فیلم The Omega Man 1971

روبرت نویل به نظر می‌رسد تنها بازمانده یک جنگ بیولوژیکی باشد. تنها استثنا، موجودات شب‌زی میوتانی هستند که تشنه مرگ نویل‌اند. این موجودات که به خانواده معروفند، نمایانگر سقوط علمی بشر هستند. آیا نویل می‌تواند زنده بماند؟ آیا زنده ماندن او حتی با وجود کشف واکسن طاعون ارزش دارد؟ رمان «من افسانه‌ام» اثر ریچارد متیسون، به سختی قابل اقتباس است و حتی پس از نسخه مدرن...

روبرت نویل به نظر می‌رسد تنها بازمانده یک جنگ بیولوژیکی باشد. تنها استثنا، موجودات شب‌زی میوتانی هستند که تشنه مرگ نویل‌اند. این موجودات که به خانواده معروفند، نمایانگر سقوط علمی بشر هستند. آیا نویل می‌تواند زنده بماند؟ آیا زنده ماندن او حتی با وجود کشف واکسن طاعون ارزش دارد؟ رمان «من افسانه‌ام» اثر ریچارد متیسون، به سختی قابل اقتباس است و حتی پس از نسخه مدرن پر از CGI با بازی ویل اسمیت، هنوز منتظر فیلمی هستیم که این موضوع شگفت‌انگیز را به درستی به تصویر بکشد. «مرد اُمگا» فیلم بدی نیست، نیمه اول آن واقعاً جذاب است و چارلتون هستون در نقش نویل به خوبی بازی می‌کند و با تنهایی ذهنی و موجودات آلوی سیاه‌پوشی که خواهان خون او هستند، دست و پنجه نرم می‌کند. اما به محض اینکه داستان به پیش می‌رود، طرح داستان به تکرار می‌افتد و به سمت کنوانسیون‌های ترسناک می‌رود که تنها به منظور افزایش ارزش سرگرمی اثر است. نمره‌ای که از موسیقی احمقانه رون گرینر هم نمی‌توان گذشت، حتی با در نظر گرفتن طبیعت تولید در دهه 70، آهنگ‌های شاداب به جای اینکه ترسناک باشند، بر لحظات تاریک داستان تأثیر منفی می‌گذارند. هستون به خوبی از پس نقش برمی‌آید و به اندازه کافی فیلم را از یکنواختی نجات می‌دهد، اما وقتی که پایان فیلم نزدیک می‌شود و نتیجه نهایی مشخص می‌شود، احساس می‌کنید از یک فیلم خوب محروم شده‌اید، که این بسیار ناامیدکننده است چون در ابتدا وعده‌های زیادی را ارائه می‌دهد. نمره: 6/10 (اکثراً به خاطر نیمه اول). من سال‌ها فکر می‌کردم این فیلم را دیده‌ام. اصرار داشتم که آن را دیده‌ام، و سپس آن را در نتفلیکس دیدم، منتظر هافمن بودم و خیلی شگفت‌زده شدم. هیچ دندانپزشک نازی‌ای وجود نداشت و متوجه شدم که به چیزی کاملاً جدید وارد می‌شوم. این فیلم نوعی ارزان به نظر می‌رسد. فکر می‌کنم قرار است این فیلم یک لس آنجلس دلسردکننده باشد، اما به نظر نمی‌رسد خیلی متفاوت از آخرین باری که آنجا بودم باشد. بدون شوخی. و فکر می‌کنم این قرار است «من افسانه‌ام» باشد، حداقل آنقدر از داستان آن دزدیده شده که مطمئناً این چیزی است که آن‌ها سعی در اقتباسش داشتند. اما فیلم به خوبی پیر نمی‌شود و احتمالاً هم بودجه زیادی نداشت. با این حال، این یک سرگرمی دلسردکننده از دهه 70 است، فقط در لس آنجلس مدرن و آفتابی کالیفرنیا که به نظر بدترین مکان برای خون‌آشام‌ها می‌رسد، اما تمام نکات مورد علاقه‌ام را شامل می‌شود... بنابراین به آن نمره 10 برای ارزش سرگرمی می‌دهم. داستان عالی است، اما تولید آن به شدت ضعیف است. **_«تیلور» در یک فیلم بد_** چیزی در مورد چارلتون هستون وجود دارد که او