فیلم The Company of Wolves 1984

این فیلم خودنما است. داستان «جادوگر شهر اوز» با یک فیلم ترسناک ترکیب شده تا به بررسی جنسیّت یک دختر نوجوان بپردازد. این فیلم یک اثر هنری خودنما است که فکر می‌کند بسیار باهوش‌تر از آنچه که هست، می‌باشد. مخاطب می‌خواهد داستان «کلاه قرمزی» را به شیوه‌ای نیمه‌برانگیزاننده بازگو کند، اما هرگز به این هدف نمی‌رسد. اما حداقل فیلم زیبایی دارد. در این خیال‌پردازی نیل جوردن، داستان «روزالین»...

این فیلم خودنما است. داستان «جادوگر شهر اوز» با یک فیلم ترسناک ترکیب شده تا به بررسی جنسیّت یک دختر نوجوان بپردازد. این فیلم یک اثر هنری خودنما است که فکر می‌کند بسیار باهوش‌تر از آنچه که هست، می‌باشد. مخاطب می‌خواهد داستان «کلاه قرمزی» را به شیوه‌ای نیمه‌برانگیزاننده بازگو کند، اما هرگز به این هدف نمی‌رسد. اما حداقل فیلم زیبایی دارد. در این خیال‌پردازی نیل جوردن، داستان «روزالین» (سارا پترسون) به وضوح تحت تأثیر «کلاه قرمزی» قرار دارد. این زن به خواب‌های زنده‌ای دچار است که قرن‌ها پیش رخ می‌دهند، جایی که او با والدینش (و بدون خواهر کسل‌کننده‌اش) زندگی شادی دارد و از داستان‌های معنادار مادربزرگش (آنجلا لنزبی) لذت می‌برد. در یکی از این خواب‌ها، در حالی که در جنگل به دیدار خویشاوند سالخورده‌اش می‌رود، با یک جوان زیبا و مرموز روبرو می‌شود که می‌خواهد شرط ببندد که چه کسی زودتر به خانه پیرزن می‌رسد! او کنجکاو است، اما آیا برای شناسایی واقعی طرفدارش آماده است؟ هرچند داستان در بعضی مواقع کمی ناپیوسته است، اما این فیلم هنوز یک اقتباس غنی و زنده از داستانی است که به طور هوشمندانه و سرگرم‌کننده‌ای رمانس، افسانه و کمی ترس را ترکیب می‌کند و به طور ظریف به بررسی جنسیّت در حال ظهور می‌پردازد. البته برخی افکت‌ها به اندازه‌ای که باید نیستند و ارائه‌ی استایلیزه همیشه کار نمی‌کند، اما داستان‌گویی «مادربزرگ» و برخی از هشدارهای او درباره‌ی مسیر، میوه‌ها و مردی که ابروهایش در وسط به هم می‌رسند، به خوبی توسط لنزبی که به خوبی انتخاب شده، ارائه می‌شود. یک بازیگر پشتیبان قوی و موسیقی غنی از جورج فنتون، تفسیر خلاقانه و لذت‌بخش از داستانی که به خوبی شناخته شده را ایجاد می‌کند و من از تماشای آن لذت بردم.