فیلم Creature from the Black Lagoon 1954

«مخلوقی از لجن سیاه» یک فیلم ترسناک نسبتاً ساده است، اما حتی پس از گذشت ۶۵ سال، هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است. این فیلم بر ترس از موجود ناشناخته تمرکز دارد. در اعماق جنگل‌های آمازون، ممکن است موجودی باستانی، نیمی ماهی و نیمی انسان وجود داشته باشد که به قصد کشتن تمامی انسان‌هایی که وارد قلمرو او می‌شوند، به سمت آن‌ها حمله می‌کند....

«مخلوقی از لجن سیاه» یک فیلم ترسناک نسبتاً ساده است، اما حتی پس از گذشت ۶۵ سال، هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است. این فیلم بر ترس از موجود ناشناخته تمرکز دارد. در اعماق جنگل‌های آمازون، ممکن است موجودی باستانی، نیمی ماهی و نیمی انسان وجود داشته باشد که به قصد کشتن تمامی انسان‌هایی که وارد قلمرو او می‌شوند، به سمت آن‌ها حمله می‌کند. شاید او حتی بخواهد زنان را بدزدد تا به زندگی خود ادامه دهد. این یک فکر ترسناک به خودی خود است. با افزودن این عنصر به بهترین ویژگی فیلم، یعنی موسیقی متن، صحنه‌های واقعاً ترسناک و تنش‌زا ایجاد می‌شود. کل فیلم به‌خوبی ساخته شده است، به‌ویژه با توجه به سال ۱۹۵۴. طراحی صحنه کاملاً باورپذیر است و بازیگری نیز به‌طور کلی قوی است. جولی آدامز به‌خصوص عملکرد خوبی دارد. حتی لباس مخلوق نیز به‌طور نسبی خوب طراحی شده، به‌ویژه در آن زمان. این فیلم که از تولیدات یونیورسال پیکچرز است، به کارگردانی جک آرنولد ساخته شده و بازیگرانی مانند ریچارد کارلسون، جولی آدامز، ریچارد دنیگ و آنتونیو موریس در آن نقش‌آفرینی کرده‌اند. مخلوق نام‌برده توسط بن چاپمن در خشکی و ریکو براونینگ در صحنه‌های زیر آب بازی شده است. فیلمبرداری توسط ویلیام ای. اسنایدر انجام شده و موسیقی متن توسط سه آهنگساز، هنری مانچینی، هانس جی. سالتر و هرمان استاین ساخته شده است. داستان فیلم به یک سفر علمی در اوج آمازون می‌پردازد که با موجودی دوزیست از دوره دیوانی روبرو می‌شود. هنگامی که مخلوق شروع به دفاع از قلمرو خود می‌کند و به اعضای گروه حمله می‌کند، درگیری‌ها آغاز می‌شود زیرا مردان در مورد بهترین راه اقدام بحث می‌کنند. آیا باید آن را کشت یا برای تحقیقات علمی به اسارت درآورد؟ هر دو حالت نیاز به اقدام سریع دارند زیرا مخلوق به کی، تنها زن گروه، علاقه‌مند شده است. این فیلم یکی از بهترین آثار مخلوق‌محور دهه ۵۰ است و به عنوان یکی از فیلم‌های ساخته شده در دوران جنون ۳D شناخته می‌شود. با این حال، بر خلاف بسیاری از آن فیلم‌ها، این فیلم به درستی موفق شده تا از آغازهای ترفندی خود جدا شود و به عنوان یک کلاسیک ژانر شناخته شود. دلایل زیادی وجود دارد که این فیلم هنوز هم مورد توجه قرار می‌گیرد و از آن استقبال می‌شود. داستان آن البته چیز جدیدی نیست، تم قدیمی «زیبایی و جانور» به «کینگ کنگ» برمی‌گردد. اما درست مانند کنگ، فیلم آرنولد در دل داستان دلنشین خود موفق می‌شود که تماشاگران را با مخلوق اصلی همدردی کند. او در واقع تنها در حال دفاع از قلمرو خود است و تا مدت‌ها در اعماق ناشناخته باقی مانده بود. اینکه او به زیبایی چشمگیر کی لورنس (آدامز) علاقه‌مند است، جرم نیست. مقدار همدردی که با «مخلوق دوزیست» ایجاد می‌شود، به شدت تحت تأثیر رفتار غیرمنطقی انسان‌ها قرار دارد؛ کسانی که به نوبه خود به مکان‌هایی