فیلم Mildred Pierce 1945

ویدا، آیا یک خانه جدید برای تو اینقدر اهمیت دارد که من را با آن عوض کنی؟ فیلم «میلدرد پیرس» به کارگردانی مایکل کورتیز و با اقتباس از رمان جیمز م. کین، توسط رانالد مک داگال، ویلیام فاکنر و کاترین ترنی نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل جوآن کرافورد، آن بلیت، جک کارسون، زکری اسکات، بروس بنت و ایو آردن هستند. موسیقی اثر از مکس استاینر...

ویدا، آیا یک خانه جدید برای تو اینقدر اهمیت دارد که من را با آن عوض کنی؟ فیلم «میلدرد پیرس» به کارگردانی مایکل کورتیز و با اقتباس از رمان جیمز م. کین، توسط رانالد مک داگال، ویلیام فاکنر و کاترین ترنی نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل جوآن کرافورد، آن بلیت، جک کارسون، زکری اسکات، بروس بنت و ایو آردن هستند. موسیقی اثر از مکس استاینر و فیلمبرداری آن توسط ارنست هالر انجام شده است. این فیلم نامزد ۶ جایزه اسکار بود و تنها یک جایزه در بخش بهترین بازیگر زن برای کرافورد به ارمغان آورد. داستان فیلم درباره میلدرد پیرس (با بازی کرافورد)، مادری فداکار با دو دختر است که نه تنها در تلاش برای حفظ زندگی زناشویی‌اش است، بلکه می‌کوشد زندگی لوکسی را که دختر بزرگش، ودا (بلیت)، خواستار آن است، فراهم کند. قتل، خیانت و دردسر به زودی خانواده پیرس را درگیر خواهد کرد. این فیلم به عنوان فیلمی که کارنامه جوآن کرافورد را نجات داد، به یاد می‌آید. پس از کنار گذاشته شدن از MGM و لقب "سمی برای گیشه"، به نظر می‌رسید که کرافورد به زودی به دورانی ناامیدکننده از بازیگری خواهد پیوست. اما جری والدو از وارنر برادرز برنامه‌های دیگری داشت. نقش میلدرد به چندین بازیگر معروف استودیو وارنر پیشنهاد شده بود، اما هیچ‌کدام از آنها حاضر به پذیرش این نقش نشده بودند. احساس بر این بود که بازی در نقش زنی با دختر نوجوان برای این بازیگران که به سن خود افتخار می‌کردند، مناسب نیست. اما کرافورد که به سن چهل سالگی نزدیک می‌شد، این نقش را قبول کرد و با وجود اعتراضات اولیه کارگردان کورتیز، بازی فوق‌العاده‌ای ارائه داد که منجر به دریافت جایزه اسکار و ادامه کارنامه سینمایی‌اش برای ۲۵ سال دیگر شد. فیلم «میلدرد پیرس» ترکیبی از جنبه‌های روانشناختی فیلم‌های زنانه و لبه‌های فیزیکی فیلم نوآر است و به همین دلیل یک اثر منحصر به فرد به شمار می‌آید. این فیلم در زمان اکران بسیار محبوب بود و به عنوان یک موفقیت گیشه‌ای شناخته شد. با این حال، تصور می‌شد که رمان منبع اثر به خوبی به تصویر کشیده نخواهد شد. نویسندگان توانسته‌اند به خوبی اثری جذاب و قابل تماشا خلق کنند. البته، آنها مجبور شدند برخی جنبه‌ها را از کتاب کم‌اهمیت کنند و حتی حوادثی را اضافه کنند و شخصیت‌ها را تغییر دهند، اما جوهر داستان حفظ شده و زمان‌بندی آن برای چنین داستانی بسیار مناسب بود. همزمان با ظهور سبک نوآر در سینما و مراحل پایانی جنگ جهانی دوم، این فیلم به بررسی نقش زنان در جامعه، چه در خدمت و چه در خانه، می‌پردازد. یکی از نکات جالب فیلم و بازی کرافورد این است که شخصیت او نمایانگر بسیاری از جنبه‌های زنان دهه ۴۰ است. او به عنوان یک زن خانه‌دار، از او انتظار می‌رود که مادر و همسر باشد، اما در عین حال به خاطر احساس کمبود در زندگی خانوادگی، به سمت کار و تجارت کشیده می‌شود. نکته جالب این است که ممکن است میلدرد نیز یک قاتل، یک فم‌فیتال و زنی باشد که هر تصمیمش مشکل‌ساز است. فیلم با ساختاری فلش‌بک روایت می‌شود و کورتیز به شکل روانی آن را کارگردانی کرده است. او و کرافورد به طور چشمگیری از بازی فوق‌العاده آن بلیت، که نقش دختر منفور و لوس را ایفا می‌کند، بهره‌مند هستند. بلیت به خوبی از عهده‌ی این نقش برآمده و تعامل او با کرافورد یکی از نقاط قوت فیلم است. بازیگران پشتیبان همچون اسکات، کارسون، آردن و بنت نیز فوق‌العاده عمل کرده‌اند، در حالی که موسیقی استاینر به خوبی با تغییرات داستان هماهنگ است. در نهایت، عکاسی هالر احساس و حال و هوای داستان در حال پیشرفت را به خوبی به تصویر می‌کشد. او با تغییر از حومه‌ی آفتابی به تاریکی‌های اکسپرسیونیستی، به کیفیت هنری «میلدرد پیرس» کمک کرده است. این فیلم یک معمای قتل است که در آن به تمایز طبقاتی، تربیت نادرست فرزندان، تمایلات جنسی مشکوک و طمع خالص پرداخته می‌شود. بله، «میلدرد پیرس» یک فیلم عادی نیست - و برای این موضوع باید جشن گرفت. ۸.۵ از ۱۰ به تازگی این فیلم را در پرده بزرگ در BFI لندن تماشا کردم. جوآن کرافورد به عنوان یک زن خانه‌دار کسل‌کننده، که توسط شوهر بی‌فایده‌اش رها شده، فوق‌العاده است. او کار خود را در آشپزخانه یک رستوران آغاز می‌کند و در تلاش است تا موفق شود و بهترین‌ها را برای دختر لوسش فراهم کند. آن بلیت به زیبایی نقش دختر را ایفا می‌کند و زکری اسکات به عنوان شوهر دوم طفیلی در این مثلث اصلی حضور دارد. مایک کورتیز این فیلم را به طرز فوق‌العاده‌ای کارگردانی کرده است - به ویژه در زمان نزدیک شدن به اوج داستان؛ فیلمنامه و موسیقی نیز به خوبی به تأثیر کلی این داستان اسکاربرنده کمک می‌کنند. واقعاً فوق‌العاده است!