فیلم 28 Days Later… 2002

احساسات من درباره این فیلم احتمالاً به فیلم‌های دیگر دنی بویل نیز تعمیم پیدا می‌کند: کارگردانی کلی خوب، اما اتفاقات به سرعت از واقع‌گرایی موقعیتی و رفتاری به اعمال قهرمانانه ناگهانی و غیرمنطقی تغییر می‌کند. فیلم با شورش آغاز می‌شود، اما از همان ابتدا می‌دانید که این داستان متفاوت است... "28 روز بعد" به کارگردانی دنی بویل و نویسندگی الکس گارلند ساخته شده است. این فیلم...

احساسات من درباره این فیلم احتمالاً به فیلم‌های دیگر دنی بویل نیز تعمیم پیدا می‌کند: کارگردانی کلی خوب، اما اتفاقات به سرعت از واقع‌گرایی موقعیتی و رفتاری به اعمال قهرمانانه ناگهانی و غیرمنطقی تغییر می‌کند. فیلم با شورش آغاز می‌شود، اما از همان ابتدا می‌دانید که این داستان متفاوت است... "28 روز بعد" به کارگردانی دنی بویل و نویسندگی الکس گارلند ساخته شده است. این فیلم با بازی سیلیان مرفی، نائومی هریس، مگان برنز، برندان گلیسون و کریستوفر اکلسون است. موسیقی اثر جان مرفی و فیلم‌برداری به عهده آنتونی داد مانتل است. وقتی فعالان حقوق حیوانات به مرکز تحقیقات پریمات در کمبریج حمله می‌کنند، به یک دانشمند برمی‌خورند که به آنها می‌گوید آزاد کردن این شامپانزه‌ها دیوانگی است. آنها با سرم آزمایشی به نام "خشم" تزریق شده‌اند که به شدت مسری است و به سرعت گسترش می‌یابد. با نادیده گرفتن هشدارها، یکی از فعالان قفسی را باز می‌کند و توسط یک شامپانزه مورد حمله و گزش قرار می‌گیرد و خشم به سرعت در میان گروه پخش می‌شود... 28 روز بعد... شگفت‌انگیزترین نکته در "28 روز بعد" این است که با وجود اینکه به شدت تحت تأثیر فیلم‌های زامبی جورج رومرو و نوشته‌های جان ویدام و ریچارد متسون قرار دارد، اما همچنان تازگی و هیجان خود را حفظ کرده است. فیلم به‌طور خاص بریتانیایی است، همان‌طور که از استفاده تحسین‌شده از لندن خالی از سکنه به‌عنوان نقطه آغاز ترس مشخص است، اما در عین حال، گروه کوچک بازماندگان حس خاکی و واقعی دارد. این شخصیت‌ها نقص‌هایی دارند و به خوبی برای مقابله با این انفجار عفونی تجهیز نشده‌اند، و هیچ‌چیزی در این افراد یا مناظر اطرافشان به‌هیچ‌وجه هالیوودی نیست (استفاده از CGI حداقلی است و دوربین‌های دیجیتال دستی در روزگار خود به کار رفته‌اند). احساس واقع‌گرایی که در این فیلم وجود دارد، در سایر فیلم‌های مشابه به ندرت دیده می‌شود. بله، ممکن است برخی عناصر غیرقابل‌باور وجود داشته باشد، اما با وجود موجودات آلوده که با سرعتی بالا در سرزمین ساده و بی‌رحم می‌دوند، سرگرمی زیادی وجود دارد و تنش عصبی زیادی سوزانده می‌شود که نمی‌توان به سادگی ایراد گرفت. به‌علاوه، تنها ربع آخر فیلم خود یک درس در ترس پرانرژی است زیرا بازماندگان، که به‌نظر می‌رسد خانه‌ای امن پیدا کرده‌اند، متوجه می‌شوند که هیولاها فقط به انسان‌های آلوده محدود نمی‌شوند. این قسمت پایانی یک فینال شگفت‌انگیز و خونی و پرشور است که با آهنگ‌های ساده اما تأثیرگذار مرفی همراه است. به راحتی می‌توان دید که چرا این فیلم در گیشه آمریکا به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد، زیرا پس از کسب سود کمی در بریتانیا، به آمریکا رفت و موفقیت بیشتری به دست آورد. به‌نظر می‌رسد آمریکایی‌ها از تماشای چیزی خام در زیرژانر ترس که در آن زمان به بازگشت رومرو به روزهای اوجش وابسته بود، لذت می‌بردند. این فیلم در سراسر جهان بیش از 70 میلیون دلار سود کسب کرد و این ارقام به تنهایی گویای بسیاری از چیزهاست. موفقیت این فیلم باعث شد دنباله‌ای از آن ساخته شود، جایی که بویل و گارلند از رهبری خارج شدند و به نقش تهیه‌کننده در "28 هفته بعد" منتقل