور فیلم «هواگرد» بر اساس شخصیت هوشمند و شوخ‌طبع استیو گربر، یک جوجه‌تیغی از دنیایی دیگر است. یک جوجه‌تیغی انگلیسی‌زبان از سیاره‌ای دیگر به طرز عجیبی به کلیولند، اوهایو منتقل می‌شود و با رهبر یک گروه راک (لیا تامپسون) دوست می‌شود. او او را با دوستش، یک دستیار آزمایشگاهی عجیب و غریب (تیم رابینز) آشنا می‌کند تا متوجه شوند چه اتفاقی افتاده است، اما اوضاع...

نسخه‌ی مشهور فیلم «هواگرد» بر اساس شخصیت هوشمند و شوخ‌طبع استیو گربر، یک جوجه‌تیغی از دنیایی دیگر است. یک جوجه‌تیغی انگلیسی‌زبان از سیاره‌ای دیگر به طرز عجیبی به کلیولند، اوهایو منتقل می‌شود و با رهبر یک گروه راک (لیا تامپسون) دوست می‌شود. او او را با دوستش، یک دستیار آزمایشگاهی عجیب و غریب (تیم رابینز) آشنا می‌کند تا متوجه شوند چه اتفاقی افتاده است، اما اوضاع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که یک پزشک در آزمایشگاه توسط یک «خدای تاریک جهان» (جفری جونز) تسخیر می‌شود. «هواگرد» (۱۹۸۶) نسخه‌ی سینمایی شخصیت انسان‌نمای جوجه‌تیغی مارول است که توسط نویسنده استیو گربر و هنرمند وال مایریک خلق شده است. اولین حضور این شخصیت در شماره‌ی ۱۹ «ماجراها در ترس» بوده که در مارس ۱۹۷۴ منتشر شده است. اگرچه این شخصیت کاریکاتوری برای مارول غیرمعمول بود، اما به یک موفقیت غیرمنتظره تبدیل شد که منجر به ساخت این فیلم دوازده سال بعد شد. این فیلم در قالب «شکارچیان روح» (۱۹۸۴) ساخته شده و به وضوح بر «مردان سیاه‌پوش» (۱۹۹۷) تأثیر گذاشته است، اما از نظر کیفیت و استقبال در مقایسه با آن‌ها در پایین‌ترین سطح قرار دارد و به طرز مشهوری در گیشه شکست خورد. فیلم با جذابیت و سرگرمی آغاز می‌شود، اما در نیمه‌ی دوم شروع به از دست دادن جذابیت خود می‌کند و به یک بخش آخر شلوغ و پر سر و صدا با افکت‌های ویژه‌ی رنگارنگ می‌رسد. مشکل اینجاست که بعد از نیمه‌ی اول، فیلم شخصیت‌ها را رها کرده و به سمت اکشن و کمدی پرهیاهو می‌رود که توجه تماشاگر را از دست می‌دهد. استیو گربر به‌صراحت گفت که فیلم «بد بود» و از صدای بی‌روح و لباس جوجه‌تیغی ناراضی بود. صورت هاوارد به اندازه کافی متحرک نیست و چشمانش بیش از حد بانمک و معصوم به نظر می‌رسند و با شخصیت تندمزاج و شوخ‌طبع گربر همخوانی ندارد. با این حال، عناصر سرگرم‌کننده‌ای در سبک «شکارچیان روح» و «مردان سیاه‌پوش» وجود دارد که می‌توان به اندازه‌ای از فیلم لذت برد و به آمریکا در سال ۱۹۸۵ بازگشت. اما شما باید بتوانید این فیلم را به‌عنوان یک جایگزین سینمایی برای مفهوم اصلی گربر بپذیرید. من طرفدار بزرگی از لیا تامپسون نیستم، اما او به عنوان «بوری» چهره‌ای دلنشین دارد، هرچند که دقیقا با نسخه‌ی گربر از دوست دختر جذاب جوجه‌تیغی همخوانی ندارد. لیزا ساگال نیز در نقش فرعی «رونت» قابل توجه است. این فیلم ۱ ساعت و ۵۰ دقیقه طول می‌کشد و به وضوح در منطقه‌ی خلیج شمال کالیفرنیا فیلمبرداری شده است، نه در کلیولند، اوهایو. نمره: C این واقعاً جالب است که به این فیلم انتقاد کنیم، درست است؟ بنابراین به آن نمره ۱۰ می‌دهم، عمدتاً به خاطر تمام کسانی که به آن نمره ۱ دادند تا در جمع قرار بگیرند... و بخشی هم به این دلیل که لوکاس درست بود، این فیلم زمان را پشت سر گذاشته است. دنبال‌کنندگان این فیلم به این دلیل نیست که فیلم بدی است، بلکه به این دلیل است که فیلمی خنده‌دار است. فقط به این دلیل که یک کوتوله لباس جوجه‌تیغی پوشیده است، نمی‌توان آن را بد دانست. فقط به این دلیل که صحنه‌هایی از عریانی جوجه‌تیغی وجود دارد، نمی‌توان آن را بد تلقی کرد. ما این فیلم را با «تیم آمریکا» دوست داشتیم. آن زمان بسیار خنده‌دار بود. در مورد «هواگرد» خنده‌دار نیست زیرا به شما گفته می‌شود که نباید به آن بخندید. اگر به آن فرصت دهید، تنها برای شوخی‌ها ارزش بلیط را دارد.