فیلم Targets 1968

روجر کُرمن پیشنهاد تولید فیلمی را به کارگردان تازه‌کار پیتر باگدانوویچ داد، با این شرط که او باید بوریس کارلوف را که دو روز به کُرمن بدهکار بود، در فیلم انتخاب کند و برای کاهش هزینه‌ها، زمان فیلم را با استفاده از تصاویری از یک فیلم قدیمی کارلوف پر کند. نتیجه این همکاری فیلم «هدف‌ها» (۱۹۶۸) بود که در زمان اکران به دلیل موضوعات حساس...

روجر کُرمن پیشنهاد تولید فیلمی را به کارگردان تازه‌کار پیتر باگدانوویچ داد، با این شرط که او باید بوریس کارلوف را که دو روز به کُرمن بدهکار بود، در فیلم انتخاب کند و برای کاهش هزینه‌ها، زمان فیلم را با استفاده از تصاویری از یک فیلم قدیمی کارلوف پر کند. نتیجه این همکاری فیلم «هدف‌ها» (۱۹۶۸) بود که در زمان اکران به دلیل موضوعات حساس اجتماعی، بسیاری از سینماها از نمایش آن خودداری کردند. این یک فرصت از دست رفته بود، زیرا این فیلم نقش مهمی را برای کارلوف در آخرین روزهای زندگی و حرفه‌اش فراهم کرد. باگدانوویچ داستان‌های موازی را تعریف می‌کند که در انتها به هم می‌رسند: یکی مربوط به جوانی است که وقتی احساس می‌کند هیچ آینده‌ای ندارد، به خشونت روی می‌آورد؛ دیگری درباره یک ستاره پیر سینماست که باور دارد همه چیز پشت سرش قرار دارد. این فیلم در زمان اکران به دلیل شرایط اجتماعی، و اکنون به دلیل بحث‌های سیاسی پیرامون کنترل اسلحه، بسیار به‌موقع است و در نهایت، به خاطر حضور کارلوف، همیشگی است. یک نماد ترس کهنسال (بوریس کارلوف) می‌خواهد بازنشسته شود چون از صنعت خسته شده و فکر می‌کند زندگی مدرن از فیلم‌های قدیمی‌اش وحشتناک‌تر شده است. اما یک کارگردان/نویسنده (پیتر باگدانوویچ) او را تشویق می‌کند تا یک سناریو غیرمعمول را بخواند یا حداقل در یک نمایش تبلیغاتی حاضر شود که در آن سینما، جدیدترین فیلمش، «ترور»، نمایش داده می‌شود. متأسفانه، یک مرد جوان عادی (تیم اوکیلی) دچار جنون شده و در حال تیراندازی است که سینما آخرین مکان تیراندازی اوست. «هدف‌ها» (۱۹۶۸) یک شاهکار کوچک و پرطرفدار است که از حادثه تیراندازی برج تگزاس در ۱ اوت ۱۹۶۶ الهام گرفته شده و در آن ۱۴ نفر کشته و ۳۱ نفر دیگر زخمی شدند. بابی (اوکیلی) بر اساس آن قاتل دیوانه طراحی شده، با این حال محیط داستان به دره سن فرناندو در کالیفرنیا منتقل شده است. من این فیلم را به عنوان یک نظر تیره و تار درباره واقعیات زندگی در آمریکا می‌دانم، نه به عنوان انتقادی نسبت به اصلاحیه دوم قانون اساسی. در واقع، ممنوعیت فروش الکل در دوران ممنوعیت نتوانست جلوی فروش و خرید مشروبات الکلی را بگیرد و قوانین مواد مخدر امروزی نیز مانع از فروش و خرید مواد مخدر غیرقانونی نشده‌اند. شرارت در اسلحه، چاقو، چماق یا سنگ وجود ندارد، بلکه در دل انسان‌هایی است که برای اهداف شیطانی خود به جان انسان‌های بی‌گناه افتاده‌اند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که سریع‌ترین راه برای متوقف کردن یک فرد شرور با اسلحه، حضور یک فرد خوب با اسلحه است (البته نه یک مرد سالخورده با عصا). یک نمونه اخیر از این موضوع، موردی است که در چارلستون، ویرجینیای غربی، در ۲۵ مه ۲۰۲۲ اتفاق افتاد، جایی که یک زن شجاع یک تیرانداز فعال را قبل از اینکه بتواند کسی را به قتل برساند، کشت. لغو اصلاحیه دوم تنها مانع خرید و مالکیت سلاح توسط شهروندان قانون‌مدار خواهد شد و مانع از خرید سلاح توسط افرادی که