را برای نقش تیلور در «سیاره میمون‌ها» و «زیر سیاره میمون‌ها» که دو تا از بهترین فیلم‌های علمی تخیلی/ماجراجویی تاریخ هستند، مناسب می‌سازد. بنابراین تعجبی ندارد که تولیدکنندگان «مرد اُمگا» در سال 1971، هستون را برای نقشی که اساساً مشابه همان نقش است، انتخاب کردند، در این فیلم درباره آخرین مرد روی زمین که بعد از جنگی با سلاح‌های بیولوژیکی در لس آنجلس زندگی می‌کند (که به طور غیرمستقیم بر اساس کتابی از ریچارد متیسون ساخته شده است). متأسفانه، بار سوم قطعاً جذاب نیست و فیلم برای تماشاچیان چیزی فراتر از یک قطعه تاریخی اوایل دهه 70 یا نوستالژی ندارد. به یاد دارم چند سال پیش «مرد اُمگا» را دیدم و انتظار یک فیلم علمی تخیلی عالی از اوایل دهه 70 را داشتم و تنها چیزی که به یاد دارم این است که به شدت ناامید شدم و (فکر می‌کنم) حتی آن را تمام نکردم. خوب، تصمیم گرفتم دوباره به آن شانس بدهم و کاملاً برای یک تجربه ناامیدکننده آماده بودم و برداشت‌های اولیه‌ام تقریباً دقیق بود. فیلم به خوبی آغاز می‌شود با نویل (هستون) که در لس آنجلس خالی می‌گردد و با خود صحبت می‌کند و «وودستاک» را برای صدمن بار تماشا می‌کند، اما موسیقی «مد روز» به شدت کهنه، اولین نشانه بد است و سپس شب فرامی‌رسد و این زامبی‌های خون‌آشام آلوی پوشیده از کلاهداری ظاهر می‌شوند، که این چیزی بود که در بار اول من را از تماشای فیلم منصرف کرد. فقط به دیالوگ آن‌ها گوش کنید. می‌خواستم با وحشت فرار کنم، و نه به شیوه خوبش. اما از آنجا امیدوار بودم که فیلم به ریتم خودش برسد، به شرطی که موسیقی بد و شرورهای مضحک را نادیده بگیرم یا فقط آن‌ها را به عنوان بخشی از این عجیب‌و‌غریب دوره بپذیرم. «مرد اُمگا» به یک ریتم می‌رسد، اما این ریتم چندان جذاب نیست. و چرا هستون هر 8 دقیقه پیراهنش را در می‌آورد؟ فلش‌بک‌ها به اینکه این سناریوی آخرالزمانی چگونه آغاز شد، جالب بود و همچنین برخوردهای نویل با دیگران، اما فیلم هرگز فراتر از سطح متوسط و به شدت کهنه نمی‌رود. ممکن است بگویید «کهنه» انتقاد ناعادلانه‌ای است با توجه به سن فیلم، اما همه فیلم‌های خوب یا بزرگ قادرند از دوران خود فراتر بروند، حتی در حالی که به وضوح از دوران خود هستند، مانند «لورنس عربی»، «بن‌هور»، «کینگ کونگ»، «آرواره‌ها»، «آخرالزمان اکنون»، «شب مردگان زنده» و «ران و دریای آبی». «مرد اُمگا» به طرز ناامیدکننده‌ای در این زمینه شکست می‌خورد. به طور کلی، فیلم بیشتر شبیه یک فیلم متوسط تلویزیونی به نظر می‌رسد تا یک اکران سینمایی از زمان خودش. تقریباً ظاهر و احساس سری اصلی «ستاره‌گان» را دارد، اما بدون نویسندگی و شخصیت‌های عالی. شرورهای آلوی‌پوش با کلاهداری و عباهای تیره‌شان یادآور «شرورهای» قسمت «بازگشت آرکوندز» هستند. حتی یک فیلم متوسط سی‌افای هم جالب‌تر است. اما نکات جالبی هم دارد: یک قهرمان زن سیاه‌پوست (رزالند کش)، یک همراه شایسته به نوعی (پل کاسلو) و صحنه‌های ویران‌شده لس آنجلس، اما جذابیت اصلی‌اش به عنوان یک قطعه تاریخی است. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 38 دقیقه است. نمره: D+/C-