فیلم Affair in Trinidad 1952

فیلم «ماجرای ترینداد» یکی از آن فیلم‌های نوار خیالی است که به نظر می‌رسد عموم مردم بیشتر از منتقدان آن را دوست دارند، هم در زمان اکران و هم اکنون. شخصاً امیدوار بودم که به عنوان یک هوادار بزرگ گلن فورد و admirer ریتا هیوورث، بتوانم به منتقدان بخندم. متأسفانه، اینطور نشد. این فیلم به کارگردانی وینسنت شرمن و با فیلمنامه‌ای از برن گیلدر و جیمز...

فیلم «ماجرای ترینداد» یکی از آن فیلم‌های نوار خیالی است که به نظر می‌رسد عموم مردم بیشتر از منتقدان آن را دوست دارند، هم در زمان اکران و هم اکنون. شخصاً امیدوار بودم که به عنوان یک هوادار بزرگ گلن فورد و admirer ریتا هیوورث، بتوانم به منتقدان بخندم. متأسفانه، اینطور نشد. این فیلم به کارگردانی وینسنت شرمن و با فیلمنامه‌ای از برن گیلدر و جیمز گان، در ترینداد اتفاق می‌افتد و هیوورث را به عنوان یک رقاصه شبانه که به تازگی بیوه شده و فورد را به عنوان برادر مرد متوفی معرفی می‌کند. مرگ او مشکوک است و با نزدیک شدن قانون (به نمایندگی از توریان تچتر)، رازها فاش می‌شوند و تصویر بزرگ‌تری نمایان می‌گردد. بیایید «ماجرای ترینداد» را با «گیلدا» و «مشهور» مقایسه نکنیم، به دلایل واضح، و فقط به عنوان یک اثر مستقل به آن نگاه کنیم. آنچه که روی می‌دهد، یک تمرین خسته‌کننده در رمانس و توطئه‌های شبیه به جاسوسی است. در واقع، این فیلم بر اساس شهرت دو ستاره اصلی‌اش، فورد به عنوان یک شخصیت در ژانر و هیوورث به عنوان یک ویژگی جذاب، جلو می‌رود. داستان به قدری بی‌معناست که هیچ چیز در آن منطقی به نظر نمی‌رسد. انگیزه‌های شخصیت‌ها در بهترین حالت مبهم هستند و وقتی فیلمنامه برای فاش کردن اطلاعات پیش می‌رود، سوال می‌کنید که این شروران از کجا آمده‌اند و دقیقاً چه کار می‌کنند؟ آیا این موضوع توضیح داده می‌شود یا من یک چرت زدم؟ اینکه شخصیت منفی، مکس فابیان (الکساندر اسکوربی) آنقدر تهدیدکننده و خسته‌کننده است که تنش در پایان فیلم به یک انفجار بی‌اثر تبدیل می‌شود، کمکی نمی‌کند. هیوورث در صحنه‌های بازیگری فقط به انجام وظایفش اقدام می‌کند و تنها در دو شماره رقص خود (با صدای دوبله شده توسط جو آن گریر) درخشش دارد. در حالی که فورد می‌تواند به خوبی غمگین باشد، شخصیت او به قدری ضعیف نوشته شده که اجازه نمی‌دهد بازیگر بدرخشد. آیا این فیلم به طور کلی می‌تواند نوار باشد؟ شانسش بسیار کم است. نه از نظر بصری، نه از نظر تماتیک و نه از نظر شخصیت‌پردازی، این فیلم به سبک سینماهای نوار نمی‌خورد. واقعاً اعصابم را خرد کرد. ۵ از ۱۰.