فیلم Invasion of the Body Snatchers 1978

این فیلم همچنان یکی از بهترین فیلم‌های حمله بیگانگان است. فیلم‌های جدیدتر معمولاً بر روی میزان سلاح‌ها و انفجارهایی که برای شکست مهاجمان نیاز است تمرکز دارند، اما این فیلم کمی متفاوت است و بازیگران قوی و لحظات تنش‌زا زیادی دارد که شما را درگیر می‌کند. دیالوگ‌ها ممکن است در برخی جاها ضعیف باشند و بعضی قسمت‌ها در ابتدای فیلم کمی کشدار به نظر برسند،...

این فیلم همچنان یکی از بهترین فیلم‌های حمله بیگانگان است. فیلم‌های جدیدتر معمولاً بر روی میزان سلاح‌ها و انفجارهایی که برای شکست مهاجمان نیاز است تمرکز دارند، اما این فیلم کمی متفاوت است و بازیگران قوی و لحظات تنش‌زا زیادی دارد که شما را درگیر می‌کند. دیالوگ‌ها ممکن است در برخی جاها ضعیف باشند و بعضی قسمت‌ها در ابتدای فیلم کمی کشدار به نظر برسند، اما این مسائل با شخصیت‌های قانع‌کننده و plot همواره جذاب جبران می‌شود. فیلم با سرعتی آهسته آغاز می‌شود و تقریباً اطلاعات کافی برای درک دقیق آنچه در حال وقوع است ارائه نمی‌دهد و این فضای خالی را به پارانویا و تخیل شما می‌سپارد، که این تغییر باعث می‌شود فیلم بیشتر به سمت یک ترسناک با داستان علمی تخیلی حرکت کند. پایان کاملاً به یاد ماندنی فیلم لرزه به اندام شما می‌اندازد و یکی از بهترین پایان‌های سینمایی است که تا به حال دیده‌ام. اگر در نیمه شب و در تاریکی تنها هستید، حتماً این فیلم را تماشا کنید، اما مراقب باشید که خواب‌تان نبرد... این فیلم در سال ۱۹۷۸ منتشر شد و به کارگردانی فیلیپ کافمن ساخته شده است. "حمله بیگانگان به بدن‌ها" با بازی دونالد ساترلند و بروک آدامز به عنوان دوستانی به نام متیو و الیزابت که در وزارت بهداشت سن فرانسیسکو کار می‌کنند، داستانش را آغاز می‌کند. آنها به تدریج مشکوک می‌شوند که مردم به نوعی در حال تکثیر هستند و این مشکل را به غلاف‌های گیاهی بیگانه نسبت می‌دهند. لئونارد نیمو به عنوان دوست روانشناس متیو و جف گلدبلوم و ورونیکا کاترایت به عنوان زوجی که یک سالن گل‌کنی را اداره می‌کنند حضور دارند. این فیلم می‌تواند به عنوان دنباله‌ایی به جای بازسازی دیده شود. فیلم‌های این مجموعه به شرح زیر است: "حمله بیگانگان به بدن‌ها" (۱۹۵۶)؛ "حمله بیگانگان به بدن‌ها" (۱۹۷۸)؛ "دزد بدن‌ها" (۱۹۹۳)؛ و "حمله" (۲۰۰۷). فیلم اول به صورت سیاه و سفید است و احتمالاً برای اکثر بینندگان مدرن قدیمی و ملایم به نظر می‌رسد، اما همچنان ارزش دیدن دارد؛ داستان در یک شهر کوچک در کالیفرنیا اتفاق می‌افتد. دنباله ۱۹۷۸ محل را به یک شهر بزرگ منتقل می‌کند. فیلم ۱۹۹۳ به یک پایگاه نظامی در جنوب عمیق می‌پردازد و نسخه ۲۰۰۷ دوباره به شهر بزرگ واشنگتن دی‌سی برمی‌گردد. این نسخه دارای تن خاصی است و بسیاری از رویدادها در شب اتفاق می‌افتند. در این فیلم هوای خنثی و غم‌انگیزی وجود دارد که پارانویا به واقعیت توطئه‌آمیز و سپس وحشتناک تبدیل می‌شود. جو و بازیگران دهه ۷۰ از نقاط قوت فیلم هستند، همان‌طور که موسیقی با قطعات نگران‌کننده‌اش. بروک آدامز دارای ویژگی‌های صورت فوق‌العاده‌ای است (چشم‌ها، بینی، لب‌ها، دندان‌ها، چانه، گونه‌ها و پیشانی). صحنه زایمان غلاف در باغ به‌خوبی انجام شده است. مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۵۵ دقیقه است و در سن فرانسیسکو فیلمبرداری شده است. نویسنده: و. دی. ریچتر. امتیاز: B