به دنبال خونریزی هستند، نخواهد شد. در اوج داستان، بابی به همین دلیل دچار وحشت می‌شود که برخی از تماشاگران مرد در سینما سلاح‌های قانونی خود را برای مقابله با تیرانداز برداشته‌اند. به یاد داشته باشید که تهیه‌کننده روجر کُرمن این فیلم را به پارامونت فروخت و آن را از طریق AIP منتشر نکرد. پس از ترور مارتین لوتر کینگ و بابی کندی، استودیو تنها شش نسخه از فیلم را منتشر کرد و پیش از اکران، بیانیه‌ای در حمایت از کنترل اسلحه ارائه داد. کارگردان باگدانوویچ هیچ نقشی در این موضوع نداشت. «هدف‌ها» به عنوان یک مطالعه روان‌شناختی جالب عمل می‌کند: چه چیزی باعث می‌شود بابی دچار جنون شود و زندگی‌اش را با یک کشتار دیوانه‌وار خراب کند؟ پدر محترم اما ترسناک او به درستی او را در ایمنی استفاده از سلاح آموزش داده، اما به طور ناخواسته پسرش را به یک ضعیف‌النفس ناامید تبدیل کرده است—بمبی که فقط منتظر انفجار است. بیماری قانون‌مداری در خانه والدین او به وضوح وجود دارد. به نشانه‌ها دقت کنید. این یکی از آخرین فیلم‌های کارلوف بود. او ۵.۵ ماه پس از اکران فیلم در سن ۸۱ سالگی درگذشت. خوشبختانه او نقشی جالب و حتی قهرمانانه را ایفا می‌کند و نه یک موجود ترسناک تکراری. همچنین من از شادی که شخصیت او و باگدانوویچ به داستان می‌آورند، لذت بردم که تعادل را با خلأ تیره و ناامیدکننده باقی‌مانده داستان برقرار می‌کند. در واقع، این فیلم درباره خط باریک بین واقعیت و هنر، و ارتباط بین زندگی واقعی و فیلم‌هاست. به عنوان مثال، قاتل که تفنگش را بارگذاری می‌کند، با پروژکتوریست که در سینما پروژکتور را بارگذاری می‌کند، هم‌زمان است. همچنین، قاتل مرد پیر را که به‌طور متمرکز به سمت او می‌آید، با شخصیت بازیگر روی پرده بزرگ اشتباه می‌گیرد. این فیلم به طور مساوی درباره افول اخلاق و روزمره‌سازی زندگی در دنیای مدرن، به‌ویژه در آمریکا و فرهنگ غربی است، جایی که ما قطب‌نمای معنوی و حس هدف خود را از دست داده‌ایم. در نهایت، دسترسی آسان به سلاح‌های گرم می‌تواند منجر به ابراز مرگبار ناامیدی و خشم انباشته شده‌ای شود که در برخی افراد به ظاهر عادی در زیر سطح وجود دارد. بار دیگر، مؤثرترین راه برای متوقف کردن آنها با کمترین خونریزی، یک فرد خوب با اسلحه است که در صحنه حضور دارد. دیگر چیزی برای گفتن نیست. مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۲۹ دقیقه است و در لس آنجلس، از جمله وِن نایس، هالیوود، وِست هالیوود و رسیادا فیلم‌برداری شده است. نمره: B به نظر می‌رسد که من هرگز نتوانسته‌ام با باگدانوویچ ارتباط برقرار کنم. هنوز هم قانع نشده‌ام. «هدف‌ها» ایده خوبی است—افسانه ترس قدیمی (کارلوف، که بهترین تلاشش را می‌کند) با یک قاتل واقعی و مدرن تلاقی می‌کند—اما هرگز به‌طور کامل به هدف نمی‌رسد. کارلوف به وضوح فوق‌العاده است و چیزی دل‌انگیز در مورد او وجود دارد که مردی را بازی می‌کند که می‌داند دیگر در اوج نیست. اما بقیه؟ واقعاً کمی خسته‌کننده است. بخش‌های تیرانداز باید تنش‌زا باشد، اما به طرز عجیبی بی‌روح است. و سناریو افتضاح است—شخصیت‌ها طوری صحبت می‌کنند که انگار تازه یاد گرفته‌اند چگونه مکالمه کنند. احساس می‌شود که باگدانوویچ چیزی درباره خشونت و فیلم‌ها می‌خواست بگوید، اما حواسش پرت شده و در حال نمایش ذکاوت خود بوده است. این فیلم یک تماشای کامل نیست، اما من عجله‌ای برای تماشای دوباره آن ندارم.