می‌روند که به گفته افسانه‌ها، مردان در آنجا خورده می‌شوند! این موضوع به همراه بحث‌های آن‌ها درباره علم یا شکار تروفی، طرفداری از مخلوق را آسان می‌کند. همچنین کمک می‌کند که فیلم بسیار سریع پیش می‌رود و تنها ۸۰ دقیقه طول می‌کشد؛ بدون افت یا محتوای بی‌فایده. فیلم‌های مشابه زیادی وجود دارند که تا زمانی که مخلوق ظاهر نشود، به شدت کش می‌آیند و پس از آن هرج و مرج آغاز می‌شود. اما تحت کارگردانی زیرک آرنولد، جو و احساس ناامنی از طریق صحبت‌های نگران‌کننده و مشاهده‌های موجود در لجن سیاه ایجاد می‌شود و تنها نگاهی اولیه به چنگال خزنده مخلوق وجود دارد که با موسیقی متن جذاب همراه است. و زمانی که مخلوق بالاخره خود را نشان می‌دهد، ناامیدکننده نیست؛ این یک خلق باورنکردنی است. مخلوقی نیمی انسان و نیمی ماهی که پوشیده از پولک است و دارای آبشش‌ها و چشمان سرد و بی‌ویژگی است. همچنین دارای ویژگی‌های عالی با سبک شنا کردن خاصی در آب و حرکات سنگین شبیه به فرانکنشتاین در خشکی است. یک هیولای مشخص که بعداً به شکلی مداوم به فروش می‌رسد. دست‌آوردهای فنی نیز فراتر از خود مخلوق وجود دارد، به‌ویژه با عکاسی زیر آب به خاطر ماندگاری که اسنایدر با استفاده از دوربین قابل حمل برای هماهنگی با صحنه‌های شنا ایجاد می‌کند، در حالی که بازی نور و سایه او در اعماق به یاد ماندنی است و جو را بهبود می‌بخشد. موسیقی سه‌گانه نیز یکی از بهترین‌ها در میان فیلم‌های «B» است، سه آهنگساز، سه رشته احساسی متفاوت؛ عالی. و البته، صحنه خاصی وجود دارد که در آن «مخلوق دوزیست» در زیر فرم خوش‌قواره کی شنا می‌کند و مجذوب او می‌شود؛ این عشق در نگاه اول است. او تنها کسی نیست که مجذوب شده است، ما همه مجذوب هستیم، همان‌طور که استیون اسپیلبرگ نیز ۲۱ سال بعد در آغاز فیلم «آرواره‌ها» به بخش دراماتیک این صحنه احترام گذاشت. در نهایت باید ذکر شود که در این اثر به مسائل اکولوژیکی نیز اشاره‌هایی شده است، چیزی که آرنولد به آن تمایل داشت. دو دنباله به دنبال داشت؛ آرنولد در سال ۱۹۵۵ برای «انتقام مخلوق» بازگشت و سپس فیلم «مخلوق در میان ما راه می‌رود» به کارگردانی جان شروود در سال ۱۹۵۶، این سه‌گانه را تکمیل کرد. این فیلم اصلی هنوز هم در حال حاضر قابل تماشا است. ۸/۱۰ «مخلوقی از لجن سیاه» یک فیلم سرگرم‌کننده از سال ۱۹۵۴ است. برای فیلمی که این‌قدر زمان از آن گذشته، واقعاً به‌خوبی با گذر زمان سازگار شده است. مطمئناً بعضی از روش‌های به‌کار رفته برای به زندگی آوردن مخلوق در برخی صحنه‌ها کمی خنده‌دار به نظر می‌رسد، اما در بیشتر مواقع احساس ترس مورد نیاز را به‌ویژه از طریق چهره مخلوق حس کردم. این فیلم حس یک تولید بسیار خوب را دارد، که با توجه به اینکه این یک تولید یونیورسال است، تعجب‌آور نیست. همچنین خوشحالم که حس دانش به آن اضافه شده است؛ نمی‌دانم آیا همه چیز به هم می‌پیوندد یا نه، اما حداقل به نظر منطقی می‌رسد. من از بازیگران لذت بردم، آن‌ها همه به خوبی با هم در صحنه کار می‌کنند. ریچارد کارلسون، جولی آدامز و ریچارد دنیگ به‌طور طبیعی از برجستگی بیشتری برخوردارند، هرچند که نستور پایوا نیز نقش خوبی ایفا کرده است. جالب است که دو نفر مخلوق را بازی کردند، با بن چاپمن در خشکی و ریکو براونینگ زیر آب. این آغاز یک سه‌گانه است و من مشتاقم که دو دنباله دیگر را نیز تماشا کنم.