فیلم The Bad and the Beautiful 1952

فیلم "بد و زیبا" شبیه به "راشومون" هالیوود قدیم است. سه شخصیت در برابر یک شخصیت چهارم ظاهر می‌شوند تا داستانی درباره یک شخصیت پنجم را روایت کنند؛ داستان‌های سه‌گانه متفاوت اما مرتبط‌اند و درس اخلاقی هرکدام یکسان است: رئیس استودیو، جاناتان شیلدز (کرک داگلاس)، فردی بسیار بدخلق است و شناخت او به نفرت از او منجر می‌شود. هر داستان با گفت‌وگوی کنایه‌آمیز تهیه‌کننده فیلم، هری...

فیلم "بد و زیبا" شبیه به "راشومون" هالیوود قدیم است. سه شخصیت در برابر یک شخصیت چهارم ظاهر می‌شوند تا داستانی درباره یک شخصیت پنجم را روایت کنند؛ داستان‌های سه‌گانه متفاوت اما مرتبط‌اند و درس اخلاقی هرکدام یکسان است: رئیس استودیو، جاناتان شیلدز (کرک داگلاس)، فردی بسیار بدخلق است و شناخت او به نفرت از او منجر می‌شود. هر داستان با گفت‌وگوی کنایه‌آمیز تهیه‌کننده فیلم، هری پبل (والتر پیچون) آغاز و پایان می‌یابد که با ابراز همدردی به راوی، او را به خاطر نادانی‌اش در مورد اینکه شیلدز blessing in disguise بوده، دلداری می‌دهد. او می‌گوید که بدون شیلدز، ستاره سینما، جورجیا لوریسون (لانا ترنر)، "یک الکلی و لاابالی بود که نقش‌های کوچک بازی می‌کرد و او از شما ستاره ساخت ... در هفت سال اخیر، شما در هر نظرسنجی محبوبیت در ۱۰ نفر اول بوده‌اید." نویسنده فیلم‌نامه که به رمان‌نویسی روی آورده، جیمز لی بارتلو (دیک پاول)، به او گفته می‌شود که "شیلدز واقعاً تو را نابود کرد. تو از این قضیه هیچ به دست نیاوردی. فقط یک رمان برنده جایزه پولیتزر و بالاترین حقوق نویسنده در هالیوود را به دست آوردی." در مورد کارگردان فرد آمیل (بری سالیوان) هم گفته می‌شود: "شیلدز تو را از دامن خود کنار زد، بنابراین باید تنهایی بایستی. و تمام چیزی که در دنیا داری، یک همسر، شش بچه، دو جایزه اسکار و هر استودیویی در شهر است که به دنبالت است. چرا، جاناتان تو را خراب کرد!" اما در هر سه مورد، به‌ویژه در مورد سوم، به نظر می‌رسد که شاکی به جای اینکه به خاطر شیلدز به جایی برسد، به خاطر او به جایی رسیده است. شیلدز به جورجیا و بارتلو کمک کرد تا به اوج حرفه‌ای خود برسند، هرچند هر دو از وضعیت خود راضی بودند و تمایلی به صعود به این ارتفاعات نداشتند. این البته حق او را برای خراب کردن زندگی شخصی‌شان توجیه نمی‌کند. و آمیل را از نظر حرفه‌ای به‌طرز فاجعه‌باری خراب کرد و بعد او را کنار گذاشت. در واقع، کنایه مورد نظر پبل تنها نیمه‌درست است؛ شیلدز واقعاً جورجیا را خراب کرده، بارتلو را نابود کرده و آمیل را به نوعی ویران کرده است. اینکه آن‌ها خود را بالا کشیدند و به موفقیت ادامه دادند، بیشتر نتیجه اراده آنهاست تا به اصطلاح لمس میداس شیلدز. بدون شک، فیلم کمی از برتری شیلدز کم می‌گذارد. بله، او به‌طور naive فرض می‌کند که می‌تواند خود فیلمی را کارگردانی کند و در نهایت، شیلدز پروداکشن را ورشکست می‌کند، اما به‌طور ضمنی بیان شده که او تنها به این دلیل شکست می‌خورد که برای یک‌بار، او فردی نبود که با بدجنسی رفتار کند. علاوه بر این، شیلدز از خشم عمومی شایسته خود با نگه داشتن فیلم به جای اکران آن، خود را نجات می‌دهد. در نهایت، اگرچه به وضوح مشخص است که شیلدز به جورجیا، بارتلو و آمیل بیشتر از آن‌ها به او نیاز دارد و همچنین این‌که ممکن است آن‌ها دوباره با او کار کنند، با وجود تمام دلایل عدم همکاری، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد شیلدز برای همیشه تغییر کرده است. قبل از اینکه بیش از اندازه بار بردارد، شیلدز نصیحت خوبی می‌گیرد: "برای کارگردانی یک فیلم، یک مرد به تواضع نیاز دارد. آیا تواضع داری، آقای شیلدز؟" اینکه همکارش پبل دستاوردهای شیلدز را به رخ دیگران بکشد در حالی که آسیب‌های او را کم‌اهمیت جلوه دهد، به این پرسش پاسخ مثبتی نمی‌دهد. در مجموع، "بد و زیبا" چندان متفاوت از فیلمی نیست که شیلدز به خاک سپرد؛ "زیبا" نوشته شده، تولید شده، فیلم‌برداری شده و غیره، اما از نظر پیام‌گویی نسبت به موضوع خود اطمینان ندارد.