فیلم Quo Vadis, Aida? 2020

**مقدمه** فیلم «کجا می‌روی آیدا» که در سال 2020 منتشر شد، فراتر از یک فیلم است. این داستانی را روایت می‌کند که ما را به یاد شکست‌های سازمان‌های سیاسی‌مان می‌اندازد و دعوت به بیداری می‌کند تا از وقوع دوباره این حوادث تراژیک جلوگیری کنیم. نسل‌کشی سربرنیتسا در سال 1995 اتفاق افتاد و با اینکه این واقعه بسیار نزدیک است، تعداد زیادی از مردم این تراژدی را...

**مقدمه** فیلم «کجا می‌روی آیدا» که در سال 2020 منتشر شد، فراتر از یک فیلم است. این داستانی را روایت می‌کند که ما را به یاد شکست‌های سازمان‌های سیاسی‌مان می‌اندازد و دعوت به بیداری می‌کند تا از وقوع دوباره این حوادث تراژیک جلوگیری کنیم. نسل‌کشی سربرنیتسا در سال 1995 اتفاق افتاد و با اینکه این واقعه بسیار نزدیک است، تعداد زیادی از مردم این تراژدی را نادیده می‌گیرند. **رویدادهای واقعی الهام‌بخش فیلم** هستند، هرچند برخی شخصیت‌ها خیالی‌اند. تمام بازیگران محصول خوبی را ارائه داده‌اند که نامزد اسکار در بخش «بهترین فیلم خارجی» و جوایز دیگری نیز شده است. **تحلیل فیلم در SpotaMovie.com** - **داستان** در ژوئیه 1995، سربازان صرب آماده بودند تا به بوسنی و شهر سربرنیتسا حمله کنند. افسران سازمان ملل و کلاه‌ آبی‌ها وظیفه داشتند که از جمعیت محافظت کنند و از حمله جلوگیری کنند. آیدا، یک مترجم است که برای سازمان ملل کار می‌کند و در طول مذاکرات بین بوسنیایی‌ها و کلاه‌ آبی‌ها کمک می‌کند. در حالی که زمان به سرعت می‌گذرد، سرهنگ کارمان هیچ به‌روزرسانی یا حمایتی از سازمان ملل، ناتو یا دولت هلند دریافت نمی‌کند. وضعیت خطرناک است. هزاران نفر در نزدیکی پایگاه سازمان ملل جمع شده‌اند و به دنبال کمک هستند. اما آنها بسیار زیاد هستند و کلاه‌ آبی‌ها برای کنترل اوضاع با مشکل مواجه‌اند و ژنرال ملادیچ آماده ورود به شهر است. این فیلم داستان یک مترجم سازمان ملل به نام «آیدا» (یاسنا دیوریچیچ) و تلاش دل desesperate او برای نجات شوهر و دو پسرش از نیروهای نزدیک به فرماندهی بی‌رحم راتکو ملادیچ (بوریس ایزاکوویچ) را به تصویر می‌کشد. «منطقه امن» آنها به اندازه سایر نقاط در این جامعه جنگ‌زده امن نیست و با توجه به اینکه نیروهای هلندی به شدت تحت فشار قرار دارند و از حمایت سیاسی یا نظامی عاری هستند، او می‌داند که اگر نتواند خانواده‌اش را در حین تخلیه نجات دهد، آنها زنده نخواهند ماند. آنچه که در اینجا می‌بینیم، عدم کارآیی شگفت‌انگیز واکنش جامعه بین‌المللی به این وحشت را به نمایش می‌گذارد و با وجود درخواست‌های مکرر از سوی سربازان کلاه‌ آبی در میدان، نشان می‌دهد که چه مقدار واقعاً برای کمک به افرادی که با نسل‌کشی نژادی در دست یک ولگرد جذاب مواجه بودند، انجام شده است. دیوریچیچ واقعاً در اینجا خوب عمل می‌کند و تلاش می‌کند تا حس قابل لمسی از نه تنها وحشت خانواده خود، بلکه ترس عظیمی که غیرنظامیان بی‌گناه با خشونت بی‌رحمانه، جابجایی و احتمالاً مرگ قریب‌الوقوع روبرو بودند، منتقل کند. این همچنین یادآور قوی‌ای از تعهدات ما به افرادی است که خود را در معرض خطر قرار می‌دهند تا در عملیات‌های حفظ صلح کمک کنند، هر زمان که این وضعیت‌ها تغییر کنند. حتی اگر به طور فنی، این افراد مسئولیت مستقیم ما نباشند، ما هنوز وظیفه‌ای نسبت به مراقبت از آنها داریم که این درام به وضوح نشان می‌دهد که نادیده گرفته شده است. فیلم تقریباً به طور کامل با استفاده از سبک عکاسی دستی و صمیمی فیلم‌برداری شده است که درجه‌ای از نزدیکی را به وقایع اضافه می‌کند و صحنه‌های پایانی تا حد زیادی تأثیرگذارترین صحنه‌ها در سینما هستند. اگرچه تماشای آن دشوار است، اما ارزشش را دارد.