فیلم The Last Bus 2021

این فیلم با سرعت کندی پیش می‌رود و اتفاقات هیجان‌انگیز زیادی در آن رخ نمی‌دهد. این را می‌توان با خواندن نظرات مشاهده کرد؛ نظرات منفی که از کلماتی مانند خسته‌کننده و بی‌اتفاق استفاده می‌کنند! شاید به همین خاطر است که چنین مخاطبانی برای فیلم‌های اکشن وجود دارد. بسیاری از بینندگان به فیلم‌هایی با داستان‌های ساده تمایل دارند که در آن هر مشکل با عمل‌های خشونت‌آمیز...

این فیلم با سرعت کندی پیش می‌رود و اتفاقات هیجان‌انگیز زیادی در آن رخ نمی‌دهد. این را می‌توان با خواندن نظرات مشاهده کرد؛ نظرات منفی که از کلماتی مانند خسته‌کننده و بی‌اتفاق استفاده می‌کنند! شاید به همین خاطر است که چنین مخاطبانی برای فیلم‌های اکشن وجود دارد. بسیاری از بینندگان به فیلم‌هایی با داستان‌های ساده تمایل دارند که در آن هر مشکل با عمل‌های خشونت‌آمیز ایجاد و حل می‌شود. این نوع فیلم‌ها اگر دوستان پرحرفی در کنار شما باشند یا بخواهید در حین تماشا مدام پیامک بزنید، راحت‌تر قابل تماشا هستند و ببخشید، به نظر می‌رسد که به حالت گله‌گزاری افتاده‌ام. تیموتی اسپال کار خود را به‌طور معمول به‌خوبی انجام می‌دهد و به راحتی می‌توان فراموش کرد که این بازیگر ۳۰ سال از شخصیتش جوان‌تر است. سایر بازیگران نیز چندان ضعیف نیستند. دیالوگ‌ها در اکثر مواقع واقعی به نظر می‌رسند. مطمئن نیستم که ارتباطات شبکه‌های اجتماعی را به خوبی به تصویر کشیده باشد، اما این موضوع چندان مهم نیست. این فیلم یک مطالعه شخصیت عالی از یک مرد عادی است که داستان زندگی‌اش درباره ازدواجش به تدریج از طریق فلش‌بک‌ها به تصویر کشیده می‌شود. یکی از عناصر مورد علاقه من در این فیلم، نحوه حفظ شخصیت سالخورده اسپال به‌صورت مداوم است. او از ابتدا کمی بدخلق است، حداقل تا زمانی که افراد ملاقات شده به درون شخصیتش نفوذ کنند و او در پایان نیز همین‌طور باقی می‌ماند. خیلی آسان بود که او را در انتها به شخصی خوشبین تبدیل کنند که تحت تأثیر مهربانی و تأییداتی که در طول مسیر دریافت کرده، قرار گیرد، اما شخصیت او به خود واقعی‌اش وفادار ماند. این فیلم حاوی جزئیات کوچک و زیباست؛ برای بسیاری خیلی آرام است، اما برای دیگران، مانند من، کاملاً مناسب است. تام (تیموتی اسپال) که به تازگی همسرش را به خاطر سرطان از دست داده، تصمیم می‌گیرد به طور دقیق مسیری را که سال‌ها پیش از جان اوگروتس در کایتنس تا زادگاهش در نزدیکی لندز اند در کورنوال طی کرده بودند، دنبال کند - مسافتی حدود ۸۰۰ مایل. تنها با یک کت ضخیم و یک چمدان کوچک مسلح شده، او تصمیم می‌گیرد از کارت اتوبوسش استفاده کند و در طول مسیر با انواع مختلفی از افراد مهربان و غیرمهرانگیز روبه‌رو می‌شود که با او ارتباط برقرار کرده، او را به زندگی‌شان دعوت می‌کنند یا فقط به خاطر نداشتن بلیت او را از اتوبوس بیرون می‌اندازند! با ادامه سفرش، توجه رسانه‌های محلی جلب او می‌شود، اما او به این موضوع چندان اهمیتی نمی‌دهد - او به تازگی مردی با یک هدف شده است. در طول مسیر، به برخی فلش‌بک‌ها از زندگی اولیه‌شان برخورد می‌کنیم - بن ایوینگ و ناتالی میتسون در حال ارائه بازی - و از زندگی اولیه، عشق و البته تراژدی‌ها و سختی‌هایشان آگاه می‌شویم. داستان زمان می‌برد و هرچند هرگز واقعاً کسل‌کننده نیست، اما به‌ویژه شاداب نیز نیست. برخی از وقایع در سفر اتوبوسی او کمی بیش از حد تصنعی به نظر می‌رسند و اسپال دیالوگ چندانی برای زنده کردن این درام گاهی کند ندارد. با این حال، در برخی مواقع، این فیلم فرصتی عمیق برای مردی فراهم می‌کند تا به یک عمر spent with the woman he loved reflect کند و مطمئنم که با افرادی که با فقدان و اندوه مواجه هستند، به‌خوبی ارتباط برقرار خواهد کرد.