شدند. این دنباله به اندازه "روزها" خام نیست، اما خونین‌تر است و خود نیز یک فیلم ترسناک "آلوده" عالی است و قطعاً دنباله‌ای شایسته برای آنچه بویل و گارلند در 2002 خلق کردند، به شمار می‌آید. یک بازیگر عالی و پیش‌زمینه‌ای جذاب در یک فیلم ترسناک مبتنی بر آلودگی به طرز شایسته‌ای اجرا شده است. 8.5/10 "28 روز بعد" با بودجه‌ای بسیار کم در روزهای اولیه سینمای دیجیتال ساخته شد، بنابراین، بله، در نگاه به گذشته، کمی شبیه به این است که بر روی یک گوشی نوکیا 3310 فیلم‌برداری شده است و بله، به‌طور قابل‌توجهی مسئول سیل زامبی‌هایی است که پس از آن وارد سینما شدند، و ما تازه اکنون از آن بهبود پیدا کرده‌ایم - اما این فیلم واقعاً **خوب** است. امتیاز نهایی: ★★★★ - جذابیت بسیار قوی. یکی از فیلم‌های محبوب شخصی من. یکی از بهترین فیلم‌های زامبی که تاکنون ساخته شده و دارای بسیاری از "اولین‌ها" در این ژانر است: 1. اولین فیلمی که با توضیح واقعی آنچه باعث ایجاد طاعون زامبی شده آغاز می‌شود. 2. اولین فیلمی که گروه "آلوده" سریع‌السیر را معرفی می‌کند و تنش را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. 3. اولین فیلمی که افراد را به‌طور آنی آلوده می‌کند (در عرض چند ثانیه). همچنین یکی از بهترین موسیقی‌های فیلم را دارد که با آثار کلاسیک جان کارپنتر "هالووین" و "چیز" رقابت می‌کند. قابل توجه است که موسیقی چگونه می‌تواند یک فیلم یا صحنه را ارتقا دهد. بزرگترین مشکل، که به‌طور منصفانه نمی‌توان انتظار داشت که دنی بویل و تیمش آن را پیش‌بینی کنند، این است که فیلم با کیفیت پایین SD فیلم‌برداری شده است که آن را تقریباً غیرقابل تماشا بر روی تلویزیون‌های مدرن HD یا 4K می‌کند. "28 روز بعد" یک فیلم ترسناک بریتانیایی به کارگردانی دنی بویل و با بازی سیلیان مرفی و نائومی هریس است. این فیلم داستان جیم (سیلیان مرفی)، یک پیک است که از کما بیدار می‌شود و متوجه می‌شود لندن abandoned و توسط انسان‌های آلوده به خشم پر شده است. صحنه ابتدایی فیلم یکی از نمادین‌ترین و قدرتمندترین صحنه‌ها در تاریخ فیلم‌های ترسناک است. جیم در یک اتاق بیمارستان بیدار می‌شود و می‌بیند دنیایی که می‌شناخت از بین رفته و خیابان‌های خالی لندن پس‌زمینه‌ای نگران‌کننده و هولناک را ایجاد می‌کنند. این فیلم به‌خوبی تنظیم شده است و با افزایش تدریجی تنش، تماشاگران را در لبه صندلی‌هایشان نگه می‌دارد. انسان‌های آلوده ترسناک، سریع و بی‌رحم هستند و استفاده فیلم از صدا و نور تنها تأثیر آنها را بیشتر می‌کند. یکی از ویژگی‌های بارز "28 روز بعد" بازی عالی سیلیان مرفی و نائومی هریس است. مرفی عملکرد قانع‌کننده‌ای به‌عنوان جیم، مردی که در تلاش برای بقا در دنیایی دیوانه است، ارائه می‌دهد، در حالی که هریس به‌عنوان سلنا، یک بازمانده مقاوم که آموخته چگونه از خطرات دنیای جدید عبور کند، درخشان است. موضوعات فیلم درباره بقا، از دست دادن و تاب‌آوری روح انسانی بسیار قوی و تفکر برانگیز است. در حالی که جیم و سلنا از خیابان‌های خالی لندن عبور می‌کنند، با یک سری شخصیت‌ها روبرو می‌شوند که هر کدام داستان خاص خود را از بقا و از دست دادن دارند. فیلم از لحاظ فیلم‌برداری و جلوه‌های بصری نیز در سطح بالایی قرار دارد و با تصاویری ترسناک و به یاد ماندنی از لندن خالی و صحنه‌های اکشن شدید که شما را نفس‌گیر می‌کند، همراه است. به‌طور کلی، "28 روز بعد" یک فیلم ترسناک استادانه است که استانداردهای بالایی را برای این ژانر تعیین می‌کند. بازیگری عالی، تنظیمات و جلوه‌های بصری این فیلم تجربه‌ای واقعاً فراموش‌نشدنی را به وجود می‌آورد. من به "28 روز بعد" امتیاز 8 از 10 می‌دهم.